ผมกับแฟนเลิกกันได้ยังไม่ถึงเดือน รู้สึกเสียใจที่เคยทำอะไรไม่ดีกับเขาหลายๆอย่าง รู้สึกผิดมากๆ ตอนนี้ผมคิดได้และผมรู้ว่าผมรักเธอมากแค่ไหน ทำไมผมถึงโง่ขนาดนี้ ตอนเธออยู่ไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอ ติดเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน ดุด่าว่าเธอต่างๆนาๆไม่เเคร์ไม่สนใจ ขับไล่ไสส่ง ผมนี่มันเลวจริงๆ ทำงานแต่ไม่คิดจะสร้างตัว แต่เธอก็ทนผมได้ ทนเเละทน จนครั้งสุดท้ายผมเก็บเสื้อผ้าไล่เธอออกไปจากห้อง เเต่เธอไปจริงๆ รักที่เธออดทนอยู่กับผมหมดลงตั้งแต่วันนั้น เธอจากผมไปอย่างไม่เหลือเยื้อไย ตอนนี้ผมรู้ตัวเองแล้วว่าผมเลวแค่ไหน ผมสำนึกได้แล้วตอนนี้ ผมเปลี่ยนไปหมดทุกอย่างแล้วหลังจากเธอไปจากผม เหล้าไม่กิน การพนันไม่เล่น เหลือแต่บุหรี่พยายามลดลงเรื่อยๆ ผมเพิ่งรู้ตัวว่าเธอมีค่ากับผมมากแค่ไหน ผมไม่เคยรู้สึกเสียใจขนาดนี้มาก่อน ผมเคยขอโอกาสเธอแต่เธอตัดขาดอย่างไม่มีเยื่อใย เธอบอกหมดรักผม มันสายไปแล้ว ตอนนี้แม่เธอมาผมอยากไปขอโอกาสกับแม่ของเธอ เธอรักแม่เชื่อฟังแม่มาก ผมสำนึกและเลิกหมดแล้วจริงๆ ตั้งใจทำงานกลับมาผมก็นอนอยู่ในห้องไม่ไปไหน ผมรู้ว่าผมเปลี่ยนไป เธอให้ชีวิตใหม่ผม ผมอยากขอโอกาสให้เธอกลับมา ผมจะทำดีกับเธอให้ดีที่สุด ไม่ให้เหมือนที่ผ่านมา ผมนี่มันโง่ๆๆๆๆๆ ครั้งนึงเคยตามหารักแท้พอเจอแล้วกลับไม่รู้จักรักษา ตอนนี้ผมจะสร้างตัวสร้างอนาคตไว้เผื่อเธอจะให้โอกาสผมได้ดูแลเธอบ้าง ตอนนี้เธอกำลังคบกับคนใหม่ที่มีอนาคตกว่าผม มีพร้อมทุกอย่าง ผมจะไม่ไปขวางเธอ หวังเพียงว่าวันข้างหน้าถ้าเขาคนนั้นไม่รักเธอจริง ผมจะขอโอกาสเธอสักครั้ง ตอนนี้ผมจะสร้างตัวไว้รอเธอ สำนึกและรู้สึกผิดกับเธอมากๆๆ เจ็บจริงๆครับ ใครมีคนที่อยู่ข้างๆรักเขาให้มากๆนะครับ ดูแลเขาให้ดีๆ ทำดีกับเขาให้มากๆนะครับ อย่าโง่เหมือนผมนะครับ