ผมเป็นคนที่ชอบให้คนมองว่า     มีลับลมคมใน    มักจะมีความสุขที่อีกฝ่ายพยายามคุ้ยความลับเรา   แต่หาไม่เจอ
แต่ถ้าวันใด   อีกฝ่ายรู้ และมองออกว่าความลับเราคืออะไร   ต่อให้เราพยายามทำตัวมีความลับยังไง
อีกฝ่ายก็ไม่สนใจ  เพราะมองเราทะลุปรุโปร่งแล้ว    จะยิ่งไม่พอใจ
และพยายามหาความลับอันอื่นเพื่อให้อีกฝ่ายสนใจ   เข้ามาล้วงมาคุ้ยความลับเราต่อ

ตราบใดที่ยังจับไม่ได้  ผมก็จะมีความสุขกับสถานะแบบนี้  อยากให้คงสถานะแบบนี้ไปนานๆ

แบบนี้เข้าขั้นโรคทางจิตหรือเปล่า      ขอความเห็นกับกรณีนี้ด้วยครับ