เราคบกับแฟนมา 3 ปี จะครบ 4 ปี เดือนหน้า ตลอดเวลาที่คบกัน เราทั้งคู่มีความสุขกันมาก รักกันดีมากๆ แทบจะไม่มีปัญหาอะไรเลย
จนวันนึงเราต้องห่างกัน แฟนต้องไปอยู่ต่างจังหวัด แต่ช่วงแรกๆยังไม่ได้มีปัญหาอะไร พอนานๆไปเขากับเริ่มมีสังคมใหม่ มีเรื่องอื่นๆให้สนใจ จนบางครั้งแทบจะไม่สนใจ ไม่ใส่ใจเราเลย เราหายไป แฟนก็ไม่ตาม เราทำอะไรที่ไหนรายงานเขาตลอด เขาก็รับรู้แต่ไม่ได้สนใจ บางครั้งอยากระบายปัญหา เขาก็บอกว่าเหนื่อย หรือเพลียบ้าง เครียดกับงาน เราก็ปล่อยไป ไม่เซ้าซี้อะไร จนทำให้เราสองคนดูห่างกัน
แล้ววันนึงมีเพื่อนคนนึงเข้ามาทำให้เรารู้ดี เขาเข้ามาคุย มารับฟังเรื่องของเรา มาคอยให้กำลังใจ เราเลยรู้สึกดีกับเขาคนนั้น แต่เราก็ยังรักแฟนเราอยู่นะ ไม่ได้คิดจะคบเพื่อนคนนั้น จนวันนึงมันเกิดเหตุการเลยเถิดขึ้น คือเราไปอยู่กับเพื่อนคนนั้น แล้วแฟนจับได้ เลยเลิกกับแฟนไปสักพัก เรายอมรับว่าเราทำผิดจริงๆ เราบอกแฟนทุกอย่าง สารภาพผิดทุกอย่าง เราอ้อนวอน ขอร้อง ง้อแทบตาย ขอให้เขากลับมา ขอโอกาสจากเขา ถึงขั้นที่ว่าเราเกือบจะฆ่าตัวตายถ้าไม่มีเขาอยู่ แต่เราก็ยังคิดได้ เลยเลิกความคิดนั้นไป เพราะเขาก็ขอให้เราไม่ทำร้ายตัวเอง ตลอดเวลาที่เลิกกัน เขาก็ยังมีทักมาคุย มาถามกินข้าวยัง ทำอะไร แต่ไม่ได้คุยกันแบบปกติ
แต่สักพักไม่นาน เขาก็กลับมาหาเรา กลับมาคบกันอีกครั้ง ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เขาได้กลับมาบ้าน เราก็เลยได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งการกระทำของแฟนเรายังเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่เขาได้บอกว่าทุกอย่างมันแตกสลายไปแล้ว เขาเจ็บมากๆที่เราทำแบบนั้น แต่เราก็คิดว่ามันเป็นความรู้สึกที่เราทำให้เขาผิดหวังในตัวเรา เราก็เลยขอโทษเขาอีกครั้ง ยอมรับผิดทุกอย่าง และสัญญากับเขาว่าเราจะไม่นอกใจ ไม่ทำให้เขาผิดหวังอีก เราพร้อมรับโอกาสที่เขาให้ เอามาปรับปรุงตัวเอง หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดีขึ้น ใช้ชีวิตกันปกติ พากันไปกินไปเที่ยวปกติมาเรื่อยๆ พอเขากลับไปก็ใช้ชีวิตแบบห่างกันตามปกติเรื่อยๆก็ไม่มีปัญหาอะไรกัน (หลังจากที่เราสัญญากับแฟนเราก็ไม่ได้นอกใจเขาอีกเลย เราสนใจแต่เขา เรากลัวเสียเขาไปจริงๆ เราพยายามปรับปรุงตัว)
จนมีอยู่วันนึงเขากลับบ้านอีกครั้ง ในรอบ 5 เดือน เราจับได้ว่าเขาแอบคุยกับคนอื่น เขาคุยกันมา 1 สัปดาห์ ผญ. คนนั้นทำงานที่เดียวกับเขา โทรหากัน คอลเฝ้ากันทุกวัน เราทะเลากันหนักมาก เราก็บอกเขาถ้าไม่รักเราแล้ว อยากเลิกกับเราก็บอกเราเลย ไม่ต้องแอบไปมีคนอื่น เขาก็บอกว่าไม่ได้อยากเลิกกับเรา เราบอกว่าก็ไม่ได้รู้สึกกับผญ.คนนั้น เขาคิดแค่พี่น้อง ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเราก็ถามถึงเรื่องผญ. คนนี้ตลอด เขาก็บอกว่า ไม่ได้รู้สึกกับผญ.คนนี้ เขาไม่ได้ชอบ ไม่ได้อยากเอามาเป็นแฟน ยังไงเขาก็เลือกเรา มันเลยทำให้เรารู้สึกดีนะที่เขาพูดมา เราก็เลยโอเคยอม เราขอให้เขาเลิกคุย เขาก็รับปาก ว่าจะไม่คุย ไม่ยุ่งอีก จะไม่ทำแบบนี้อีก เราบอกเขาว่าถ้าไม่อยากเสียเราไปก็ห้ามทำแบบนั้นอีก เขาก็สัญญากับเรา (ปกติเขาติดเกมมากตลอดเวลาที่คบกันไม่มีเรื่องผญ.เลยจริงๆ พึ่งมีแค่ครั้งนี้)
เราคิดว่าเขาให้โอกาสเราทั้งๆที่เราทำให้เขาเจ็บมากๆได้ เราก็ต้องให้โอกาสเขาได้ พอเขากลับไป ต้องห่างกันอีก เรากลับรู้สึกระแวงมากขึ้น กลัวว่าเขาจะทำอีก คิดมาก คิดไปเอง ทั้งๆที่เพื่อนๆพี่ๆก็บอก ถ้าคนมันจะไปยังไงมันก็ไป เราก็คิดนะว่าเออจริง ถ้าไม่เชื่อใจกันก็ไปกันไม่รอด แต่ด้วยความที่เราเป็นแบบนี้มันก็คิดไม่ตก เราตามๆๆ โทรหาตลอด ดูว่าเขาอยู่ไหนๆ ไปที่แปลกที่ไม่เคยไปก็โทรตาม จนทำให้เขารำคาญ ทำให้เขาอึดอัด ควบคุมเขา แทบจะไม่อิสระเลย ทำให้เขาทนไม่ไหวแล้วทะเลาะกัน
เลยเกิดประเด็นขึ้นที่ เขาบอกเราว่า อย่าเยอะ ยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งแย่ ขอพื้นที่ส่วนตัวบ้าง มันอึดอัด เราก็เลยขอโทษเขา แล้วบอกว่า เรากลัว เขากลับบอกว่า ถ้าคนจะไปยังไงสักวันมันก็ไป ทำใจเถอะ เราถามเขากลับว่า อยากไปหรอ เขาก็บอกว่า ใช่ เราถามว่าเขาไม่รักเราแล้วหรอ เขาบอกว่า เขาหมดรักเราตั้งแต่ครั้งที่เราทำให้เขาเจ็บแล้ว มันแตกสลายไปหมดแล้ว ตอนนี้มันเหลือแต่ความผูกพัน!! ยิ่งมาเจอเราทำแบบนี้ ยิ่งแย่
เราจุกกับคำนี้มาก เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไป แต่เราก็ยังยื้อเขานะ เราไม่อยากให้เขาไป ตอนแรกมันก็กำลังดีขึ้น แต่เรากำลังทำความรักของเราพัง เราเลยขอโทษเขา ขอโอกาสอีกครั้งที่จะทำให้ความรักของเราเดินต่อไปได้ แต่เขาก็ยังโอเคนะ
แล้วหลังจากนั้นเราก็กลับมาคุยกันตามปกติ เราก็มีแอบดูบ้างว่าเขาจะทำไรอยู่ที่ไหน แต่ไม่ตาม ไม่คิดมากกับเรื่องเก่าๆแล้ว เราเชื่อใจเขาว่าเขาจะไม่ทำอีก เราเลยปล่อยวาง และเลิกคิดมาก เวลาเขาโทรมาก็คุยกันปกติ เขาก็ทำตัวปกติเหมือนเดิมเลย ก่อนนอนก็มีบอกรักกันปกติ (ไม่รู้ว่าความเคยชินหรือเขาก็ยังรู้สึกรักอยู่) แต่ตอนนี้เราก็กลับมาทำตัวปกติ คุยกับเขาปกติ ใช้ชีวิตปกติ เพื่อที่จะทำให้รักของเรากลับมาดีขึ้น
.. เราอยากรู้ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงกันต่อคะ หรือเพื่อนๆมีคำแนะนำอะไรช่วยบอกเราด้วยนะคะ 😀
…และเราอยากรู้ว่าเขายังมีความรักเหลือให้เราไหมคะหรือแค่ผูกพันจริงๆ
ปล.เรารักเขามากจริงๆ เหตุผลคือเราผ่านทุกข์สุขด้วยกันมาเยอะมากๆ เขาทนคนนิสัยแย่ๆแบบเรามาเป็นหลายปี ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทนเลย แต่เขาก็ยังอยู่กับเรา ครอบครัวของเราทั้งสองก็รักกัน ซัพพอร์ตเราทั้งคู่ มันเลยทำให้เรารักเขามากจริงๆ เราวางแพลนอนาคตว่ายังไงก็ต้องเป็นเขา ซึ่งเราก็อยากให้เป็นแบบนั้นจริงๆ แต่ใครจะไปรู้อนาคต เราเลยอยากทำทุกวันให้ดีที่สุดก็พอ😄
ตกลงยังรัก หรือแค่ผูกพัน
จนวันนึงเราต้องห่างกัน แฟนต้องไปอยู่ต่างจังหวัด แต่ช่วงแรกๆยังไม่ได้มีปัญหาอะไร พอนานๆไปเขากับเริ่มมีสังคมใหม่ มีเรื่องอื่นๆให้สนใจ จนบางครั้งแทบจะไม่สนใจ ไม่ใส่ใจเราเลย เราหายไป แฟนก็ไม่ตาม เราทำอะไรที่ไหนรายงานเขาตลอด เขาก็รับรู้แต่ไม่ได้สนใจ บางครั้งอยากระบายปัญหา เขาก็บอกว่าเหนื่อย หรือเพลียบ้าง เครียดกับงาน เราก็ปล่อยไป ไม่เซ้าซี้อะไร จนทำให้เราสองคนดูห่างกัน
แล้ววันนึงมีเพื่อนคนนึงเข้ามาทำให้เรารู้ดี เขาเข้ามาคุย มารับฟังเรื่องของเรา มาคอยให้กำลังใจ เราเลยรู้สึกดีกับเขาคนนั้น แต่เราก็ยังรักแฟนเราอยู่นะ ไม่ได้คิดจะคบเพื่อนคนนั้น จนวันนึงมันเกิดเหตุการเลยเถิดขึ้น คือเราไปอยู่กับเพื่อนคนนั้น แล้วแฟนจับได้ เลยเลิกกับแฟนไปสักพัก เรายอมรับว่าเราทำผิดจริงๆ เราบอกแฟนทุกอย่าง สารภาพผิดทุกอย่าง เราอ้อนวอน ขอร้อง ง้อแทบตาย ขอให้เขากลับมา ขอโอกาสจากเขา ถึงขั้นที่ว่าเราเกือบจะฆ่าตัวตายถ้าไม่มีเขาอยู่ แต่เราก็ยังคิดได้ เลยเลิกความคิดนั้นไป เพราะเขาก็ขอให้เราไม่ทำร้ายตัวเอง ตลอดเวลาที่เลิกกัน เขาก็ยังมีทักมาคุย มาถามกินข้าวยัง ทำอะไร แต่ไม่ได้คุยกันแบบปกติ
แต่สักพักไม่นาน เขาก็กลับมาหาเรา กลับมาคบกันอีกครั้ง ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เขาได้กลับมาบ้าน เราก็เลยได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งการกระทำของแฟนเรายังเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่เขาได้บอกว่าทุกอย่างมันแตกสลายไปแล้ว เขาเจ็บมากๆที่เราทำแบบนั้น แต่เราก็คิดว่ามันเป็นความรู้สึกที่เราทำให้เขาผิดหวังในตัวเรา เราก็เลยขอโทษเขาอีกครั้ง ยอมรับผิดทุกอย่าง และสัญญากับเขาว่าเราจะไม่นอกใจ ไม่ทำให้เขาผิดหวังอีก เราพร้อมรับโอกาสที่เขาให้ เอามาปรับปรุงตัวเอง หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดีขึ้น ใช้ชีวิตกันปกติ พากันไปกินไปเที่ยวปกติมาเรื่อยๆ พอเขากลับไปก็ใช้ชีวิตแบบห่างกันตามปกติเรื่อยๆก็ไม่มีปัญหาอะไรกัน (หลังจากที่เราสัญญากับแฟนเราก็ไม่ได้นอกใจเขาอีกเลย เราสนใจแต่เขา เรากลัวเสียเขาไปจริงๆ เราพยายามปรับปรุงตัว)
จนมีอยู่วันนึงเขากลับบ้านอีกครั้ง ในรอบ 5 เดือน เราจับได้ว่าเขาแอบคุยกับคนอื่น เขาคุยกันมา 1 สัปดาห์ ผญ. คนนั้นทำงานที่เดียวกับเขา โทรหากัน คอลเฝ้ากันทุกวัน เราทะเลากันหนักมาก เราก็บอกเขาถ้าไม่รักเราแล้ว อยากเลิกกับเราก็บอกเราเลย ไม่ต้องแอบไปมีคนอื่น เขาก็บอกว่าไม่ได้อยากเลิกกับเรา เราบอกว่าก็ไม่ได้รู้สึกกับผญ.คนนั้น เขาคิดแค่พี่น้อง ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเราก็ถามถึงเรื่องผญ. คนนี้ตลอด เขาก็บอกว่า ไม่ได้รู้สึกกับผญ.คนนี้ เขาไม่ได้ชอบ ไม่ได้อยากเอามาเป็นแฟน ยังไงเขาก็เลือกเรา มันเลยทำให้เรารู้สึกดีนะที่เขาพูดมา เราก็เลยโอเคยอม เราขอให้เขาเลิกคุย เขาก็รับปาก ว่าจะไม่คุย ไม่ยุ่งอีก จะไม่ทำแบบนี้อีก เราบอกเขาว่าถ้าไม่อยากเสียเราไปก็ห้ามทำแบบนั้นอีก เขาก็สัญญากับเรา (ปกติเขาติดเกมมากตลอดเวลาที่คบกันไม่มีเรื่องผญ.เลยจริงๆ พึ่งมีแค่ครั้งนี้)
เราคิดว่าเขาให้โอกาสเราทั้งๆที่เราทำให้เขาเจ็บมากๆได้ เราก็ต้องให้โอกาสเขาได้ พอเขากลับไป ต้องห่างกันอีก เรากลับรู้สึกระแวงมากขึ้น กลัวว่าเขาจะทำอีก คิดมาก คิดไปเอง ทั้งๆที่เพื่อนๆพี่ๆก็บอก ถ้าคนมันจะไปยังไงมันก็ไป เราก็คิดนะว่าเออจริง ถ้าไม่เชื่อใจกันก็ไปกันไม่รอด แต่ด้วยความที่เราเป็นแบบนี้มันก็คิดไม่ตก เราตามๆๆ โทรหาตลอด ดูว่าเขาอยู่ไหนๆ ไปที่แปลกที่ไม่เคยไปก็โทรตาม จนทำให้เขารำคาญ ทำให้เขาอึดอัด ควบคุมเขา แทบจะไม่อิสระเลย ทำให้เขาทนไม่ไหวแล้วทะเลาะกัน
เลยเกิดประเด็นขึ้นที่ เขาบอกเราว่า อย่าเยอะ ยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งแย่ ขอพื้นที่ส่วนตัวบ้าง มันอึดอัด เราก็เลยขอโทษเขา แล้วบอกว่า เรากลัว เขากลับบอกว่า ถ้าคนจะไปยังไงสักวันมันก็ไป ทำใจเถอะ เราถามเขากลับว่า อยากไปหรอ เขาก็บอกว่า ใช่ เราถามว่าเขาไม่รักเราแล้วหรอ เขาบอกว่า เขาหมดรักเราตั้งแต่ครั้งที่เราทำให้เขาเจ็บแล้ว มันแตกสลายไปหมดแล้ว ตอนนี้มันเหลือแต่ความผูกพัน!! ยิ่งมาเจอเราทำแบบนี้ ยิ่งแย่
เราจุกกับคำนี้มาก เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไป แต่เราก็ยังยื้อเขานะ เราไม่อยากให้เขาไป ตอนแรกมันก็กำลังดีขึ้น แต่เรากำลังทำความรักของเราพัง เราเลยขอโทษเขา ขอโอกาสอีกครั้งที่จะทำให้ความรักของเราเดินต่อไปได้ แต่เขาก็ยังโอเคนะ
แล้วหลังจากนั้นเราก็กลับมาคุยกันตามปกติ เราก็มีแอบดูบ้างว่าเขาจะทำไรอยู่ที่ไหน แต่ไม่ตาม ไม่คิดมากกับเรื่องเก่าๆแล้ว เราเชื่อใจเขาว่าเขาจะไม่ทำอีก เราเลยปล่อยวาง และเลิกคิดมาก เวลาเขาโทรมาก็คุยกันปกติ เขาก็ทำตัวปกติเหมือนเดิมเลย ก่อนนอนก็มีบอกรักกันปกติ (ไม่รู้ว่าความเคยชินหรือเขาก็ยังรู้สึกรักอยู่) แต่ตอนนี้เราก็กลับมาทำตัวปกติ คุยกับเขาปกติ ใช้ชีวิตปกติ เพื่อที่จะทำให้รักของเรากลับมาดีขึ้น
.. เราอยากรู้ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงกันต่อคะ หรือเพื่อนๆมีคำแนะนำอะไรช่วยบอกเราด้วยนะคะ 😀
…และเราอยากรู้ว่าเขายังมีความรักเหลือให้เราไหมคะหรือแค่ผูกพันจริงๆ
ปล.เรารักเขามากจริงๆ เหตุผลคือเราผ่านทุกข์สุขด้วยกันมาเยอะมากๆ เขาทนคนนิสัยแย่ๆแบบเรามาเป็นหลายปี ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทนเลย แต่เขาก็ยังอยู่กับเรา ครอบครัวของเราทั้งสองก็รักกัน ซัพพอร์ตเราทั้งคู่ มันเลยทำให้เรารักเขามากจริงๆ เราวางแพลนอนาคตว่ายังไงก็ต้องเป็นเขา ซึ่งเราก็อยากให้เป็นแบบนั้นจริงๆ แต่ใครจะไปรู้อนาคต เราเลยอยากทำทุกวันให้ดีที่สุดก็พอ😄