ขอยืมกระทู้ http://ppantip.com/topic/35261014 มาอ้างอิงนะคะ คือเรารู้สึกว่า มีคนที่เป็นเหมือนเราอีกมั้ย

ตั้งแต่เรายังเด็ก อ.1-ป.3 มีทั้งพี่สาว ลูกพี่ลูกน้องเรียนเก่งกว่า ทำให้เรากลายเป็นเด็กไม่ดี ไม่ขยัน
โตมาอีกหน่อย  ป.4-ป.6 เราถนัดไปทาง ร้อง รำ เราก็โดนแม่ขัดไม่ให้ทำเพราะบอกว่าเปลือง และไปไม่รุ่ง
โตมาอีกนิด      ม.1-ม.6 เราถูกย้ายไปโรงเรียนรัฐบาล ที่มีข้อจำกัดเราหลายอย่าง แต่เราก็ได้อะไรดีๆหลายอย่างจากที่นี่นะ
โตเป็นสาว  ช่วงมหาลัย เราไม่รู้ว่าเราชอบอะไร อยากทำอะไร เราลงสอบอะไรก็ไม่ติด เรียนสายวิทย์มา 6 ปี จะไปต่อสายศิลป์ แต่ก็สอบไม่ติดอีก สุดท้ายได้ สาขาการโรงแรมมหาลัยราชภัฎแห่งนึง ที่จบมาเหมือนจะได้อาชีพนั้นเลย แต่เปล่า เราไม่ได้ทำงานสายนั้น ได้มาเป็น ธุรการหรือเลขาเล็กๆ ในโรงงานใหญ่โตแห่งนึง ทำมา 3 ปีละ แต่ไม่มีสกิลอะไรเลย นอกจากได้ความหลากหลายอย่างละนิดอย่างละหน่อย แต่ไม่ได้เป็นชิ้นเป็นอัน

ตอนเข้าทำงานใหม่ๆ เราดีใจนะ ภูมิใจมากที่ได้งาน เพราะเราว่างงานแค่ 15 วัน หลังเรียนจบ สอบเสร็จ เราก็ได้งานเลย แต่เพื่อนในคณะเดียวกันกลับต้องทำงานพิเศษระหว่างรอ กว่าจะได้งานก็หลายเดือน

ปัจจุบัน เพื่อนเราที่รองาน ได้ไปเรียนต่อที่เมืองนอก ได้งานดีๆเงินเดือนเกือบ 50,xxx เป็น supervisor ในขณะที่เราเป็นแค่ staff ซื้อบ้าน ซื้อรถ ได้ไปเที่ยวเมืองนอก มีเงินเก็บ ไปปาร์ตี้ที่หรูๆ ได้สังคมหรูๆ

มีใครเป็นเหมือนเรามั้ย?
แล้ว พวกคุณทำยังไงกับชีวิตที่เหลือคะ ตอนนี้เรามีแค่แม่เป็นที่พึ่งทางใจ เราไม่อยากเอาเรื่องเครียดๆไปให้แม่รับรู้ แค่ทุกวันนี้แม่ก็มีเรื่องทุกข์มากพอแล้ว --"