เราไม่ออกจากบ้านเป็นเดือน ถ้ามีเรียนถึงจะไป ปิดเทอมหมกตัวอยู่บ้าน ไม่กล้าออกไปไหน
ตอนเรียนอยู่หอก็จะออกไปแค่เรียน ไม่มีเพื่อนเลยซักคน เราไม่มั่นใจในตัวเองเพราะอ้วน รู้สึกทำอะไรก็ตลกไปหมด
อยู่แบบนี้มาหลายปีแล้ว พ่อแม่รักเรามากเอาใจเราทุกอย่าง ทำแทนทุกอย่างจนบางทีเราอึดอัด
บางทีเรารู้สึกผิดหวังในตัวเองมาก เราไม่เหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกัน เราไม่กล้าแม้แต่จะไปไหนมาไหนเองแค่ใกล้บ้าน
มีงานที่บ้านก็จะไม่โผล่ออกมาเลย กลัวคนเห็น กลัวคนถาม อยากหนีไปที่อื่นไกลๆ ก็ไปไม่ได้อีก เราขับรถไม่เป็นเลย
รถประจำทางก็ไม่มี จะไปไหนพ่อแม่ไปรับไปส่งตลอด บางทีเราคิดอยากตาย ทำไมเราไม่มีเพื่อนบ้าง
ตอนแรกๆเข้ามหาลัย ก็มีเพื่อนเข้ามาแต่เราเองที่ไม่กล้า เรารู้สึกเราอายที่เราไม่เคยไปดูหนัง ไปห้างกินนู้นนี่นั่นกับเขา เพราะอยู่แต่บ้าน
ตอนเราพูดความจริงไป เพื่อนก็หน้าเหมือนเราเป็นตัวตลก จนทุกวันนี้เราอยู่เงียบๆไปเรียน กลับหอแค่นั้น
ตอนนี้อาการมันหนักขึ้นเรื่อยๆ เราไม่อยากออกจากบ้านเลย พูดกับคนในบ้านน้อยลง
เราอยากขอคำปรึกษา คิดว่าเราป่วยหรือเราแค่ต้องเปลี่ยนทัศนคติ เราอยู่แบบนี้มานานเกินไปแล้ว แทบครึ่งชีวิตเราเลย
เราบอกแม่ก็ดูเหมือนเขาไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่