อยากถามเพื่อนๆพันทิปนะค่ะ ถ้าอยู่ในสถานการณ์นี้จะทำอย่างไร
คบกับแฟนมา10กว่าปีจะ11ปีล้ะ รักผูกพันธ์กันใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน แฟนจขกท.อายุน้อยกว่า4ปีกำลังเรียนอยู่ ส่วนจขกท.อายุ25ทำงานแล้ว แต่เราเข้ากันได้ในทุกๆเรื่อง เราเป็นตัวของตัวเอง อยู่มาวันหนึ่งเราคุยกันน้อยลง ทั้ง2ฝ่าย ต่างไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกันมากมาย ชีวิตรักดูจืดจางลง แต่ตัวจขกท.ก้อยังมั่นใจว่ารักอยู่ และพยายามหาเวลาอยู่ด้วยกันเจอกันเดือนละ2ครั้ง ครั้งหนึ่งก้อ2-3วัน ยกเว้นช่วงเขาปิดเทอมจะเจอกันบ่อย แต่แล้ววันนี้เขามาพูดว่าอยากอยู่กับตัวเองสักพัก โดยไม่บอกเลิกเรา แต่ไม่ติดต่อ ไม่โทร เหมือนตัดขาดหายกันไป แร้วพอเราถามเขาว่ายังรักอยู่ไหม เขาก้อพูดออกแนวโมโหๆ ว่าไม่รู้ๆๆๆ รู้แค่ว่ามันผูกพันธ์ อย่างนี้เราควรทำอย่างไรดี ?รอแบบไม่มีจุดหมายแล้วก็ไม่รู้จุดหมายจะจบอย่างไร? หรือควรพอที ?เพราะทุกวันนี้ก็เจ็บกับสถานะที่เป็นอยู่ที่มันไม่ชัดเจน และก็ผิดหวังเพราะคบมานานไม่คิดว่าวันที่ต้องเลิกกันจะมาถึง แอบคิดว่าเขามีคนอื่นอยู่นะค่ะ แต่ไม่กล้าฟันธง
ปล.จขกท.ทำงานที่ทำงานเป็นเวร ส่วนแฟนเรียนมหาวิทยาลัยปี3 จขกท.จะขอเวรหยุดให้ตรงกับที่แฟนหยุดเรียนเดือนละ2ครั้ง ไปรับ/ไปส่งเสมอๆ กินข้าว ดูหนัง ทำกิจกรรมเหมือนที่คู่รักอื่นๆทำกัน เวลาไม่เจอกัน เราทำงานของเราเขาเรียนของเขา ทำกิจกรรม อยู่กับเพื่อน. ซึ่งจะคุยกับเราก็แค่ประมาณครึ่งชั่วโมงในแต่ละวัน เราก็ไม่เคยโทรจิกโทรตามเพราะรู้เวลา ส่วนเราจะมีงี่เง่าเช่น เราขอเวรไว้แล้ว แต่เขากลับบ้านไม่ได้ ทำให้ไม่ได้เจอ หรืองี่เง่าบางครั้งที่เขาหายเงียบไปแบบไม่ติดต่อมา  
ข้อความที่คุยกันในไลน์เมื่อ2วันก่อน
เรา: แล้วระหว่างเรานี่ยังไง
       ปล่อยไว้แบบนี้
       คือจะให้เป็นแบบนี้ไปนานแค่ไหน
       คิดอะไรอยู่อ่ะตอนนี้บอกหน่อยดิ
เขา: ไม่อยากคิดอะไร
        อยากพัก
        เหนื่อย
เรา:  อยากพักคือ?
        คือจะไม่ยุ่งกับเค้าใช่เปล่า
        คือทำให้เค้าไม่กระจ่างเลย
        คือไม่อยากพูดไม่อยากคุย
        ไม่อยากติดต่อกับเค้าใช่เปล่า
        คือต้องการอะไรไม่พูดตรงๆอ่ะ
        สิ่งที่ต้องการอ่ะ คืออะไรกันแน่
เขา: ไม่รู้ รู้สึกเฉยๆ
เรา: หรือว่าเค้าโง่เองว่ะที่ไม่เข้าใจความหมายที่บอกมาอ้อมๆ
       รู้สึกเฉยๆคือ?
เขา: คืออยากอยู่กับตัวเอง
เรา: คืออยากเลิกเลยมั้ย
       ตอบสิ?
       เคยจำที่เคยพูดได้ป้ะ
       คนที่หมดใจยังไงก็หมดใจ
       คือถ้าตอนนี้หมดใจแล้ว
เขา: จำไม่ได้
เรา: บอกเค้าเลยนะ
       แล้วเค้าจะพูดเอง
       ว่าเราเลิกกัน
       คือถ้าไม่รักแล้ว
เขา: แล้วแต่จะทำเลย
เรา: ไม่จำเป็นต้องมายื้อเวลานะ
        อย่าแล้วแต่จะทำ เค้าถามใจเธอ
        ควรตอบให้ตรงกับที่เค้าถาม
        สิ่งเดียวที่เค้าอยากรู้คือ
        ยังรักอยู่ไหม
        แค่นี้ เค้าต้องการแค่นี้
เขา: ไม่รู้ๆๆๆ
เรา: เห้ย
       หัวใจตัวเอง
เขา: รู้แต่มันผูกพันธ์
เรา: ต้องรู้ดิ
       อย่าพูดว่าผูกพันธ์
       แยกให้ออก
       โอเครเข้าใจแล้ว ไม่รักแต่ผูกพันธ์
       เค้าเข้าใจแล้ว แต่ความผูกพันธ์อ่ะเมื่อไหร่ก็สร้างได้ เพราะงั้นไม่จำเป็นหรอกนะ ถ้าระหว่างเราจะเหลือแต่ความผูกพันธ์
เขา: อย่ากดดัน
เรา: เปล่าเลย
       คนที่กดดันเป็นใครกันคิดให้ดี
       ใครกันที่กำลังถือไพ่เหนือกว่า
       ใครกันที่เจ็บ
       ใครกันที่เป็นคนคุมสถานการณ์
เขา: ไม่มีใครเหนือกว่าทั้งนั้นแหละ
เรา: หรอ
       ช่างมันเถอะ
       ไม่ต้องกดดันอะไรหรอกนะ
       ทุกสิ่งทุกอย่าง ..ควบคุมมันอยู่แล้ว
       เพราะคำตอบที่จะเลิกกันมั้ยอยู่ที่...ไม่ได้อยู่ที่เค้า
       ก็แค่10ปีที่ผูกพันธ์ มันก็พังลงได้แค่ไม่รักคำเดียว
       วันหนึ่งรักกับคนใหม่มันก็สร้างได้ความผูกพันธ์อ่ะ
        เพราะงั้นอย่าไปเสียดายเลย
เขา: เสียดาย
เรา: เสียดายหรอ
       ถ้าคนเสียดายไม่มีทางหมดรัก
       เค้าเองไม่เคยหมดรักเลย
       แม้จะมีหลายเรื่องให้เค้าไม่น่ารัก...
       แต่เพราะความผูกพันธ์แบบที่เค้ารู้สึกมันทำให้เค้าพูดได้เสมอว่ารัก
       แต่ตอนนี้ถ้าคนที่พยายามที่จะรักมีแค่เค้าคนเดียว เค้าก้อท้อนะ