ฉันอยู่คนเดียวมาจึงปัจจุบัน ตั้งแต่ไม่มีพ่อแม่ เพราะท่านเสียแล้ว
ตั้งแต่พ.ศ.2543 อยู่คนเดียวมาตลอดถึงปัจจุบัน
บอกตรงๆ นะชีวิตของฉันมันเหนื่อยเกิน มันเหนื่อยล้นใจแล้ว ไม่รู้อยู่เพื่ออะไร อยู่ไปทำไม
มีแต่เรื่องเหตุการณ์มากมาย ไม่ว่าสุข หรือทุกข์ เรื่องไม่ดีมากกว่าเรื่องดี(น้อยมาก)
ไหนเรื่องความรัก เรื่องเงินๆทองๆ เรื่องคน(ที่ทำงาน) และคนรอบข้าง(ข้างนอก)
เบื่อ รู้สึกเหนื่อยและท้อ อยากร้องไห้ อยากหนีไปไกล อยากอยู่คนเดียว
ฉันอยู่คนเดียวแม้แต่เพื่อนไม่มีเลย ไม่มีสังคมเลย
ฉันมีพี่น้อง ก็คือพี่สาวและพี่ชาย ฉันไม่ชอบเลย และไม่อยากยุ่งเลย แต่ฉันชอบหลอกพี่สาวและพี่ชายว่าฉันรักพี่ๆนะ
ทั้งๆที่ในใจฉันไม่เคยรัก เพราะฉันเจ็บแค้นที่พวกพี่สาวพี่ชายไม่เคยมาใส่ใจดูแลพ่อแม่ฉันเลย
ปล่อยให้ฉันติดบาปตัวตลอด เพราะว่าฉันทำร้ายแม่ไม่มีโอกาสได้ขอโทษแม่เลย เพราะว่าท่านเสียไปแล้ว
และทุกวันนี้มีแต่เรื่องไม่ดี ทั้งๆที่ฉันทำดีมาตลอด ไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคยฆ่าใคร ไม่ชอบยุ่งกะใคร
ชีวิตของฉัน จะอยู่เพื่ออะไร เมื่อไหร่ชีวิตของฉันหมดลมหายใจสักที
ฉันรู้และเข้าใจว่าคนอื่นท้อมีตั้งมากมาย แต่ฉันเห็นคนอื่นสู้ได้ ก็สู้ไป
แต่ฉันสู้มาตลอด จนสุดท้าย ฉันสู้ไม่ไหวแล้ว เวลาฉันมีปัญหาอะไรก็เก็บไว้อยู่คนเดียว
จนฉันไม่รู้จะใช้ชีวิตอยู่อีกนานแค่ไหน **** ฉันทนเพื่ออยู่เนี่ยแหละ ไม่ได้อยู่เพื่อทน
ขออนุญาตขอระบายหน่อยนะ