สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนครับ  ผมอายุ 23 ปี คือเรื่องมันมีอยู่ว่า 
ผมกับแฟนคบกันมาได้ 6 ปี ตอนนี้กำลังเข้าปีมี่ 7 ช่วง4 เดือนผมจำได้ดีเลย
ช่วงแรกๆ ตั้งแต่วันแรก เธอดีกับผมมากครับ ดูรักผมมากห่วงใย เอาใจใส
แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยได้รับมันอีกเลย แม้ผมจะพยายามแค่ไหน
สุดท้าครวามพยายามของผมมันโคตรไร้ค้า ใช่ผมต้องร้องไห้คนเดียวตลอด
เจ็บมากที่สุดคงเป็นคำพูดที่บอกว่า ผมมันห่วย ไม่มีใครจริงใจกับผมหรอก 
ผมทำอะไรไม่สำเร็จหรอก ผมทำเพลงครับ แล้วผมเปิดให้เธอฟัง เธอบอกผมว่า
เพลงผมมันห่วย เธอไม่ได้สนใจอะไรหรอก เพลงไร้เสาระ อันนี้ผมเจ็บมากๆ
ได้แต่ก้มหน้ามองเท้าตัวเอง แล้วเสียงของเธอก็วนอยู่ในหัว "มันห่วยแตก"
ผมคิดว่าผมจะได้กำลังใจ แต่ไม่เลยผมกลับโดนแทงเข้าที่หัวใจ
แต่ผมก็ไม่คิดจะเลิกผมคิดว่าเธออาจจะเหนื่อยจากงาน หรือ อะไรต่างๆ
ผมก้แค่หวังว่าสักวันนึงเธอต้องมองเห็นความตั้งใจของผมบ้าง
และต้องคอยบอกตัวเองว่าต้องมีสกวันสิที่เขาจะหันมารักมาสนใจเราสักวัน
ผมใช้คำนี้มาตลอดเลย จนทุกวันนี้ วันนี่ตอนนี้ ผมก็ยังต้องรับความรู้สึกนั้นอยู่

ผมแค่อยากระบายครับ มันอึดอัดมากแต่ผม อธิบายไม่ค่อยเก่งครับ