บางตำแหน่งบางหน่วยงาน ข้าราชการต้องรับผิดชอบเนื้องานสำหรับสามถึงสี่คนทำ เนื่องจากคนไม่พอ (และไม่เคยจะพอ)
ทำไม่เสร็จในเวลาราชการก็ต้องอยู่ยาว ไม่ก็ต้องหอบกลับบ้านไปทำช่วงวันหยุด อะไรอย่างนี้ไม่มีใครเห็นหรอกครับ ไม่มี
ใครชื่นชมว่าทำงานคุ้มภาษีรัฐ...

เรื่องการเข้าสู่ตำแหน่ง ก็ถูกมองว่าเป็นเส้นสายร้อยเปอร์เซนต์ คนที่สอบเข้าไปได้โดยไม่มีใครช่วยอย่างผม บางทีก็รู้สึก
อึดอัด แต่ผมก็แปลกใจที่บางคนที่พูดว่ามันมีเส้นสายกลับเดินสายสอบงานราชการไปทุกกระทรวง บวง กรม มันคืออคติ
หรือเกราะกำบังเวลาที่คุณพลาดหวังกันหรือเปล่า? หรือเพราะเอาเคสๆ หนึ่ง มาตัดสินกระบวนการทั้งหมด?...

ผมอยากให้มองวงการราชการแบบเจาะจงบุคคล ใครทำเลวคุณเชิญด่าเชิญว่าเถิด นอกจากจะไม่ห้ามแล้วผมยังจะช่วยด่า
แต่สำหรับข้าราชการที่ทำงานเต็มที่เพื่อตอบแทนภาษีรัฐที่เจียดมาให้เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ได้โปรดกรุณาชื่นชมพวกเขาบ้าง
ให้ตื่นมาในเช้าวันทำการแล้วยังมีแรงใจไปปฏิบัติหน้าที่ต่อ แค่ระบบศักดินาที่มันหยั่งรากลึกมานานก็บั่นทอนความรู้สึก
มากพอแล้ว หากประชาชนยังไม่ให้กำลังใจ ก็คงยากที่จะสร้างกำลังใจขึ้นมาได้เอง...

ขอบคุณครับ...