ยังจำกันได้ไหมครับ สำนวนไทยที่ว่า "เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด" ปัจจุบันมันเหมือนจะเดินตามผู้ใหญ่ไทยหมาชอบกัดมากกว่านะครับ 555 ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบ (อาจพูดได้ว่าเกลียดเลยแหละ) ที่ผู้ใหญ่ไทย (บางคน) ทำตัวไร้เหตุไร้ผล ไม่ทราบว่าสาเหตุเป็นเพราะอะไร แต่ข้อสังเกตของผมนะ ในมุมมองเด็กคนหนึ่งในประเทศไทย ผมรู้สึกว่าคนไทยติดความเป็นเอกลักษณ์ประจำชาติมากไป (กรณีนี้คือ เชื่อฟังผู้ใหญ่ เคารพคนอายุมากกว่า) บางครั้งก็ควรแยกแยะให้ออก น่าจะคิดได้ว่า ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน ยุคสมัยเปลี่ยนไป บางอย่างที่ไม่ดีก็ควรเปลี่ยนบ้าง ผมเป็นคนเคารพผู้อื่นนะครับ แต่อะไรที่เป็นข้อเสียผมก็จะบอก (ไม่ได้เถียงด้วย เพราะรอให้ผู้ใหญ่พูดจบก่อน) ผมก็จะแจ้งว่าทำไมถึงไม่ทำตาม มีเหตุมีผล ถ้าเหตุผลผมสู้ไม่ได้ หมายถึงผมทำผิดเอง ก็ยินดีปรับเปลี่ยนเสมอ ก็อะไรที่พลาด เราก็ควรยอมรับและแก้ไขมันแหละครับ แต่พอผู้ใหญ่ทำผิดหรือพลาด สิ่งที่เห็นคือ ผู้ใหญ่ไทย (บางคน) ไม่สนใจครับ สิ่งไหนทำมาอย่างไรก็ทำอย่างนั้น อาศัยอำนาจและความแก่ เข้าช่วยในการตัดสินใจส่วนตัว ไม่มองเหตุและผล ผิดไม่ว่าตามผิด พยายามเปลี่ยนเรื่องผิดเป็นเรื่องถูก  ถ้าพูดถึงการเชื่อฟังผู้ใหญ่ ผมก็เชื่อฟังนะครับ แต่เลือกที่จะเชื่อ คือไม่เชื่อในทุกๆเรื่อง ส่วนใหญ่ดูความเป็นไปได้กับความน่าเชื่อถือของเหตุผลมากกว่า
  ไม่รู้นะว่าตอนนี้สังคมไทยเป็นอย่างไร แต่สิ่งที่เห็นในตอนนี้คือ ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน ก่อม็อบ รวมตัว ต่อต้าน ส่วนการเมืองก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไร ใช้อำนาจจนจะเป็นคอมมิวนิสต์แล้ว 555 (ขอไม่ยุ่งการเมืองละกันครับ กลัวโดนอุ้ม อิอิ)  ศาสนาก็เสื่อมลงทุกวัน พระทำผิด ติดค้าขาย ก่อธุรกิจ หลอกลวง บ้ากาม ไม่ว่าจะอาชีพไหนๆ ก็เป็นผู้ใหญ่โกงกินกันตลอด แม้แต่ ขอทาน ยังหลอกลวงเลยประเทศไทย TT แต่ผู้ใหญ่ไทยก็จะสอนลูกสอนหลานได้ดีนะครับ (ในเชิงคำพูดอะนะ) เช่น

ผู้ใหญ่ไทย: อย่าทะเลาะกันสิเด็กๆ (ขออนุญาตนะครับ เบะปากมองบนแล้วนึกในใจ : ผู้ใหญ่ไทยปรองดองสามัคคีกันจังเลย ประเทศชาติสงบ รุ่งเรือง เมืองน่าอยู่ขึ้นทุกวันทุกวัน )

ผู้ใหญ่ไทย: เป็นเด็กต้องหัดรักกันเข้าไว้ (อันนี้แสดงว่าโตมาไม่ต้องรักกันสินะ พอเข้าใจว่าทำไมผู้ใหญ่ทะเลาะกัน)

ผู้ใหญ่ไทย: เป็นเด็กต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่นะ (สอนแต่ให้เชื่อฟัง แต่ไม่สอนให้คิดว่าเรื่องไหนควรเชื่อฟัง อย่างนี้บอกไปกินขี้ เด็กควรไปกินสินะ)

ผู้ใหญ่ไทย: ตั้งใจเรียนจะได้สบายในอนาคต (อันนี้ไม่เถียงนะครับ เรื่องจริง )

อย่างนี้อย่างนี้ เป็นต้น

ลองมามองคำพูดที่ผู้ใหญ่สอน ผมว่ามันก็ดีครับ ดีมากๆด้วย แต่ถ้าจะดีผมอยากเห็นตัวอย่างมากกว่านะครับ (การกระทำสำคัญกว่าคำพูด) ในความเป็นจริงผมก็เห็นแหละ แต่น้อยเหลือเกินในสังคมคนไทย (พูดแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าประเทศอื่นจะดีไปกว่าประเทศไทยนะครับ) แต่ในความรู้สึกมันเห็นได้น้อยจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะข่าว กับ โซเชี่ยลเราเน้นเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้ เลยเห็นแต่ด้านลบของสังคม ลองมองย้อนดูสิครับตอนอ่านกระทู้ผม ลองนึกถึงข่าวด้านบวกของสังคมไทยสิครับ มันนึกได้ยากกว่าด้านลบว่าไหม ไม่รู้สิ หรือผมเป็นคนเดียวรึป่าวไม่แน่ใจ แต่ก็ช่างเถอะครับ ในความเป็นจริงไม่มีทางที่เด็กจะสามารถสอนผู้ใหญ่ได้หรอก เพราะผู้ใหญ่ไม่ค่อยเปิดใจรับ มักมองว่า คนอายุน้อยกว่าจะรู้อะไรเท่าคนอายุมากใช่ไหมครับ ผมก็ไม่สามารถเถียงประสบการณ์ที่ผู้ใหญ่มีได้ พูดง่ายๆก็สู้ไม่ได้จริงๆ แต่อย่าลืมนะครับ ประสบการณ์ไม่ได้ได้มาจากอายุตัวเลขที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่มาจากการสั่งสมของการฝึก ปฏิบัติ การคิด และการกระทำด้วยครับ ทั้งนี้และทั้งนั้นถ้าคุณจะบอกว่า ทำไมไม่ให้เด็กมาสอนผู้ใหญ่ซะเลยละ เขียนว่าแต่ผู้ใหญ่ใช่ม่ะ 555 ก่อนอื่นผมไม่ได้ว่านะครับ ที่เขียนมาผมเจอมาจริงๆ แล้วถ้าลองคิดให้ดีนะครับ ผู้ใหญ่ทุกคนเคยเป็นเด็กมาก่อน จริงไหม ตอนเป็นเด็กคุณอาจไม่พบปัญหาแบบนี้ แต่ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วนะครับ และที่สำคัญ เด็กส่วนมากมีประสบการณ์น้อยกว่าผู้ใหญ่ ตรรกะการคิดก็สู้แทบไม่ได้ เด็กๆอย่างเราจึงจำเป็นต้องมีต้นแบบครับ ต้นแบบที่ดี ดีที่ไม่ใช่แค่สอนได้เพียงวาจา หรือ ดีที่ไม่ได้ดีเพราะจำเป็นต้องดี แต่อยากได้ผู้ใหญ่ประเทศไทยที่เข้าใจเด็กไทย มีปัญหาให้ถามหาเหตุผลก่อนตัดสินอะไรๆ บางครั้งเหตุผลที่เด็กทำ หรือ เป็น ก็อาจมาจากเรื่องใกล้ตัวแหละครับ (ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น) บางครั้งสิ่งที่เด็กพยายามจะสื่ออาจเป็นสิ่งที่เขาได้รู้ได้เห็นมาจากชีวิตประจำวันนี่แหละครับ และบางครั้งที่เด็กไม่กล้าจะพูดหรือตอบ อย่าไปคิดว่าทำไปไม่มีเหตุผลเลย มันอาจเป็นเพราะ ถ้าพูดแล้ว มันไม่ได้ช่วยให้เกิดอะไร พูดไปก็โดนด่าเพิ่ม โดนตีเพิ่ม การอยู่เฉยๆของเด็ก มันเป็นการเอาตัวรอดที่ดีที่สุด ถ้าผู้ใหญ่ไม่ได้คิดจะฟังเหตุผลตั้งแต่ต้นก็ได้ครับ ผมรู้ครับว่าสักวันผมก็ต้องโตเป็นผู้ใหญ่ในอนาคต ไม่รู้ว่าจะสามารถเข้าใจความเป็นผู้ใหญ่ได้ไหม แต่สิ่งที่ผมจะไม่ลืมคือความเป็นเด็ก เพราะความคิดตอนเป็นเด็นมันไม่เสแสร้ง ไม่ได้ปรุงแต่งมากเท่าตอนโต

กระทู้นี้ไม่ได้แอนตี้ผู้ใหญ่นะครับ ไม่ได้แอนตี้การสอนของผู้ใหญ่ด้วย ไม่มีเจตนาที่จะว่าร้ายผู้ใด นี่เป็นแค่ความคิดเห็นของเด็กคนหนึ่งซึ่งกำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่ในอนาคตที่ได้พบเจอมา และได้ลองบอกกล่าวดู เผื่อจะทำให้ใครหลายๆคนลองกลับไปมองตัวเองบ้าง และเผื่อผู้ใหญ่หลายๆคนจะเข้าใจเด็กๆมากขึ้นด้วย

ใครที่เป็นผู้ใหญ่ที่มองกลับมาที่เด็กๆ คิดเห็นอย่างไร ก็สามารถบอกกล่าวได้นะครับ เผื่อเด็กหลายๆคนจะได้เข้าใจความคิดผู้ใหญ่ รวมถึงตัวผม มากขึ้นด้วย