เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนเมื่อตอนช่วงสิ้นเดือนมกราและตอนนี้เขาถูกจับคาดว่าตอนนี้คงอยู่ในสถานพินิจค่ะเพราะเพิ่งจะอายุ 17 18ปีนี้ เราอยู่ไทยเขาอยู่สวีเดนพื้นฐานเราเป็นเพื่อนกันอยู่เเล้วและเขามาเที่ยวไทยอยู่ดีๆก็ตัดสินใจเป็นแฟนกัน เมื่อเขากลับสวีเดนเราก็คอลหากันตลอดแทบจะ24ชม.เลยและนับวันรอที่เขาจะกลับมาไทยอีก ช่วงหลังๆเขาก็ตีห่างทำเป็นยุ่งๆ แถมยังโกหกเพื่อที่จะไม่ได้คุยกันแต่พอเขารู้ว่าเราร้องไห้ฟูมฟายขาดเขาไม่ได้เพราะเรารู้ว่าเขาโกหกแต่เราไม่ยอมรับ เราไม่ยอม วันที่25 มีนา 59ตอนเช้าของประเทศไทยเขาคอลมาในอาการมึนเมาและปากหวานมากประมาณว่ารักเรามาก ไม่อยากเสียเราไป กลัวเราจะทิ้งแต่ทั้งๆที่เราซื่อสัตย์และไม่เคยโกหกอะไรเขาเลยมีแต่ตัวเขาที่โกหกเรา เรารู้แต่เราแค่ไม่บอกเขาแล้วเขาขอตัวไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมาเราก็รอเขา2-3ชม.ก็ไม่มาสักที พอวันที่26 มีนา 59มีรุ่นพี่ของเขาโทรมาบอกว่าแฟนเราโดนจับนะข้อหาเสพกัญชาและพยายามข่มขืน (จริงไม่จริงเรื่องพยายามข่มขืนเราไม่รู้หรอกนะคะ) เราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากช่วยเรื่องตังหมดไปหลายพันอยู่เหมือนกันและร้องไห้หนักมากมาจนถึงทุกวันนี้ก็ 76 วันแล้วบางครั้งก็เหนื่อยและท้อจนร้องไห้อยู่คนเดียวบ่อย อยากจะถามข่าวว่าเป็นยังไงสบายดีไหม เราก็รอเขาทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขายังเหลือความรู้สึกดีๆที่มีให้กันอยู่ไหมเพราะหลังๆเขาทำตัวอยากเลิกมากโกหกสารพัดเพื่อหาเรื่องเลิก และที่พีคกว่านั้นคือเขาบอกทุกคนทางฝั่งสวีเดนว่าเลิกกับเราไปแล้วแต่เขาไม่บอกเราว่าเราเลิกกันแล้วนะ T^T นี่เราโง่มากๆเลยหรือว่าเราไม่ยอมรับความจริง สุดท้ายแล้วถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกอะไรระหว่างรอหรือลืม..... เราสับสนค่ะจนบางครั้งคิดว่าฉันจะบ้าแน่ๆเลยทั้งวันก็คิดถึงแต่เขาจนถึงตอนนี้มันไม่ไหวจะเป็นบ้าแต่ก็ไม่เคยรักน้อยลงเลย
ขอบคุณพื้นที่เล็กๆให้เราระบายเเละปรึกษานะคะ
ปล.เราก็พยายามถามข่าวเขาทุกช่องทางแต่ก็ไม่มีใครตอบเราเลย