เรากับแฟนคบกันมาประมาณเกือบหนึ่งปี เราเรียนกันคนละที่นะคะ เลิกกันมาได้ครึ่งปีกว่าแล้ว
แต่ตลอดครึ่งปีที่ผเรากับเค้าก็ยังติดต่อและไปเที่ยวไปไหนมาไหนกันได้ตลอดเวลา ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับตอนที่เราคบกันเลยค่ะ
เหมือนเราไม่ได้เลิกกันด้วยซ้ำ (เราอาจจะคิดอยู่ฝ่ายเดียวก็ได้) แต่นับวันเรารู้สึกว่าความรู้สึกหลายๆอย่างจากเค้าที่เราได้รับมาตลอด
มันลดน้อยลงอย่างชัดเจน ซึ่งตัวเค้าก็ดูเหมือนจะโอเคกับความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะเค้าเคยบอก เค้ายอมอยู่ในสถานะอะไรก็ได้
แค่เราไม่หายกันไป (เหมือนจะพระเอกพอตัว)



       เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ปัญหาของเราตอนนี้คือเราก็สับสนตัวเอง เราอยากจะกลับไปเปิดใจขึ้นสถานะกันจริงๆจังๆเหมือนเดิม
แต่ตัวเค้าก็กล้าพูดออกมากับความรู้สึกของเค้าที่เราเปิดใจถามไป ซึ่งเค้าก็โลเลเค้าไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง ซึ่งเราก็ใช้เวลาที่ผ่านมา
ทบทวนตัวเองอยู่ตลอดกับความรู้สึกของเรา ว่ามันก็ยังชัดเจนว่าเป็นเค้านะคะ แต่พอสถานการณ์มันเริ่มเป็นแบบนี้เราก็ไปไม่ถูกจริงๆค่ะ
หรือตลอดมาเราจะรู้สึกไปคนเดียว ดูเค้าก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรถ้าเราหายไป เอาตรงๆนะคะเรารู้สึกไม่โอเคกับการไม่มีสถานะ . . . .
ถามใครๆเค้าก็ตอบแค่มันอยู่สองทางเลือก คือเราจะทนอยู่แบบนี้ต่อไป กับเราเลือกที่จะเดินออกไปแล้วไม่ต้องติดต่อกันอีก
เราไม่รู้ว่าถ้าเราเลือกตัวเลือกที่สองเราจะต้องใช้เวลาทำใจแค่ไหน กับช่วงเวลาที่ผ่านมามันอาจจะดูน้อยสำหรับใครหลายคน
แต่สำหรับเราเรารู้สึกผูกพันธ์กับเค้ามากค่ะ มันเป็นความผูกพันธ์ที่เรายังกลัวตัวเองเอามากๆ ทุกวันนี้พยายามจะไม่พาตัวเอง
ไปรับรู้เรื่องของเค้า พยายามที่จะไม่รับรู้ว่าเค้าคุยอะไรกับใคร ยอมรับว่าทำใจไม่ได้มากๆ ทั้งหมดที่พูดมาก็เหมือนเราจะเลือก
อันที่สองแล้วใช่มั้ย . . . มันถูกแล้วใช่มั้ยคะ