สวัสดีค่ะเข้าเรื่องเลยแล้วกันเนาะ...
คือเรามีแฟนอยู่คนนึง คบกันมาเกือบปีแล้ว ไปเจอพ่อแม่มาแล้วทั้งสองฝ่าย
7เดือนแรก ดีมากก เสมอต้น เสมอปลาย ห่วงใย ใส่ใจ ไม่มีเรื่องทะเลาะ ไม่มีเรื่องให้ต้องเสียใจ
พอเข้าเดือนที่8 เริ่มมีเรื่องผู้หญิงเข้ามา เราจับได้ว่าเค้าเริ่มแอบกลับมาเล่นbeetalk
อารมตอนนั้นตือ เงิบ ผิดหวังมาก เสีใจมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย คุยหลายๆคนแต่ก็คุยผ่านๆไม่ได้ลึกซึ้ง
เราก็เลยขอคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง ละเค้าก็บอกกับเราว่า ...เค้ารู้สึกว่าตัวเองเลว เหี้.. เค้ารู้ตัวว่าเค้ารักเราแต่ก็ไม่รู้ทำไมต้องไปคุยกับเขาคนอื่น...
ละก็บอกว่าจะไม่ทำอีก แล้วก็ลบแอ้ปนั้นทิ้งไป
ครั้งแรกนั้นเราังเชื่อใจว่าเค้าจะปรับตัวได้ เราเลยให้โอกาสไป แล้วเราก็กลับมาคุยกันปรกติ
ทุกอย่างดำเนินมาเหมือนเดิม ไม่มีเรื่องอะไร แต่แล้ววันนึงเค้าก็เล่นบีทอคอีก
ครั้งนั้นเราต้องกลับไปเฝ้าแม่โรงบาล เลยต้องทิ้งเค้าไว้หอคนเดียว
วันนึงเค้ามาเยี่ยมแม่เราที่โรงบาล เราก็เอาโทรศัพท์เขามาเล่นปรกติ ละก็ได้เห็นว่าเขาเล่นบีทอคอีกแล้ว
คราวนี้เราชาวาบไปทั้งตัว จะพูดอะไรตรงนั้นก็ไม่ได้เพราะแม่อยู่ เลยทักแชทไปถามว่าทำไมต้องเล่นอีก
เขาตอบว่า...ไม่มีอะไร แค่เอาไว้ดูข่าวสารปรกติ... (นี่หรอคำตอบ)
เราเสียใจนะ แต่มันก็ไม่มากเท่าครั้งแรกแล้ว ครั้งนี้เราไม่ขอ วเราไม่ห้ามอีกแล้ว
เราบอกเค้าไปว่าอากเล่นก็เล่นเลย
แล้วก็ถึงวันที่เรากลับหอเพราะแม่หาดีแล้ว
อีกแล้ว เราเล่นโทรศัพท์เขาก็ดันไปเจอรูที่เขาแคปหน้าจอไว้เ็ปนเฟซบุ๊คอันใหม่ กับไลน์ใหม่
พร้อมมีผู้หญิงบอกว่าจะแอดเฟซหา เงิบค่ะ จุก เจ็บ โกรธ โมโห
เค้าังไม่รู้วว่าเรารู้ เค้าไล่ให้เรากลับไปซักผ้าที่หอ ส่วนเค้าก็ทำงาน
พอถึงหอเราเลยถาม แล้วน้ำตาเราไหล เขาก็บอกเราว่าอ่ย่าดราม่า ได้มั้ย
จะกลับไปทำงานละ แค่นั้นแหละ เค้าก็แกะแบตโทรศีพท์เขาออกละเอาโทรศัพท์เปล่าทิ้งไว้หอ
ทิ้งให้เราร้องให้อู่คนเดียว เราเสียใจมาก ไม่รู้ต้องทำัยังไง นี่มันครั้งที่สองแ้ล้วนัะ
แล้วหนักกว่าเดิมอีก มีอีกเฟสอีกไลน์
เราตัดสินใจขนของของเรากลับหอตัวเองจนหมดไม่เหลือเลย...
แล้วเขาก็อัพตัสในเฟซว่า... เอาที่สบายใจ.. แทนที่จะรีบมาง้อแต่เปล่าเลย
เขาก็เอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไป ละบอกว่าจะไปจังหวัดอื่นขับรถไปเรื่อยๆ 3-4วันค่อยกลับ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยอีก พยายามใจแข็ง ทั้งที่ใจนึงก็ห่วงเพราะเขาชอบขับรถเร็วละวันนั้นฝนก็ตก
แล้วสุดท้ายเขาก็ทักมา บอกเราว่า...คนที่คุยหนะไม่ได้มีใจ ไม่ได้คิดอะไร...
แล้วเขาก็มาง้อเราในผับ แล้วเพือนเราก็ด่าสั่งสอนไปชุดใหญ่
แล้วก็เหมือนเดิม.....
...เราก็ให้อภัยเป็นครั้งที่2......
จนถึงทุกวันนี้เรา้ก็ใช้ชีวิตด้วยกันปรกติ ไม่มีเรื่องผู้หยิงแล้วแต่มันติดที่เรานี่แหละ
เราาอยู่กับความระแวง ระแวงตลอดว่าเค้าจะไปมีเฟซใหม่อีกมั้ย คุกับใครอีกมั้ย
แต่ถ้าถามว่ารักมั้ย ก็รักเหมือรเดิม แต่เราไม่เหลือความเชื่อใจให้เขาอีกแล้ว...
จะให้เลิกไปเลย เราก็ทำใจยังไม่ไหว
แต่มันก็เหนื่าอยที่ต้องคอระแวงทุกวัน ว่าเค้าจะนอกใจเราวันไหน...
ไม่รู้จะจัดการความคิดตัวเองยังไง หรือเราคิดมากไเอง กลัวไปเอง
รักไประแวงไป...
คือเรามีแฟนอยู่คนนึง คบกันมาเกือบปีแล้ว ไปเจอพ่อแม่มาแล้วทั้งสองฝ่าย
7เดือนแรก ดีมากก เสมอต้น เสมอปลาย ห่วงใย ใส่ใจ ไม่มีเรื่องทะเลาะ ไม่มีเรื่องให้ต้องเสียใจ
พอเข้าเดือนที่8 เริ่มมีเรื่องผู้หญิงเข้ามา เราจับได้ว่าเค้าเริ่มแอบกลับมาเล่นbeetalk
อารมตอนนั้นตือ เงิบ ผิดหวังมาก เสีใจมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย คุยหลายๆคนแต่ก็คุยผ่านๆไม่ได้ลึกซึ้ง
เราก็เลยขอคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง ละเค้าก็บอกกับเราว่า ...เค้ารู้สึกว่าตัวเองเลว เหี้.. เค้ารู้ตัวว่าเค้ารักเราแต่ก็ไม่รู้ทำไมต้องไปคุยกับเขาคนอื่น...
ละก็บอกว่าจะไม่ทำอีก แล้วก็ลบแอ้ปนั้นทิ้งไป
ครั้งแรกนั้นเราังเชื่อใจว่าเค้าจะปรับตัวได้ เราเลยให้โอกาสไป แล้วเราก็กลับมาคุยกันปรกติ
ทุกอย่างดำเนินมาเหมือนเดิม ไม่มีเรื่องอะไร แต่แล้ววันนึงเค้าก็เล่นบีทอคอีก
ครั้งนั้นเราต้องกลับไปเฝ้าแม่โรงบาล เลยต้องทิ้งเค้าไว้หอคนเดียว
วันนึงเค้ามาเยี่ยมแม่เราที่โรงบาล เราก็เอาโทรศัพท์เขามาเล่นปรกติ ละก็ได้เห็นว่าเขาเล่นบีทอคอีกแล้ว
คราวนี้เราชาวาบไปทั้งตัว จะพูดอะไรตรงนั้นก็ไม่ได้เพราะแม่อยู่ เลยทักแชทไปถามว่าทำไมต้องเล่นอีก
เขาตอบว่า...ไม่มีอะไร แค่เอาไว้ดูข่าวสารปรกติ... (นี่หรอคำตอบ)
เราเสียใจนะ แต่มันก็ไม่มากเท่าครั้งแรกแล้ว ครั้งนี้เราไม่ขอ วเราไม่ห้ามอีกแล้ว
เราบอกเค้าไปว่าอากเล่นก็เล่นเลย
แล้วก็ถึงวันที่เรากลับหอเพราะแม่หาดีแล้ว
อีกแล้ว เราเล่นโทรศัพท์เขาก็ดันไปเจอรูที่เขาแคปหน้าจอไว้เ็ปนเฟซบุ๊คอันใหม่ กับไลน์ใหม่
พร้อมมีผู้หญิงบอกว่าจะแอดเฟซหา เงิบค่ะ จุก เจ็บ โกรธ โมโห
เค้าังไม่รู้วว่าเรารู้ เค้าไล่ให้เรากลับไปซักผ้าที่หอ ส่วนเค้าก็ทำงาน
พอถึงหอเราเลยถาม แล้วน้ำตาเราไหล เขาก็บอกเราว่าอ่ย่าดราม่า ได้มั้ย
จะกลับไปทำงานละ แค่นั้นแหละ เค้าก็แกะแบตโทรศีพท์เขาออกละเอาโทรศัพท์เปล่าทิ้งไว้หอ
ทิ้งให้เราร้องให้อู่คนเดียว เราเสียใจมาก ไม่รู้ต้องทำัยังไง นี่มันครั้งที่สองแ้ล้วนัะ
แล้วหนักกว่าเดิมอีก มีอีกเฟสอีกไลน์
เราตัดสินใจขนของของเรากลับหอตัวเองจนหมดไม่เหลือเลย...
แล้วเขาก็อัพตัสในเฟซว่า... เอาที่สบายใจ.. แทนที่จะรีบมาง้อแต่เปล่าเลย
เขาก็เอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไป ละบอกว่าจะไปจังหวัดอื่นขับรถไปเรื่อยๆ 3-4วันค่อยกลับ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยอีก พยายามใจแข็ง ทั้งที่ใจนึงก็ห่วงเพราะเขาชอบขับรถเร็วละวันนั้นฝนก็ตก
แล้วสุดท้ายเขาก็ทักมา บอกเราว่า...คนที่คุยหนะไม่ได้มีใจ ไม่ได้คิดอะไร...
แล้วเขาก็มาง้อเราในผับ แล้วเพือนเราก็ด่าสั่งสอนไปชุดใหญ่
แล้วก็เหมือนเดิม.....
...เราก็ให้อภัยเป็นครั้งที่2......
จนถึงทุกวันนี้เรา้ก็ใช้ชีวิตด้วยกันปรกติ ไม่มีเรื่องผู้หยิงแล้วแต่มันติดที่เรานี่แหละ
เราาอยู่กับความระแวง ระแวงตลอดว่าเค้าจะไปมีเฟซใหม่อีกมั้ย คุกับใครอีกมั้ย
แต่ถ้าถามว่ารักมั้ย ก็รักเหมือรเดิม แต่เราไม่เหลือความเชื่อใจให้เขาอีกแล้ว...
จะให้เลิกไปเลย เราก็ทำใจยังไม่ไหว
แต่มันก็เหนื่าอยที่ต้องคอระแวงทุกวัน ว่าเค้าจะนอกใจเราวันไหน...
ไม่รู้จะจัดการความคิดตัวเองยังไง หรือเราคิดมากไเอง กลัวไปเอง