เรื่องจะเล่าต่อไปนี้เกิดจากประสบการณ์จริงที่โดนผี หลอกมากว่า 1 ปี ทุกคืน
*** ต้องขออภัยล่วงหน้าถ้าพิมพ์อะไรผิดไปบ้าง ***

ก่อนจะเข้าเรื่องผมขอ ย้อนไปถึงครั้งเเรกที่รู้จักคำว่า "ผี" จริงๆก่อนล่ะกัน
..............................
ตั้งเเต่เด็กผมมักจะ ใกล้ชิดกับเรื่องๆเเนวนี้ เรื่องลี้ลับที่อธิบายได้ยาก
เรื่องผี / เรื่องคนทรงเจ้า / เรื่องอักขระเลขยันต์ / โหราศาสตร์
เเต่ก็คิดตั้งเเต่เด็กเเล้วว่าเรื่องพวกนี้น่าจะเป็นเรื่องที่ไม่ได้มีอยู่จริง เเต่เป็นเรื่องที่เล่ากันมาสนุกๆมากกว่า
เเต่ไม่ได้ต่อต้านเเล้วกก็ชอบดูชอบเสพชอบฟังด้วย เพราะว่ามันก็บันเทิงดีนะ
จน เข้าช่วงอายุ 15 (ปัจจุบันอายุ 27 ) ได้เจอสิ่งที่เรียกว่าผีครั้งเเรก
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีเเฟน เเล้วเวลาก่อนนอนเยี่ยจะชอบนอนคุยโทรศัพท์ทั้งคืน จนหลับไปเเต่ต่อสายไว้อย่างนั้นจนเช้า
เเล้วผมก็เริ่มฝัน..........
ฝันว่า มีผู้หญิงมาร้องไห้ที่ปลายเตียง เป็นผู้หญิงรวมผมหางม้าผมยาว
ใส่เสื้อยืดทั่วไป กางเกงขาสั้น เเฟชั่นก็เป็นยุคสมัยปัจจุบันเลย
ร้องเเบบเสียใจ สะอึกสะอื้น (เหมือนคนทั่วไปร้องไม่เหมือนในหนังผี)
เราก็ตกใจตื่น !!
เเต่พอตื่นมาก็รู้สึกว่าขยับไม่ได้ ขยับได้เเต่ลูกตาเท่านั้น
ไม่กี่อึดใจระหว่างที่พยายามจะขยับตัว  ผมก็ได้ยินเสียง เหมือนเสียงผู้หญิงคนที่ร้องไห้ในผม
ฮือออ ฮืออออ .....
ผมก็เลยพยามมองไปทีปลายเตียง เห็นเป็นผู้หญิงคนนั้นลางๆเพราะตายังลืมได้ไม่ถนัด
เเต่เสียงที่ได้ยินคือชัดมากๆ
สภาพเหมือนจะตื่นก็ไม่ตื่นดี เเต่ก็ไม่ได้หลับ เราก็พยามที่จะดิ้นๆด้วยความตกใจ
ระหว่างที่เราพยายามดิ้นอยู่นั้น ปรากฏว่ามีภาพวิ่งเข้ามาในหัวผม ไม่ว่าจะลืมตาหรือหลับตาก็เห็น
เป็นภาพเหมือนกอ vdo ให้ดูเร็วๆ ข้ามไปข้ามมาไม่ต่อเนื่อง เเละไม่มีเสียง
ในภาพคือเห็น....เป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนนี้ จับใจความได้ว่าเขาถูกพ่อตัวเองยิงตาย พร้อมกับน้องๆของเขา
เห็นภาพพ่อของเขาร้องไห้เเล้วก็ยิง พุหญิงคนนี้ตาย เเล้วก็ยิงน้องๆตายไปทีละคน จึงยิงตัวเองตายตาม
ที่เเปลกคือเรารู้ขึ้นมาเฉยๆ ว่าผู้ชายคนที่ยิงคือพ่อ !? ไม่ใช่โจรไม่ใช่คนอื่น
ภาพวิ่งเข้ามาเร็วมาก ไม่ถึง 5 วินาที ภาพที่วิ่งมาหยุดอยู่ตรงที่ภาพพ่อของผู้หญิงคนนี้ยิงตัวตาย
หลังจากนั้น เราก็เริ่มขยับได้ ผู้หญิงคนนั้นก็หายไป

...
ตื่นมาก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังเพราะ เราคิดว่าอาจจะเป็นฝันที่คิดว่าตัวเองตื่นเเล้ว เเต่ความจริงยังไม่ตื่นมากกกว่า
คิดเเค่ว่าเป็นฝันร้ายที่เเปลกดี
เเล้วก็ลืมเเละไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย ไปเรียนไปเล่นปกติ
จนมาคืนถัด คืนที่2 ก็นอนคุยโทรศัพท์กับเเฟน จนหลับไปอย้างเคย
เเล้วก็เริ่มฝัน.... (อีกครั้ง)
ผมฝันเหมือนที่เห็นเมื่อวานทุกอย่าง เเต่.. ครั้งนี้ไม่สะดุ้งตื่นเเล้ว
อยู่ในความฝันนั้นเลย ในฝันเราก็ขยับตัวไม่ได้ ร้องก็ไม่ออก
เเละเห็นภาพวิ่งเข้ามาในหัวซ้ำมาอีกรอบ
พอดูจบจนถึงภาพที่พ่อของผู้หญิงคนนั้นตาย ก็ตื่นขึ้น....
ตื่นขึ้นมาเหมือนไม่ได้หลับเหมือนลืมตาตื่นขึ้นมาเฉยๆ
ดูนาฬิกาเป็นเวลาหน้าจะประมาณ ตี 3-4 จำไม่ได้ เเต่ที่เเน่คือเหงือนี่ท่วมเลย
เราก็เริ่มคิดเเล้วว่ามันอาจจะไม่ใช่เเค่ฝันร้าย เเต่ก็ไม่ได้คิดจะเล่าให้ใครฟัง

จนผ่านไปอีกคืนที่ 3
ก็นอนคุยโทรศัพกับเเฟนเหมือนเคยเเต่ครั้งนี้ผมนอนไม่หลับ เพราะเริ่มกลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น
เลยเล่าความฝันให้เเฟนฟัง
เเฟนก็บอกว่า เขามาขอส่วนบุญหรือป่าว
ให้เราลองไปทำบุญไหม ?
ผมก็บอกว่า ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องเเบบนี้เท่าไร เเต่ก็กลัว ไม่อยากรู้สึกเเบบเมื่อคืนอีกเเล้ว
ด้วยความอึดอัดผมก็เลยพูดขึ้นมาขณะที่คุยโทรศัพกับเเฟนยุ
ว่า ... " ถ้าผีมีจริงบอกตรงๆเลยสิ จะมาฝันเเล้วร้องให้ทำไม ทำให้รู้เลยว่าเป็นผี ทำอะไรก็ได้ให้ผมรู้ชัดๆไปเลย"
หลังจากที่ผมพูดจบ
เกิดความเงียบระหว่างผมกับเเฟนไปครู่นึง
เเฟนผมก็เริ่มกลัว...เเต่ผมกลับเริ่มรู้สึกโกธรเเทนกลัวๆละเพราะคืนพอตื่นมาเเล้วก็จะหลับยาก
เหมือนไม่ได้นอน รู้สึกเพลียมาก
...
หลังจากนั้นเที่ยงคืนผมก็กำลังจะเริ่มนอน
เเล้วเเฟนผมก็ทำเสียงเหมือนตกใจอะไรสีกอย่างขึ้นมาในโทรศัพท์
พี่A (สมมุติว่าผมชื่อ  A  ละกัน)
เสียงอะไรอะ  ได้ยินเสียงเหมือนเสียงผู้หญิง
ผมก็บอกเสียงทีวีมั้ง
เเฟนก็สวนขึ้นมาทันที่ เนี่ยๆ ได้ยินอีกเเล้ว
ผมก็เลยปิดทีวี
เเล้วถามเเฟนว่าได้ยินอีกไหม?
เเฟนตอบยังได้ยินอยู่...เหมือนยุใกล้มาก ใกล้พอกับเวลาพี่Aพูดเลย
เเล้วเเฟนก็กรี๊ดเลยครับ หนูได้ยินเสียงร้องไห้ เสียงเเบบ ฮือๆๆ ๆๆ
ใก้ลมากกกก !!
ใกล้พอกับเวลาพี่ A พูดเลย เเฟนร้องไห้ไปพูดไป
พอได้ยินงั้นผมนี่ขนลุกซู่ เเบบเย็นวาบทั้งเเผ่นหลังเลย..
ผมบอก เธอไม่เล่นนะไม่ชอบ ผมบอกเเฟนเชิงดุไป
เเฟนร้องไห้จริงจังมาก จนผมคิดว่าไม่น่าจะเล่นเเล้วเเบบนี้.......
ผมก็เลยตัดสายทิ้งเเล้วโทรไปใหม่ อาจจะเป็นสัญญานเเทรกก็ได้คิดในเเง่ดี
พอโทรไปใหม่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น
ไม่ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้จากโทรศัพอีกเเล้ว
ผมก็เลยชวนกันนอน คืนนี้ไม่ต้องต่อสายไว้ดีกว่า เธอจะได้ไม่หลอน
หลังจากนั้นผมก็ตัดสาย เเล้วก็เตรียมตัวจะนอน
....
ฮือออออ
....
ฮืออ ๆๆ ๆๆ

เสียงร้องไห้ได้ยินเบาๆมาจากปลายเตียง
ผมหลับตาไปยังไม่ทันจะหลับเลย ไม่ถึง นาทีเลยด้วยซ้ำหลังจากวางโทรศัพท์
ผมเริ่มขยับตัวไม่ได้
เเม้เเต่จะลืมตา ก็ลืมไม่ขึ้น เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ
ฮืออๆๆๆๆๆๆ

ฮือๆๆๆ
เเล้วเหมือนทุกคืน

ภาพเหตุการ์ณการตายของคนในครอบครัวนี้ วิ่งเข้าหัวผมอีกครั้ง จนจบที่ภาพการตายของพ่อเขาเช่นเคย
เเล้วผมก็เริ่มขยับตัวได้ เท่านั้นเเหละผมรีบวิ่งไปห้องเเม่อย่างไวเลย!!
เเล้วก็เล่าให้เเม่ฟังถึงเหตุการณ์ทั้งหมด
อีกวันเเม่ก็เลยพาไปทำบุญสังฆทานตามที่ผู้ใหญ่เเละเเฟนเเนะนำ
หลังจากนั้ยผมก็ไม่เจอผู้หญิงคนนี้อีกเลย
นี่คือประสบการณ์ครั้งเเรกกับสิ่งที่เรีบกว่า ผี
จากนั้นมาผมก็เริ่มศึกษา ทั้งอ่านหนังสือ ดูหนัง อ่านไปยันเรื่องภพภูมิทางพุทธ

จนเริ่มคิดเเล้วว่า ถ้าผีมีจริง เรื่องอื่นๆที่เป็นความเชื่ออาจจะมีก็ได้
.....
ผ่านมาจากวันนั้น 7 ปี ผมอายุ 22 ปีพึ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยมามาดๆ
ระหว่างนั้นก็เจอเรื่องเเนวนี้ๆบ้าง ปะปราย เเต่ไม่ได้โดนอำ ออกเเนวผีมโนมากกว่า
เพราะหลังจากวันนั้นผมก็ อ่านหนังสือทางพุทธที่เป็นพุทธจริงๆ
ว่าผีเนี่ย มี 2 เเบบ
1.ผีในใจ ผีที่เกิดจากความกลัว ผีที่เกิดจากจิตใจปรุงเเต่ง
2.คือคนที่ตายเเล้วเกิดเป็น ผี (ไม่ได้ตายเเล้วเป็นผี) เพราะผีคือภพภูมิหนึ่งของคนที่ตายด้วยอารมณทุกข์ ไม่ว่าจะเศร้า โกธร เหงา ตกใจ ห่วง
   วิญญาณก็จะเกิดเป็นผีเเละวนเวียนอยู่อย่างนั้น จนหมดวาระกรรม

อะพักเรื่องพุทธๆไว้ก่อน
เข้าเรื่องเลยล่ะกัน พอผมเรียนจบผมก็ไปบวชอยู่วัดป่า เป็นเวลา 3 เดือน
วัดป่านี่จะไม่เหมือนวัดตามในเมืองที่เราคุ้นเคยกัน
ที่นี่จะไม่มีตู้บริจาก ไม่มีการเรี่ยไรบอกบุญ เน้นการปฏิบัติ ใช่ชีวิตเรียบง่ายจริงๆ
คือกินข้าววันล่ะมิ้อ ไม่นอนกลางวัน ว่างเมื่อไรคือเดินจงกรม นั่งสมาธิ พิจารณาอารมณ์เเต่ล่ะวันที่เกิดขึ้น
เเล้วก็สึกออกมา
ผมก็ไปเช่าหอพักใกล้ที่ทำงานอยู่เเถวลาดพร้าว
เลขห้อง 504 ถ้าจำไม่ผิดอะนะ ตอนมาอยู่ช่วงเเรกก็ไม่มีอะไร นอนหลับสบาย เเถมคนก็เยอะรวมผมด้วยก็เป็น 3 คน
จนกระทั่งอยู่ไปได้เดือนเศษๆ
ผมก็เริ่มโดนผีอำ คือ หลับตานอนอยู่เเต่ขยับตัวไม่ได้ เเถมมีเสียงคนมากระซิบที่หูด้วย
เสียงกระซิบ เหมือนเป็นเสียงคนที่ไม่มีเเรง เหนื่อยมากกว่าจะพูดเเต่ล่ะคำ
ซึ่งจับใจความอะไรไม่ได้เลย ไม่นานผมก็เริ่มขยับตัวได้
ผมดูนาฬิกา ตอนนั้นเป็นเวลาตี 3.00 น. เป๊ะๆเลย
มองซ้ายมองความ ก็เห็นเพื่อนนอนอยู่ข้าง 2 คน
ทุกอย่างดูปกติ เเต่ผมกลับรู้สึกว่าเหมือนโดนจ้องมองอยู่ตลอดเวลา
เหมือนรู้สึกมีอะไรมองมาจากมุมมืดๆในห้อง
ผมนอนตะเเคงหันหลังให้มุมห้อง เเล้วก็พยามจะนอนให้หลับ
นึกถึงเรื่องที่บวชเรียนมาว่ามันอาจจะเป็นสิ่งที่เรากลัวจนมโนก็ได้
เลยเปลี่ยนใจหันกลับ ตะเเคงหันหน้าไปทางมุมห้องนั้นเเทน
เเล้วก็นอนดูมันอยู่อย่างนั้น จนหลับไป....

....
ผมโดนอย่างนี้ทุกคืน เป็นเวลาติดต่อกันเป็นสัปดาห์
มีทั้งเสียงผู้หญิง เสียงเด็ก เสียงผู้ชาย
เเต่ทุกเสียงได้ยินไม่ชัดเลยสักครั้ง
เเล้วทุกครั้งที่โดนอำ หรือได้ยินเสียงนั้น ผมจะโดนเวลาเดิมทุกวัน คือ ตี 3.00 น.
ไม่มีขาดไม่มีเกิน.......

จนกระทั้งคืน นึง ผมโดนอำ
เเต่งครั้งนี้ เสียงนั้นชัดเจน เป็นเหมือนเสียงคนโกธรเกี้ยว คำรามในรำคอ
เสียงชัด ไม่มีเหนื่อยไม่มีตีขัด
เสียงเหมือนคนกัดฟัน เเล้วคำรามในคอ
เฮอิ้กกๆๆ ๆ (ไม่รู้จะเขียนยังไงว่ะ) เหมือนเสียงหมาขู่อะไรประมาณนั้น
เเล้วผมก็สะบัเจนขยับตัวได้ เห็นเป็นเงาดำ รอยหายไปในมุมห้องมุมเดิม
ผมเริ่มโกรธ เริ่มรู้เเล้ว่าไอ้ผีนี่ ไม่ใช่ผีมโนเเน่ๆ
ก็เลยไปทำบุญให้ ตามสเตป
....
เเต่ครั้งนี้ไม่เหมือนตอนอายุ 15
ผมยังเจอเสียงกระซิบข้างหูตลอดทุกคืน จนเริ่มนอนไม่พอ หน้าตาหมองคล้ำ เเล้วก็กลัวการนอนหลับ
ผมทั้งไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ให้ก็ไม่หาย
ผมจะตัดสินใจ ในเมื่อทำดีๆให้เเล้วไม่หาย
กูจะหาวิธีมาสู้กับเเล้ว!!!