อยากให้ช่วยดูให้หน่อยค่ะ ว่าเรามีสัมผัมที่หกจริงหรือเปล่า  หรือว่าเราคิดไปเอง  หรือว่าจริงๆแล้ว เรามีมากกว่าสัมผัสที่หก
เราจะเล่าทีละเหตุการณ์นะคะ


ตอนเด็ก

- บ้านเรามีหนึ่งชั้นและชั้นเสริมเพิ่มเข้ามาอีกส่วนหนึ่งซึ่งจะมีบันได้ขึ้นไป  พ่อเล่าให้เราฟังว่า เรากับพี่สาวกำลังเล่นกันอยู่ที่ห้องข้างบน  แล้วตอนเราจะลงบันไดมาชั้นล่าง  พี่สาวผลักเราตกบันได  เราจำเหตุการณ์ได้ไม่ชัดเจนนัก แต่จำได้ลางๆว่า เรามาหยุดอยู่บันไดขั้นหนึ่ง  ตาเราสลึมสลือ  แล้วเราเห็นเงาดำของคนคนหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเรา  หัวของเค้ามีลักษณะกลมๆฟูๆ  เราคิดว่าเป็นแม่ เลยเรียกแม่ออกมาแล้วเราก็สลบไปเลย   พอตอนโต เรานึกได้เลยลองถามแม่ดู  แต่แม่บอกว่านั่นไม่ใช่แม่  เราก็ยังไม่เชื่อและบอกว่า ก็แม่ใส่หมวกคลุมผมเปิดประตูมาหาหนูไง(เราคิดว่าหัวกลมๆนั่นน่าจะเป็นหมวกคลุมผม)  แม่เราก็ยังยืนว่านั่นไม่ใช่แม่ เพราะแม่ไม่ได้อยู่บ้านวันนั้น   เราสับสนมาก คิดมาตลอดเลยว่าเค้าน่าจะเป็นแม่  แต่ถ้าไม่ใช่แม่แล้วเป็นใคร


ตอนมัธยมปลาย

- เราย้ายมานอนบ้านน้าซึ่งติดกับบ้านแม่  สองสามวันแรกเรานอนหลับสบาย  แต่พอวันถัดมา  เราก็ขึ้นเตียงนอนตามปกติและกำลังจะหลับ  จู่ๆ เราก็รู้สึกว่ามีมือขยับอยู่ใต้หมอน  เราลืมตาโพงและคิดว่า นั่นน่าจะเป็นมือเรา  แต่มือและแขนทั้งสองข้างวางอยู่ข้างตัวเรานี่!!!  แล้วใต้หมอนเรามือใครอ่า  มือนั่นก็ยังขยับอยู่เรื่อยๆ และเริ่มขยับเข้ามาใกล้คอเรามากขึ้นมากขึ้น  จนเราทนไม่ไหวแล้ว  เอาว่ะ...เป็นไงเป็นกัน   ถ้าเจอใครหรืออะไรก็จะต่อยหน้า!!  เราดันตัวขึ้น  มือจับที่หมอน แล้วกระชากเปิดออก  ปรากฎว่าใต้หมอนกลับว่างเปล่า  ไม่มีมือหรือตัวอะไรเลย  เราสำรวจเตียงนอนไปทั่วๆ แต่ก็ไม่เจออะไรเลย  เรารู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ  มือเราคว้าหมอน แล้วรีบวิ่งออกจากห้องนอนทันที  คืนนั้นเราไปนอนกับน้า ไม่กล้านอนห้องตัวเองเลย  พอหลายสัปดาห์หลังจากนั้นเรากลับไปนอนห้องเดิม แต่ก็ไม่เจอเหตุการณ์แบบนั้นอีก

- ช่วงม.ปลายอีกเช่นกัน  เรานอนหลับ กำลังฝันหวาน  ในฝันเราไปอยู่ที่ไหนสักแห่ง  เราได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเราจากที่ไกลๆ  เสียงนั้นค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ  ขณะนั้นเราก็เห็นผญ.คนหนึ่งปรากฎตัวขึ้น เค้ามีผมยาวสีดำใส่ชุดตัวยาวสีขาวแต่เราไม่เห็นหน้าเค้า  แล้วเราก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อที่ดังมากๆ จนตัวเราสะดุ้งตื่น  เราหันไปหยิบมือถือขึ้นมาดู  ตายห่า!!! เราตื่นสายมาก  รถที่บ้านใกล้จะออกแล้ว  เรารีบแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบวิ่งไปขึ้นรถทันที   เรารู้สึกขอบคุณผญ.คน/วิญญาณนั้นมากๆๆๆ ที่มาปลุกเรา  ไม่งั้นเราโดนแม่ด่าแน่  

- อีกเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นในช่วงมัธยมปลายเหมือนกัน  เป็นช่วงเวลาที่เราเรียนจบม.6 และกำลังจะเดินทางไปเรียนป.ตรีที่มหาลัย  บ้านที่เราอาศัยอยู่เป็นบ้านของน้าซึ่งเป็นตึกแถวสามชั้น  พอตกกลางคืนน้าจะชอบปิดไฟฟ้าทั้งบ้านเพื่อประหยัด  เวลาเราเดินขึ้นบ้านก็จะอาศัยเปิดไฟทีละจุดแทนหรือไม่ก็เดินขึ้นบ้านไปทั้งๆปิดไฟนั่นแหละ  และเรื่องเกิดขึ้นในคืนนั้น  หลังจากเราเอาหมาเข้ากรงเสร็จ  เราก็เดินขึ้นห้องนอนตามปกติ  เราไม่ได้เปิดไฟตามทางเดิน เพราะเรายังพอเห็นเดินทางอยู่บ้างโดยอาศัยก้มหน้าเดินขึ้นบันได  พอเราก้าวไปถึงบันไดขั้นสุดท้าย  เราเงยหน้าขึ้นมา  เห็นเงาคนสีดำกำลังพุ่งตัวเข้ามาหาเรา  เราคิดว่าต้องเป็นโจรแน่ๆ   แต่เงานั่นกลับผ่านร่างเราไปเฉยเลย  เราช็อคมาก ไม่กล้าขยับเขยื่อนไปไหน  พอเริ่มรู้สึกตัว เราก็รีบวิ่งเข้าห้องและไม่ออกมาจากห้องเลยทั้งคืน  


เดี๋ยวมาเขียนต่อนะคะ  ขอไปออกกำลังกายก่อน  มันยังมีเรื่องแปลกๆ ที่มีมากกว่าแค่สัมผัสวิญญานอีก