เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนี้เราไปหาหมอที่คลินิกแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี หลังจากตรวจเสร็จก็มานั่งรอรับยาที่หน้าเคาเตอร์ซึ่งเป็นห้องแอร์ พอเขาประกาศชื่อเราก็ไปรับยา แล้วเภสัชบอกให้ไปนั่งรอรับใบเสร็จก่อน เราก้หันหลังกลับจะไปนั่งเก้าอี้ตัวเดิมปรากฎว่า มีอิมนุษย์ป้านางนึงเอาเก้าอี้เราไปวางขาและเท้าของตัวเอง แล้วเก้าอี้ตัวข้างขวาแก ก้เอาไว้วางกระเป๋า!!!คนเดียวใช้เก้าอี้3ตัวบ้าไปละ
ยังมีคนไข้อีกหลายคนที่ยืนรอเข้าตรวจอยู่ในร้านและหน้าร้าน(หน้าร้านไม่มีแอร์จ้า ไม่ต้องให้อธิบายนะว่าช่วงนี้ต่อให้มืดแล้วอากาศยังร้อนอบอ้าวเลย)
แค่นี้เก้าอี้ก้ไม่พออยุ่แล้ว ไอ้เราก้สงสารป้าอีกคนที่ยืนรอรับยา ก็ส่งสายตาจิกไปที่นาง นางเฉยค่ะ! เหมือนโลกนี่มีกรุนั่งได้แค่คนเดียว ใครจะส่งสายตาพิฆาตไปสังหารป้าแก ไม่เป็นผลจ้า นั่งเท้าไขว้เล่นโทรศัพท์ต่อไป
คนแบบนี้นี่โตมากับอะไร ควรจะรู้จักอะไรควรไม่ควร มีน้ำใจแบ่งปันให้เพื่อนมนุษย์บ้าง เก็บความเห็นแก่ตัวของตัวเองยัดลงส้วมแล้วกดชักโครกทิ้งไปซะ โลกมันจะได้น่าอยู่
....เห้อ.... --"
มนุษย์ป้าผู้ไม่เคยแคร์ใคร
ยังมีคนไข้อีกหลายคนที่ยืนรอเข้าตรวจอยู่ในร้านและหน้าร้าน(หน้าร้านไม่มีแอร์จ้า ไม่ต้องให้อธิบายนะว่าช่วงนี้ต่อให้มืดแล้วอากาศยังร้อนอบอ้าวเลย)
แค่นี้เก้าอี้ก้ไม่พออยุ่แล้ว ไอ้เราก้สงสารป้าอีกคนที่ยืนรอรับยา ก็ส่งสายตาจิกไปที่นาง นางเฉยค่ะ! เหมือนโลกนี่มีกรุนั่งได้แค่คนเดียว ใครจะส่งสายตาพิฆาตไปสังหารป้าแก ไม่เป็นผลจ้า นั่งเท้าไขว้เล่นโทรศัพท์ต่อไป
คนแบบนี้นี่โตมากับอะไร ควรจะรู้จักอะไรควรไม่ควร มีน้ำใจแบ่งปันให้เพื่อนมนุษย์บ้าง เก็บความเห็นแก่ตัวของตัวเองยัดลงส้วมแล้วกดชักโครกทิ้งไปซะ โลกมันจะได้น่าอยู่
....เห้อ.... --"