เพิ่งโหลดเกมส์ไฟนอลมาดู เห็นภาพนี้ตอนรับถ้วย ในใจแว๊บ คำนี้ขึ้นมาเลย ส่วนตัวนะครับ ผมคิดเอาเองว่า น้าทิมแกคงเคารพรักลุงเดวิดไม่น้อยนะ ตอนที่ขึ้นมาเล่นด้วยกัน คงได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากลุงเดวิดนะ อย่าว่าแต่เคยสร้างตำนานมาด้วยกัน อารมณ์คงประมาณพี่ชายที่เคารพรัก ส่วนลุงเดวิดแกคงเฝ้ามองดู ไอ้หนูในตอนนั้น อย่างชื่นชม เห็นเด็กคนหนึ่งที่ตัวเองเคยร่วมงาน เคยสร้างตำนานมาด้วยกัน เคยสอน มายืนแทนที่ในตำแหน่งที่ตัวเองเคยอยู่ (ในฐานะผู้นำทีม) และก้าวความสำเร็จของตัวเองได้ ผมว่าแกดูแบบภูมิใจนะ เหมือนเป็นการส่งต่อหน้าที่ สานต่อทีมกันรุ่นต่อรุ่น (เพ้อเจ้อไปอย่าว่ากันนะครับ)
ส่วนตัวเคยสอนน้องๆที่สนามบาสเห็นหลายๆคน จากเล่นไม่เป็น จนข้ามเราไปไกล เราเองก็อดภูมิใจไม่ได้นะ คงอารมณ์ประมาณนี้มั้งที่ผมว่าลุงเดวิดแกรู้สึก