รู้สึกสับสน กับความรู้สึกที่เป็นอยู่ เราควรทำยังไงดี กับความรักที่มันกำลังจะจบลง

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา (ผิดพลาด ประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะ เราพิมพ์ในมือถือ)

เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงทุกประการ และพึ่งเกิดเรื่องค่ะ (เราขอใช้นามแฝงนะคะ)


     เราแทนชื่อว่าเฟย์ แฟนแทนชื่อว่า เบล

     เฟย์อายุ24ปีคะ ตอนนี้เฟย์เลิกกับเบลที่คบกันมา2ปี5เดือน เพราะเฟย์อยากให้เบลปรับปรุงตัว

     เฟย์แก่กว่าเบล2ปีค่ะ เฟย์กับเบลทำงานที่เดียวนะคะ เราอยู่ด้วยกัน2ปี เราตัวติดกันนะ ไปไหนมาไหนด้วยตลอด  2ปีที่อยู่ด้วยกันก็มีความสุข มีทุกข์ มีทะเลาะ มีปากเสียง ปะปนกันไป เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ เบลเป็นติดเพื่อนคะ เพื่อนที่ทำงานชวนออกไปกินเหล้าก็ไป ไปไหนไปกัน ถึงไหนถึงกัน เรื่องเมาขอบอก เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกๆ (จนถึงทุกวันนี้ก็ยังเป็น) ช่วงแรกๆเฟย์ก็ไปทุกครั้งที่เบลออกไปกับเพื่อน ดึกแค่ไหนเฟย์ก็อยู่ อยู่ถึงตี2 ตี3 ก็มีค่ะ ถ้าวันไหนเฟย์ไม่ได้ไปด้วย เลิกงานแล้ว ก็จะโทรฯจิกคะ  (เฟย์เป็นคนที่ติดแฟนนะ) ถ้าไม่รับสายก็เดินไปตามตรงที่เบลไปกินกับเพื่อน ปีแรกเราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมากค่ะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เฟย์จะบอกเสมอว่า เฟย์ต้องการแบบไหนยังไง เคลียกันเสร็จแล้ว เฟย์ก็จะให้เบลเลือกเองว่า ต่อไปนี้จะต้องทำยังไง ไม่ให้ทะเลาะกันอีก
  
   เฟย์: ทำไมออกทุกวันเลยล่ะ
   เบล:  แค่ออกไปกินเหล้ากับเพื่อน อยู่ตรงนี้เอง เฟย์ก็ไปนั่งด้วยซิ
   เฟย์:  เบล เฟย์อยากให้เบลมีเวลาใหเฟย์บ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้เฟย์อยู่คนเดียวแบบนี้ เฟย์อยากอยู่กับเบลบ้าง
   เบล:   ก็คิดอยู่ว่าจะแบ่งเวลายังไงให้มันเท่ากัน
  

   เฟย์ได้แต่เงียบ เบลทำตามที่เบลบอกทำได้ไม่ถึง2อาทิย์ เบลก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม ก็ทะเลาะกันอีกค่ะ เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ เป็นจนเฟย์เลิกตาม เลิกโทรฯ ปล่อยเลย อยากกลับตอนไหนก็กลับ

   แล้วปีใหม่59ที่ผ่านมาเราทะเลาะกันหนักมาก ไม่เคยทะเลาะแบบนี้มาก่อน เบลเมาแบบต้องให้เพื่อนมาส่งถึงที่ห้อง (เวลาตี2)

    เบล:  หิวข้าว
    เฟย์:  ก็ไปหาเอาเอง
    เบล:   ไปเอาให้หน่อย
    เฟย:    เมาได้ ก็ต้องหาแดn เองได้ดิ
    
    เบลปัดโน็ตบุ๊คที่พึ่งซื้อมาได้3วัน จากโต๊ะกินข้าว (แบบนั่งพื้น) ลงกับพื้น เฟย์ได้แต่มองหน้าพี่ๆที่มาส่ง พี่ๆเห็นว่า อาการเริ่มไม่ดี ก็ขอตัวกลับกันไป เบลลุกขึ้นไปนอนที่โซฟา  เฟย์ลุกไปจะปิดไฟ เฟย์ใช้เท้าเขี่ยไปที่โน็ตบุ๊ค แล้วปิดไฟเพื่อจะนอน แต่...เบลลุกขึ้นไปจับโน็ตบุ๊คทุ่มเข้ากับผนังห้อง 3 ครั้ง

   เบล: ทำแบบนี้ใช่ไหม งั้นmึงก็ไม่ต้องใช้หรอก ให้ยิ้มพังซะให้หมด
   เฟย์  mึงทำแบบนี้ใช่ไหม (พูดไป ร้องไป)
   เบล: (กลับไปนอนที่โซฟาเหมือนเดิม)
   เฟย์: (เดินเข้าในห้อง เพื่อระบายอารณ์)
            (นั่งอยู่บนที่นอน)

                                 ทุกเงียบสนิท

   เฟย์:  (ไปหยิบ โน็ตบุ๊คมากอด นอนร้องไห้)
   เบล:  (เข้ามากอดจากด้านหลัง)
   เฟย์:  อยากกลับบ้าน
   เบล:  เขาขอโทษ
   เฟย์:  อยากกลับบ้าน
   เบล:  ขอโทษ เรามาสร้างกันใหม่นะ
   เฟย์:  ไม่อยากอยู่แล้วที่นี่
   เบล:  อย่าทิ้งกันไปไหนนะ ขอโทษ ขอร้องอย่าไปเลย ต่อไปจะไม่ทำแล้วแบบนี้
   เฟย์:  ทุกอย่างที่ทำให้ เคยคิดถึงความรู้สึกกันบ้างไหม ความรู้สึที่มีมันเสียไปมากอยู่แล้ว จะให้เสียไปอีกเท่าไรกัน อยากกลับบ้าน
   เบล:  เบลรู้เขาผิด เขาขอโทษนะ จะให้กราบก็ยอม
   เฟย์:  ถ้ากราบ เฟย์จะกลับบ้านทันนะ
   เบล:  มันคงต้องใช่เวลาสินะ ความรู้สึกของเฟย์กว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
   เฟย์:  ใช่มันต้องให้เวลากับเรื่องที่เกิดขึ้น
   เบล:  เบลจะรอนะ
                               ทั้งคู่ หลับทั้งน้ำตา


     วันที่ 5 เมษา 59 เฟย์โทรหาเบลไม่ติด เลยโทรฯเพื่อนเบลแทน

   เฟย์:  ฮาโหล เพื่อน ขอสายเบลหน่อย
   เพื่อน: รอแปป
   เบล:  ว่า มีไ่ร
   เฟย์:  ทำไมโทรฯ หาไม่ติด
   เบล:  โทรศัพท์พังไปล่ะ
   เฟย์:  เอ้าพังได้ไง ยังใช้ได้อยู่เลย
   เบล:  ปาลงกะพื้นไปเมื่อกี้
   เฟย์:  mึงเป็นเxี้ยไรอีก mึงถึงได้พังของๆnู
   เบล:  ก็ดูยิ้มดิ เอะอะก็nู อะไรก็nู โมโหว่ะ
   เฟย์:  ไหนmึงบอกว่า จะไม่ทำอีก mึงต้องการอะไรบอกnูเด้ เจอแบบนี้เหนื่ยว่ะ วางสายไป


   ตกตอนเย็น เฟย์ขอถอนตัวจากการไปเที่ยวน้ำตก เข้าในกลุ่มไลน์ มีแต่คนถามว่ามีไรกัน ทะเลาะไรกันคุยกันดีๆนะ แต่เฟย์ก็ยังยืนยันที่จะถอนตัวไม่ไปเที่ยวในวันที่6 เมษา

------

ใกล้ถึงตอนจบแล้วนะคะ เฟย์ขอตัวนอนก่อนนะไว้มาต่อให้ไวนะคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่