รักที่มันเป็นไปไม่ได้

วันนี้ ผมจะมาเล่าเรื่องราวความรักของผมกับผู้หญิงคนนึง
เรื่องราวของผมกับเขามันดูบ้าๆบอๆ ขอแทนชื่อเขาด้วย N ละกันนะครับ N เป็นแฟนเก่าของเพื่อนสนิทผมครับ เพื่อนสนิทผมคนนี้ ชื่อ I
เรา 3 คนสนิทกันมากครับ พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง เวลาพวกเขาทะเลาะกันผมจะพยายามทำให้เขาคืนดีกันทุกครั้ง จนมีอยู่ครั้งนึงผมก็ไม่สามารถทำให้พวกเขากลับมารักกันได้  ผมเป็นเพื่อนกับทั้ง 2 คน เวลาพวกมันเหงาก็จะคอยอยู่ด้วย คอยพิมแชทตอบ ไอ N เผื่อมันเหงา  นั้งเล่นเกมกับ I ไปด้วยจนวันนึงครับ
ผมได้พูดกับ I ว่าไม่ต้องกังวลหลอกถึงกูจะคุยกับมันมากแค่ไหน กูก้อไม่มีทางรักมันหลอก หลังจากนั้น I มันก็มีคนเข้ามาคุยเยอะขึ้นมันก็ไม่เหงาแล้ว ส่วนคนที่เหงาก็คือ N ที่ไม่มีไครเลยผมก็เลยอยู่กับเขาพวกเราสนิทกันมากขึ้นไปดูหนังด้วยกันไปเที่ยวด้วยกันบ่อยขึ้น พวกเราชอบแกล้งกันครับ กัดกันต่อยกัน
ช่วงนั้นเราเล่นเกมๆ นึงกันอยู่ เกมที่สร้างขึ้นมาเอง ผมเป็นคนชวนเขาเล่นครับ ผมบอกเขาว่า
T:เห้ยเรามาแข่งกันป่าวว่าไครแม้งจะทำให้อีกคนรู้สึกได้ก่อนกัน
N:เอาดิ
หลังจากนั้นเราก็เริ่ม ที่จะทำตัวเหมือนคนรักกันมากขึ้นทุกวัน จับมือกัน ควงแขนกันเวลาเดินไปในที่ไหนๆ ทำตัวบ้าๆ บอๆ วิ่งไล่กัน ในตลาด 555+ ทั้งที่หน้าอาย แต่ผมไม่อายเลยที่จะวิ่งไปหาเขาแล้วควงแขนเขาไว้แล้วพูดว่า "จากนี้ไปกูจะไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น" เราสองคนผูกพันกันครับ เขาเป็นคนที่ชอบกัดมาก อยู่ด้วยกันจะกัดนู้นกันนี้ ผมตลอด แล้วอยู่ๆวันนึง เขาก็กัดปากผม ผมก็กัดปากเขาคืน แล้วก็จูบกัน (นั้นคือจูบแรกเลยในชีวิตของผม) หลังจากนั้นความรู้สึกผมเริ่มเปลี่ยนไปครับ เริ่มแคร์เขามากขึ้น คิดถึงเขามากขึ้น ตอนนั้น N ก็มีผู้ชายหลายคนเข้ามาคุยผมก็เป็นแค่ตัวประกอบให้คำปรึกษา วันนึงผมมีโอกาสได้อยู่กับเขา 2 ต่อ 2 N ก็พูดขึ้นมาว่า
N:เห้ย T กูอยากมีแฟนหวะ
T:หรอ (พร้อมกับมองตาเขา) N กูรักหวะ (ความรู้สึกของผมตอนนั้นคือเสียใจมากครับกลัวว่าจะเสียเขาไปเลยเผลอ)
N: (ทำหน้าตกใจ) เชี่ยไรของ เป็นคนพูดนิว่าจะไม่บอกรักเพื่อน (คือผมเป็นคนที่ซีเรียสเรื่องคำว่า รัก ครับจะไม่พูดมั่วๆกับเพื่อนก็ไม่พูด)
T:กูรักจริงๆนะนั้นไม่ได้ บอกรักไหนความรู้สึกแบบเพื่อน
N:ตั้งแต่ตอนไหน?
T:ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่ตอนไหน แต่ตอนที่คิดภาพว่ามีแฟน เป็นคนอื่นที่ไม่ใช่กูแม้งก็เจ็บแปลกๆ
N:.....(ทำสีหน้างงๆ)
T:กูรู้สึกไม่ดีเลยอึดอัดมากๆ เวลาเห็นอยู่กับกูแล้วตอบแชทคนอื่น ตลอดเวลาที่กูเป็นแค่ตัวประกอบกูยอมทนฟังคำเพ้อฝันของที่สร้างไว้กับคนอื่นแต่ก่อนกูไม่รู้สึกอะไรเลยโว้ย แต่ไม่กี่วันมานี้ พอโม้ ว่าไปนู้นไปนี้กับคนที่มาจีบ แม้งโคตรรู้สึกไม่ดีเลยหวะ กับคนอื่นอาจจะเป็นไปได้ แต่กับกูแม้งเป็นไม่ได้หวะ (น้ำตาไหล)
N:ทำไมอะ ?
T:เป็นแฟนเก่าเพื่อนกูนะโว้ย คบต่อจากเพื่อนสนิทคิดว่า I จะรู้สึกยังไงเวลาเราไปไหนด้วยกัน 3 คน แต่ก่อนเคยนอนตัก I เคยเดินจับมือกับ I แล้วมีกูเดินอยู่ข้างหลัง แต่ถ้าคบกับกู ก็จะต้อง จะต้องนอนตักกู จะต้องจับมือกับกู โดยที่มีมันคอยมอง แบบนั้นอะหรอ แบบนั้นมันรู้สึกดีแล้วหรอวะ
N:มันก็จิงอย่างที่พูด แต่มันก็เป็นไปได้ปะวะ แต่ตอนนี้กูยังไม่ได้รู้สึกกับมากพอ
T: (ผมน้ำตาไหล)
N: (มันก็กอดผม)
แล้วทุกอย่างก็เงียบแยกย้ายกันกลับบ้าน

ตอนนั้น N มี ผู้ชายเข้ามาคุยด้วยประมาณ 4 คนครับ นับรวมผมด้วย เขา เท 2 คนทิ้ง เหลือไว้ ผมกับ รุ่นพี่อีกคนที่ รร.
หลังจากนั้นผมงี้เง้ามาก ครับ บ้านอยู่ห่างกัน 20 โล ผมก็ขับรถไปหาเขาหน้า รร. บ่อยขึ้น ๆ แต่ไม่ได้บอกเขา จะบอกอีกทีก็ตอนผมอยู่หน้า รร. แล้ว
เพราะว่าถ้าผมบอกเขา ว่าจะไปหา เขาจะบอกไม่ต้องมาครับ เหตุผลที่ผมไปหาเขา มีอยู่ 2 อย่าง
1.อยากเจอ จะแค่ไปรับเขากลับมาบ้านคุยกันระหว่างทาง 5 นาทีผมก็ทำครับ
2.กลัวครับว่า รุ่นพี่ที่อยู่ใน รร. จะทำให้เขารักได้แล้วผมจะเสียเขาไปผมเลยต้องมาเจอเขาบ่อยขึ้น
เวลาผ่านไปเขาก็เริ่มจะเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกับผม นานๆ ทีมาตอบ ผมก็พอเข้าใจว่าเขาคงงานเยอะ แต่ผมเริ่มคิดมากครับ หลังที่จากผมชวน เขาไปดูหนัง
วันที่ผมชวนเขาไป เป็นวันอาทิต เป็นวันที่เขาหยุดเรียน รร. เขาหยุดเรียนแค่วันเดียวครับ
T:ไปดูหนังกันไหม วันอาทิตอะ ว่างนิ
N:ไม่เอาอะขี้เกียจ เหนื่อยด้วยเรียนมา 6 วันงานก็เยอะไม่มีเวลาไปไหนหลอก
T:อ่อเคๆ ไม่ดูก็ไม่ดู
N:อือ

หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เวลาผ่านไปจนถึงวันอาทิต เขาส่งข้อความเสียงมาบอกผมครับ
N:ตอนนี้อยู่บิ๊กนะ
T:ไปทำไม ไหนบอกเหนื่อยอยากอยู่บ้าน
N:มาเดินซื้อของแฮะๆ 555
T:อ่อไปกับไคร พี่ F อ่อ ( F นี้คือชื่อรุ่นพี่นะครับ)
N:ช่าย
T:อือ ที่กูชวนไปนู้นไปนี้ไม่ไป
N:เอ้า ก็กูจะมาซื้อของอยู่แล้วป๊ะ พี่เขาก็จะมาซื้อของให้น้องรหัสเหมือนกัน พี่เขาก็เลยชวนกูมาด้วย เนี่ยรู้งี้กูไม่หน้าบอกเลย
T:มันก็น่าน้อยใจปะวะ กูชวนไปกินนั้นนี้ก็ไม่ไป ให้ไปหาก็ไม่เอา มันจะมีทางไหนปะวะที่กูจะได้ไกล้ชิดอะ
หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันยาวครับ --
จนมีอยู่วันนึงครับเขาได้ตัดสินจะคุยกับผม
N: ! ฝืนรึป่าว ที่คุยกันในสถานะเพื่อนแบบนี้
T:ฝืนนะ แต่มันก็มีแค่ทางนี้ทางเดียวนิที่กูอยู่ได้คุยกับ
N:กูไม่อยากทำให้เจ็บอะ เวลาที่ผ่านมา กูพยายามจะรักแล้วนะโว้ยแต่กูทำไม่ได้ กูชอบนะ แต่มันก็แค่ชอบอะ ไม่ได้อยากเป็นแฟนด้วยหรือร้กอยากเป็นแค่เพื่อนมันก็แค่นั้น
T: (ผมช๊อกครับ)
N:กูขอโทษนะโว้ย เมื่อก่อนอะ ตอนทะเลาะกับกู แล้วกูก็ชวนพี่ F ทะเลาะด้วยเหมือนกัน คนที่กูอยากให้ง้อ กูคือนะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้วหวะ
กูพึ่งจะรู้ใจตัวเอง ว่ากูปลื้มพี่เขามาก พี่เขาแม้งโคตร สเปค กูอะ
T:แล้วกูอะไม่ใช่เลยอ่อ
N: ไม่อะ ! กูชอบคนที่ เขาเป็น นักกีฬา เล่นดนตรีได้แล้วก็ชอบร้องเพลง
T: (ผมน้ำตาตกเลยครับ) แล้วที่ผ่านมากูเป็นได้แค่ตัวสำรองของเขามาตลอดเลยหรอวะ
N:กูให้ได้แค่เพื่อนจริงๆ แค่นั้น จริงๆ หวะ
T:งั้นกูจะหลีกทางให้เขานะ จะหายไปเลยจะได้ไม่ต้องเกะกะ แล้วลองถามใจตัวเองอีกครั้งนะว่าใช่เขารึป่าวกูไม่อยากเสียไปจิงๆหวะ
N:เห่ออออ เค ตามใจ พน. ไม่ต้องมาหากูแล้วนะ
T:กูก็ยังอยากเจออยู่ดีนั้นแหละ พน.จะไปหา ok ปะ
เขาก็เงียบ หลังจากนั้นผมก็แกล้งเขาครับ โทไป พิมนั้นนี้ไปรัวๆ
N:ห่าเป็นโรค ปะเนี่ย
T:เออใช่ (ตอนนั้นผมโมโหเขามาก ไม่อยากจะเลิกคุยกันทั้งๆที่เขารู้สึกผิดที่เขาทำให้ผมเจ็บละต้องเลิกคุยกัน)
ที่ผ่านมากูยอมเป็นแค่ตัวประกอบ นะยอมทุกอย่าง แต่ตอนนี้กูจะเป็นตัวร้ายให้ดู คิดว่ากูจะยอมแพ้ ง่ายๆ อ่อ คิดว่า รู้จักกูดีแล้วอ่อ N
N:ก็ยังไม่รู้จักกูดีเหมือนกัน แต่จากนี้ไปกูเริ่มไม่อยากรู้จักละ ไอสัด
หลังจากนั้นก็ด่ากันครับทะเลาะกันหนักมาก จนมีประโยคนึงทำผมน้ำตาไหล
N:ขอโทษหวะ กูไม่รู้จักหวะ ไม่อยากคุยกับคนไม่รู้จัก จบๆซักสี ลำคารหวะ
T:แต่กูว่ากูรู้จัก นะ N
ชอบ สีดำ กรุ๊ปเลือก O ชอบ- หมี่กรอบราดหน้า ไข่เจียว กลัวหนอน งู แมลงสาบ ตุ๊กแก
เวลาอยู่กับกูจะชอบแกล้งกัน กัดกันตบกัน หยิกกัน ถึงจะเจ็บแต่แม้งก็โคตรมีความสุขที่ได้เจ็บ
เขาคือคนที่กูหลงรัก เขาจะด่า กูบ่น กูเวลากูทำอะไรบ้าๆ จะแกล้งกูตลอดเวลา เหมือนกูเป็นตัวตลอด
แต่ก็ยิ้มมีความสุขมากๆ ที่ได้อยู่ได้ ไม่รู้หลอกว่ามันเจ็บแค่ไหนเวลาคนที่อยากจะอยู่ไกล้มากที่สุด
กำลังพยายามที่จะออกห่างจากเขาไปให้มากที่สุด อยากจะกอดไว้ แล้วก็คอยแต่จะกัดหูกูเหมือนวันเก่าๆ
มันทำให้กูยิ้มนะ ทุกครั้งที่เราเดินด้วยกัน จะชอบวิ่งหนีกู กูอยากจะจับมือควงแขนเอาไว้ไม่ให้ไปไหน
ถึงมันจะดูเหมือนคนบ้า  ที่เดินอยู่ในตลาดแต่กูก็รักในสิ่งนั้น รักคนๆนี้ คนที่คอยยิ้มให้กันและคอยกวนตีนกันไปวันๆ กูตกหลุมรักคนๆนี้ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
กูยอมครั้งทั้งๆ ที่ไม่ยอมให้ไคร แม้งสำคัญที่สุดแล้ว เท่าที่กูเคยรักไครมา (พิมทั้งน้ำตาเป็นโมเม้นที่ยิ้มมากครับ)

หลังจากนั้นเขาก็หายไป เขาอ่าน นะครับไม่ว่าผมจะพิมอะไรไปแต่เขาไม่ตอบผมกลับมาเลย ผมพยายามจะคุยกับไครหลายๆ คน เพื่อที่จะให้ลืมเขา เปิดให้ กาสให้ ผู้หญิงคนอื่นเดินเข้ามา แต่ผมไม่เคยจะรู้สึกกับไครเลย .
ปล.^^ ขอโทษที่ สร้างกระทู้นี้ขึ้นมานะครับ คือผมแค่อึดอัดไม่มีที่ระบาย ก็เลยอยากจะแชร์ให้โลกได้รู้เรื่องราวความรักเล็กๆ ของคนๆนึง ยิ้มยิ้ม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่