สวัสดีค่ะถึงมนุษย์ุลุงท่านนึงนะคะ
กระทู้นี้เขียนมาเพื่ออยากฝากถึงมนุษย์ลุงบางคน ที่มีพฤติกรรมแบบนี้ ย้ำว่าบางคนนะคะเพราะบางคนเป็นผู้ใหญ่ที่ดีและน่าเคารพมากๆค่ะ เริ่มเรื่องเลยนะคะ คือเราช่วงนี้ปิดเทอมมหาลัยค่ะเลยมาช่วยพี่เฝ้าร้านขายของทั่วไป ระหว่างนี้ก็ลงประกาศหางานสอนไปด้วย ใครสนใจเรียนภาษาญี่ปุ่นหลังไมค์เลยค่ะ 555
กลับเข้าประเด็นเนอะ คือช่วงแรกๆที่เรามาเฝ้าร้านเราไขกุญแจเปิดร้านไม่ได้ค่ะ ตอนนั้นมีคุณลุงท่านนึงเดินมาหาเราแล้วมาช่วยค่ะโดยพูดกับเราว่า "เดี๋ยวพี่ช่วยคงจ้ะ" ตอนนั้นก็งงๆนิดหน่อยค่ะว่าแบบเอ๊ะลุงมองหน้าเราไม่ชัดหรือเปล่าว่าเรารุ่นหลาน เราก็ขอบคุณไปตามระเบียบค่ะ
หลังจากวันนั้นเราก็เจอลุงบ่อยๆค่ะร้านเราอยู่ติดกับธนาคารแห่งหนึ่งและคุณลุงก็ดูเหมือนจะเป็นพนักงานของธนาคารนั้นด้วยค่ะแต่งกายดีมากค่ะดูเป็นคุณลุงที่น่าเคารพแต่ทุกครั้งที่เจอลุงจะชอบมองเราด้วยสายตาแปลกๆเราแอบอึดอัดนิดๆแต่ก็ไม่คิดไรค่ะ จนวันนึงลุงมาซื้อของที่ร้านค่ะ หาซื้อสายUSBเราก็เดินไปหาของให้ ลุงเดินตามมาค่ะ แล้วบอกเราว่า"ครั้งนี้ต้องลดราคาให้พี่นะครั้งที่แล้วพี่มาช่วยไขกุญแจ" แล้วลุงก็เอามือมาแตะแขนเราค่ะ เราก็ยิ้มแห้งๆกลับไปและเอาแขนหลบค่ะ พอเรากลับมาที่เคาท์เตอร์คิดเงิน เราบอกคุณลุงว่า "ลุงเอาโทรศัพท์มามั้ยคะ ลองได้นะคะ เผื่อสายใช้ไม่ได้" ลุงแกก็หยิบโทรศัพท์ให้เรา ระหว่างที่เรากำลังจะเสียบสายต่อกับโทรศัพท์ลุงแกเอามือมาจับมือเราไปถือโทรศัพท์เขาค่ะแล้วบอกว่า"เสียบดีๆสิใช้ไอโฟนนะ!" ตอนนั้นเราอึ้งค่ะ ตกใจด้วยว่าแบบนี่ลุงตั้งใจจับมือป่ะเนี่ย รอจนลุงออกจากร้านไปมานั่งประมวลเหตุการณ์แล้วคิดว่าต่อไปต้องระวังตัวเองมากกว่านี้
วันรุ่งขึ้นพี่เราให้เราไปจ่ายค่าบัตรเครดิตแทนที่ธนาคารแห่งนี้ค่ะ นั่นแหละค่ะเจอคุณลุงคนเดิม เราก็ทำเป็นมองไม่เห็นค่ะ รีบทำธุระให้เสร็จรีบออก จนกำลังจะออกเหมือนลุงตั้งใจมาดักหน้าประตู เปิดประตูให้เราแล้วยิ้มเราทำหน้าบึ้งใส่ไปค่ะไม่ขอบคุณด้วยค่ะ 555 พอกลับมาที่ร้าน ตกเย็นลุงมาที่ร้านค่ะมาบอกพี่เราว่า"ดูแลลูกจ้างยังไงทำหน้าบึ้งตึงใส่ลูกค้า" เรานี่เหวอเลยค่ะพี่เราก็ขอโทษแทนเราไปยังดีที่ไม่บังคับให้เราขอโทษด้วย ไม่งั้นเราจะพูดออกไปเลยว่าลุงทำอะไรบ้าง แต่ก็อดทนต่อไปค่ะ ไม่พูดดีกว่าจะได้จบๆไป เรื่องเหมือนจะจบนะคะ แต่เช้าวันต่อมาเปิดร้านเจอลุงแบบเดิมค่ะ คราวนี้เอารถมาจอดขวางหน้าร้าน เราทำเป็นไม่สนใจค่ะ จัดของหน้าร้านต่อไปลุงแกพูดกับคนที่เราคิดว่าน่าจะเป็นคนขับรถว่า"แถวนี้ค่าเช่ามันแพงนะราคาขึ้นสูงเรื่อยๆขายของแบบนี้จะไปได้กำไรสักเท่าไหร่" เราได้ยินแล้วโมโหมากค่ะมั่นใจมากว่าลุงพูดถึงเราเพราะพูดไปก็มองหน้าเราไปแต่เราไม่พูดอะไรแบบเดิมอดทนไว้แล้วเดินเข้าร้านมาเลย
แล้วพอวันนี้ช่วงสายๆหน่อยเราก็เฝ้าร้านของเราปกติค่ะคราวนี้อยู่กับพี่สาวเราเองลุงเข้ามาเปลี่ยนสายUSB ที่ซื้อไปนั่นแหละค่ะ มันพังคือร้านเราก็ให้เปลี่ยนนะคะคราวนี้ให้ลุงเลือกเองเลยเรากับพี่ก็นั่งรอค่ะ จนพี่เราจะไปทำธุระเลยฝากร้าน ตอนนั้นคิดในใจซวยแล้วไงแต่ลูกค้าท่านอื่นเดินเข้ามาพอดีเลยคิดว่าเอาก็เอาวะคนเยอะแยะลุงมันจะทำอะไรได้ ก็รอจนลุงเลือกเสร็จน่ะค่ะ แหม่เลือกนานเหลือเกินเลือกจนลูกค้าออกจากร้านหมด พอเดินมาที่เคาท์เตอร์ก็ขอลองแบบเดิมค่ะ คราวนี้เราระวังมาก พยายามไม่ใกล้ลุงเลยลุงเหมือนจะโดนตัวเราก็ขยับตัวหนี สักพักลุงเดินอ้อมหน้าเคาท์เตอร์เบียดเราเข้ามาทำทีจะเข้ามาลองเองข้างใน เราเลยรีบโบกมือค่ะ แล้วบอกว่า"เดี๋ยวหนูลองให้เองค่ะไม่ต้องเข้ามา" ลุงแกเลยชะงักไปแล้วพูดว่า"จ้ะงั้นถือโทรศัพท์พี่ดีๆนะจ๊ะ" ลองเสร็จก็ออกจากร้านไปปกติค่ะ พอตอนเย็นสดๆร้อนๆเมื่อกี้เลยค่ะ พอดีวันนี้น้องชายเรามาช่วยเฝ้าร้านหลังเลิกเรียนเลยนั่งเฝ้าด้วยกันค่ะ ลุงเดินเข้าร้านมาอีกแล้ว เราลุกเลยค่ะ ลุกไปห้องน้ำ รอจนลุงออกจากร้านไปแล้วกลับมาหน้าเคาท์เตอร์แบบเดิม เราก็ถามน้องเราค่ะว่าลุงมาทำไรเอาสายอะไรมาเปลี่ยนอีกหรือเปล่า?น้องเราบอกว่ามาซื้อกาวร้อน แล้วคราวนี้น้องเราที่ปกติจะไม่ค่อยพูด พูดกับเราว่า"ตอนจ่ายตังค์ถามถึงพี่ด้วย" เราก็บังคับถามเลยค่ะ ว่าลุงพูดไรบ้าง ขอทุกคำพูดทุกสีหน้า 555 บทสนทนาก็ตามนี้ค่ะ
ลุง: น้องผญ.นี่เป็นแฟนกันหรอ
น้อง: พี่ครับ
ลุง: หน้าไม่เห็นเหมือนกันเลย
น้อง: เป็นญาติครับ
ลุง: น้องเขาได้เงินวันละเท่าไหร่
น้อง: ไม่ได้ครับ เป็นญาติมาช่วยเฉยๆ
ลุง: มีแฟนมั้ย?
น้อง: ไม่รู้ครับ
บทสนทนาก็ประมาณนี้ค่ะ เราฟังจบแล้วโมโหมาก ลุงเป็นเห้ไรมากป่ะ? จะอยากรู้ชีวิตตรูไปเพื่ออะไร?เรากำลังจะเอ่ยปากบอกน้องถึงพฤติกรรมของลุง หันไปเห็นนางก้มหน้ากดโทรศัพท์ต่อ เรานี่อึ้งเลย นี่แกจะไม่ห่วงฉันหน่อยหรอว่าลุงมายุ่งวุ่นวายทำไม !!! ค่ะ เราก็เงียบแบบเดิม เพราะปกติก็ไม่สนิทมาก น้องเป็นผู้ชายด้วยคงไม่ค่อยจุกจิกอยากรู้อะไรมาก จนถึงตอนนี้เราหมดความอดทนแล้วค่ะ แล้วเราก็เดินไปจดเลขทะเบียนรถลุงเรียบร้อย ถ้าเกิดไรขึ้นเราเอาเรื่องแน่นอน ขอฝากถึงลุงนะคะ ลุงคะหนูก็อายุน่าจะเป็นหลานลุงแล้วด้วยซ้ำ ลุงก็ดูหน้าที่การงานดี และบางวันหนูก็เห็นลุงมากับผู้หญิงที่ดูแล้วน่าจะเป็นลูกสาวลุง ถ้าลูกสาวลุงโดนคุกคามแบบนี้ลุงก็คงไม่ชอบใช่มั้ยคะ?พ่อหนูรู้ก็คงไม่ชอบเหมือนกัน อาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆแต่สำหรับหนูมันคือการดูถูกกันอ้อมๆค่ะ หนูไม่เคยแต่งตัวล่อแหลมอะไรเลย หน้าบ้านๆแต่งตัวบ้านๆ หนูก็ไม่เข้าใจว่าลุงมาสนใจอะไรชีวิตหนู หยุดคิดว่าตัวเองมีเงินแล้วอยากจะพูดไม่ดีหรือทำไม่ดีกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ ส่วนเรื่องขายของใช่ค่ะรายได้ไม่ดีหรอกค่ะ แต่หนูก็เห็นพี่หนูมีเงินใช้จ่ายไม่ได้ขัดสนอะไรไม่ได้มีเงินเยอะแบบลุงแต่มีความสุขดีค่ะ เพราะงั้นเลิกดูถูกคนที่เขาต่ำกว่าเถอะนะคะ หยุดพฤติกรรมแบบนี้เถอะนะคะ กราบค่ะ
คุณลุงคะหยุดพฤติกรรมแบบนี้เถอะ
กระทู้นี้เขียนมาเพื่ออยากฝากถึงมนุษย์ลุงบางคน ที่มีพฤติกรรมแบบนี้ ย้ำว่าบางคนนะคะเพราะบางคนเป็นผู้ใหญ่ที่ดีและน่าเคารพมากๆค่ะ เริ่มเรื่องเลยนะคะ คือเราช่วงนี้ปิดเทอมมหาลัยค่ะเลยมาช่วยพี่เฝ้าร้านขายของทั่วไป ระหว่างนี้ก็ลงประกาศหางานสอนไปด้วย ใครสนใจเรียนภาษาญี่ปุ่นหลังไมค์เลยค่ะ 555
กลับเข้าประเด็นเนอะ คือช่วงแรกๆที่เรามาเฝ้าร้านเราไขกุญแจเปิดร้านไม่ได้ค่ะ ตอนนั้นมีคุณลุงท่านนึงเดินมาหาเราแล้วมาช่วยค่ะโดยพูดกับเราว่า "เดี๋ยวพี่ช่วยคงจ้ะ" ตอนนั้นก็งงๆนิดหน่อยค่ะว่าแบบเอ๊ะลุงมองหน้าเราไม่ชัดหรือเปล่าว่าเรารุ่นหลาน เราก็ขอบคุณไปตามระเบียบค่ะ
หลังจากวันนั้นเราก็เจอลุงบ่อยๆค่ะร้านเราอยู่ติดกับธนาคารแห่งหนึ่งและคุณลุงก็ดูเหมือนจะเป็นพนักงานของธนาคารนั้นด้วยค่ะแต่งกายดีมากค่ะดูเป็นคุณลุงที่น่าเคารพแต่ทุกครั้งที่เจอลุงจะชอบมองเราด้วยสายตาแปลกๆเราแอบอึดอัดนิดๆแต่ก็ไม่คิดไรค่ะ จนวันนึงลุงมาซื้อของที่ร้านค่ะ หาซื้อสายUSBเราก็เดินไปหาของให้ ลุงเดินตามมาค่ะ แล้วบอกเราว่า"ครั้งนี้ต้องลดราคาให้พี่นะครั้งที่แล้วพี่มาช่วยไขกุญแจ" แล้วลุงก็เอามือมาแตะแขนเราค่ะ เราก็ยิ้มแห้งๆกลับไปและเอาแขนหลบค่ะ พอเรากลับมาที่เคาท์เตอร์คิดเงิน เราบอกคุณลุงว่า "ลุงเอาโทรศัพท์มามั้ยคะ ลองได้นะคะ เผื่อสายใช้ไม่ได้" ลุงแกก็หยิบโทรศัพท์ให้เรา ระหว่างที่เรากำลังจะเสียบสายต่อกับโทรศัพท์ลุงแกเอามือมาจับมือเราไปถือโทรศัพท์เขาค่ะแล้วบอกว่า"เสียบดีๆสิใช้ไอโฟนนะ!" ตอนนั้นเราอึ้งค่ะ ตกใจด้วยว่าแบบนี่ลุงตั้งใจจับมือป่ะเนี่ย รอจนลุงออกจากร้านไปมานั่งประมวลเหตุการณ์แล้วคิดว่าต่อไปต้องระวังตัวเองมากกว่านี้
วันรุ่งขึ้นพี่เราให้เราไปจ่ายค่าบัตรเครดิตแทนที่ธนาคารแห่งนี้ค่ะ นั่นแหละค่ะเจอคุณลุงคนเดิม เราก็ทำเป็นมองไม่เห็นค่ะ รีบทำธุระให้เสร็จรีบออก จนกำลังจะออกเหมือนลุงตั้งใจมาดักหน้าประตู เปิดประตูให้เราแล้วยิ้มเราทำหน้าบึ้งใส่ไปค่ะไม่ขอบคุณด้วยค่ะ 555 พอกลับมาที่ร้าน ตกเย็นลุงมาที่ร้านค่ะมาบอกพี่เราว่า"ดูแลลูกจ้างยังไงทำหน้าบึ้งตึงใส่ลูกค้า" เรานี่เหวอเลยค่ะพี่เราก็ขอโทษแทนเราไปยังดีที่ไม่บังคับให้เราขอโทษด้วย ไม่งั้นเราจะพูดออกไปเลยว่าลุงทำอะไรบ้าง แต่ก็อดทนต่อไปค่ะ ไม่พูดดีกว่าจะได้จบๆไป เรื่องเหมือนจะจบนะคะ แต่เช้าวันต่อมาเปิดร้านเจอลุงแบบเดิมค่ะ คราวนี้เอารถมาจอดขวางหน้าร้าน เราทำเป็นไม่สนใจค่ะ จัดของหน้าร้านต่อไปลุงแกพูดกับคนที่เราคิดว่าน่าจะเป็นคนขับรถว่า"แถวนี้ค่าเช่ามันแพงนะราคาขึ้นสูงเรื่อยๆขายของแบบนี้จะไปได้กำไรสักเท่าไหร่" เราได้ยินแล้วโมโหมากค่ะมั่นใจมากว่าลุงพูดถึงเราเพราะพูดไปก็มองหน้าเราไปแต่เราไม่พูดอะไรแบบเดิมอดทนไว้แล้วเดินเข้าร้านมาเลย
แล้วพอวันนี้ช่วงสายๆหน่อยเราก็เฝ้าร้านของเราปกติค่ะคราวนี้อยู่กับพี่สาวเราเองลุงเข้ามาเปลี่ยนสายUSB ที่ซื้อไปนั่นแหละค่ะ มันพังคือร้านเราก็ให้เปลี่ยนนะคะคราวนี้ให้ลุงเลือกเองเลยเรากับพี่ก็นั่งรอค่ะ จนพี่เราจะไปทำธุระเลยฝากร้าน ตอนนั้นคิดในใจซวยแล้วไงแต่ลูกค้าท่านอื่นเดินเข้ามาพอดีเลยคิดว่าเอาก็เอาวะคนเยอะแยะลุงมันจะทำอะไรได้ ก็รอจนลุงเลือกเสร็จน่ะค่ะ แหม่เลือกนานเหลือเกินเลือกจนลูกค้าออกจากร้านหมด พอเดินมาที่เคาท์เตอร์ก็ขอลองแบบเดิมค่ะ คราวนี้เราระวังมาก พยายามไม่ใกล้ลุงเลยลุงเหมือนจะโดนตัวเราก็ขยับตัวหนี สักพักลุงเดินอ้อมหน้าเคาท์เตอร์เบียดเราเข้ามาทำทีจะเข้ามาลองเองข้างใน เราเลยรีบโบกมือค่ะ แล้วบอกว่า"เดี๋ยวหนูลองให้เองค่ะไม่ต้องเข้ามา" ลุงแกเลยชะงักไปแล้วพูดว่า"จ้ะงั้นถือโทรศัพท์พี่ดีๆนะจ๊ะ" ลองเสร็จก็ออกจากร้านไปปกติค่ะ พอตอนเย็นสดๆร้อนๆเมื่อกี้เลยค่ะ พอดีวันนี้น้องชายเรามาช่วยเฝ้าร้านหลังเลิกเรียนเลยนั่งเฝ้าด้วยกันค่ะ ลุงเดินเข้าร้านมาอีกแล้ว เราลุกเลยค่ะ ลุกไปห้องน้ำ รอจนลุงออกจากร้านไปแล้วกลับมาหน้าเคาท์เตอร์แบบเดิม เราก็ถามน้องเราค่ะว่าลุงมาทำไรเอาสายอะไรมาเปลี่ยนอีกหรือเปล่า?น้องเราบอกว่ามาซื้อกาวร้อน แล้วคราวนี้น้องเราที่ปกติจะไม่ค่อยพูด พูดกับเราว่า"ตอนจ่ายตังค์ถามถึงพี่ด้วย" เราก็บังคับถามเลยค่ะ ว่าลุงพูดไรบ้าง ขอทุกคำพูดทุกสีหน้า 555 บทสนทนาก็ตามนี้ค่ะ
ลุง: น้องผญ.นี่เป็นแฟนกันหรอ
น้อง: พี่ครับ
ลุง: หน้าไม่เห็นเหมือนกันเลย
น้อง: เป็นญาติครับ
ลุง: น้องเขาได้เงินวันละเท่าไหร่
น้อง: ไม่ได้ครับ เป็นญาติมาช่วยเฉยๆ
ลุง: มีแฟนมั้ย?
น้อง: ไม่รู้ครับ
บทสนทนาก็ประมาณนี้ค่ะ เราฟังจบแล้วโมโหมาก ลุงเป็นเห้ไรมากป่ะ? จะอยากรู้ชีวิตตรูไปเพื่ออะไร?เรากำลังจะเอ่ยปากบอกน้องถึงพฤติกรรมของลุง หันไปเห็นนางก้มหน้ากดโทรศัพท์ต่อ เรานี่อึ้งเลย นี่แกจะไม่ห่วงฉันหน่อยหรอว่าลุงมายุ่งวุ่นวายทำไม !!! ค่ะ เราก็เงียบแบบเดิม เพราะปกติก็ไม่สนิทมาก น้องเป็นผู้ชายด้วยคงไม่ค่อยจุกจิกอยากรู้อะไรมาก จนถึงตอนนี้เราหมดความอดทนแล้วค่ะ แล้วเราก็เดินไปจดเลขทะเบียนรถลุงเรียบร้อย ถ้าเกิดไรขึ้นเราเอาเรื่องแน่นอน ขอฝากถึงลุงนะคะ ลุงคะหนูก็อายุน่าจะเป็นหลานลุงแล้วด้วยซ้ำ ลุงก็ดูหน้าที่การงานดี และบางวันหนูก็เห็นลุงมากับผู้หญิงที่ดูแล้วน่าจะเป็นลูกสาวลุง ถ้าลูกสาวลุงโดนคุกคามแบบนี้ลุงก็คงไม่ชอบใช่มั้ยคะ?พ่อหนูรู้ก็คงไม่ชอบเหมือนกัน อาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆแต่สำหรับหนูมันคือการดูถูกกันอ้อมๆค่ะ หนูไม่เคยแต่งตัวล่อแหลมอะไรเลย หน้าบ้านๆแต่งตัวบ้านๆ หนูก็ไม่เข้าใจว่าลุงมาสนใจอะไรชีวิตหนู หยุดคิดว่าตัวเองมีเงินแล้วอยากจะพูดไม่ดีหรือทำไม่ดีกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ ส่วนเรื่องขายของใช่ค่ะรายได้ไม่ดีหรอกค่ะ แต่หนูก็เห็นพี่หนูมีเงินใช้จ่ายไม่ได้ขัดสนอะไรไม่ได้มีเงินเยอะแบบลุงแต่มีความสุขดีค่ะ เพราะงั้นเลิกดูถูกคนที่เขาต่ำกว่าเถอะนะคะ หยุดพฤติกรรมแบบนี้เถอะนะคะ กราบค่ะ