เราอยากรู้ว่าถ้าเราอยากอโหสิกรรมจริงๆเพื่อหมดเวรหมดกรรมต่อกันไป แต่ในใจมันยังไม่ได้คิดแบบนั้น คือยังเหลือความโกรธ ไม่พอใจ อาลัยอาวรณ์สงสัยว่าทำไมต้องมาทำร้ายเรา แต่ความอยากอโหสิกรรมจริงๆยังมีอยู่ แบบนี้ถือว่าเป็นการอโหสิกรรมได้มั้ยคะ อยากจริงๆพูดทุกครั้งที่กรวดน้ำ แต่ลึกๆในใจยังติดใจอยู่ จะเป็นบาปมั้ยคะ เช่น เราคิดว่ากรรมเป็นเรื่องเฉพาะตัว เราไม่มีทางจะแก้แค้นหรือทำร้ายเค้า แต่อยากให้กฏแห่งกรรมทำงานเอง แบบนี้ถือเป็นการพยาบาทมั้ยคะ แล้วถ้าคนที่ทำเราไม่ได้นับถือศาสนาหรือเชื่อแบบเดียวกับเรา เค้าจะได้รับผลกฏแห่งกรรมมั้ยคะ เราไม่รู้จริงๆคะ ตอนนี้สับสนและยังเยียวยาความเจ็บปวดด้วยธรรมะอยู่คะ รบกวนให้ความกระจ่างกับเราด้วยคะ ขอบคุณคะ