เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนไปเมื่อ วันอาทิตย์ที่ 8 พฤษภาคมที่ผ่านมา ผมเเละเพื่อนๆ ได้ขับรถไปเที่ยวที่บางเเสน เวลาประมาณ 2-3ทุ่ม กว่าๆ
ตอนเเรกพวกผมนั่งกินข้าวอยู่ที่ริมหาดบางเเสน เเล้วผมเห็นเธอเดินผ่านมาคนเดียว พวกผมก็ไม่ได้อะไรก็กินข้าวกันต่อ ตอนนั้นผมก้คุยเล่น
กันว่าทำไม เดินมาคนเดียว เพื่อนอีกคนทักว่า "อกหักมาเเน่เลย'' พอพวกผมกินข้าวเสร็จ ก็เดินเล่นตรงทางที่เอาไว้ปั่นจักรยาน
ก็หันไปเจอผู้หญิงคนนึงนั่งร้องไห้อยู่ตรงใต้ต้นมะพร้าวริมหาดคนเดียว เวลาประมาน น่าจะ 3 ทุ่มกว่าๆ พอผมสังเกตุดีๆ ก็คือผู้หญิงคนเดียว
กับที่ผมเห็นเดินผ่านตอนกินข้าว ตอนนั้นผมสันนิฐานเค้าต้องเจอเรื่องร้ายๆ มาเเน่ๆ ผมเลยลองเดินเข้าไปเอาเเล้วเอาทิชชู่ เข้าไปไห้
เเล้วขอเค้านั่งเล่นด้วยๆ สักพักนึงเพื่อนผมได้โทรสับเข้ามา บอกไห้เอากุญเเจรถไปไห้ ผมจึงบอกเค้าว่ารอเเปปนึงนะ เดี๋ยวเอากุญเเจไปไห้เพื่อนก่อน
พอผมเอากุญเเจไปไห้เพื่อนเสร็จ ผมกำลังจะเดินกลับไปหาเธอคนนั้น เเต่มีผู้ชายกับผู้หญิงคนนึงเดินไปคุยกับเธอ ผมเลย มองดูอยู่ไกลๆ ว่าคือใคร
ตอนที่ผมได้นั่งคุยกับเธอคนนั้น ผมไม่ได้ถามชื่อ ไม่ได้ขอเบอร์ ผมถามเเค่ว่า เป็นอะไรทำไม มานั่งตรงที่มึดๆ คนเดียวไม่กลัวหรอ
'เธอมองหน้าผมเเล้วยิ้มทั้งเสียงสะอื้น' ผมเลยถามว่ามากลับใครครับ เธอบอกว่ามากับลุงเเล้วก็ลูกสาวลุง ผมเลยถามไปว่าเเล้วลุงกับลูกสาวลุงละครับ
เธอก็ยิ้มทั้งเสียงสะอื่น เเล้วบอกว่า นั่งกินเหล้ากันอยู่ทางนู้น ผมเลยถามต่อไปว่า เเล้วบ้านอยุ่ไหนครับ เธอก็ยิ้มเเล้วบอกว่า อยู่เเถวๆ เมกาบางนา
ผมก็ได้เเค่ยิ้มเเล้วก็มองหน้าเธอ เเล้วเธอก็ขึ้นรถไปกับผู้ชายผู้หญิงคู่นั้น ขับหายไปต่อหน้าผม ผมได้เเต่มองดูในกระจกกับรถคันนั้นที่วิ่งผ่านหน้าผมไป
''ช่วยผมเเชร์กระทู้นี้ไห้ไปถึงเธอที่ครับ'' ผมอยากจะบอกเธอว่า เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากที่สุดที่ผมเคยเจอมา เเม้เเต่ตอนที่เธอร้องไห้สะอื้น
ผมอยากจะบอกเธอคนนั้นว่า ผมได้หลงชอบเธอไปเเล้วครับ ผมชอบเสียงสะอื่นกับรอยยิ้มของเธอที่ส่งไห้ผม ผมอยากรู้จักเธอจริงๆนะครับ
                                                                     " ฝากเเชร์ไห้ถึงเธอด้วยนะครับ "