ตามหัวข้อนะคะ คือเราคิดว่า ทำไมพ่อแม่ไม่รักลูกที่ทำงาน ตั้งใจประคองครอบครัว
เราตัดอคติเรื่องเดิมทิ้งได้ เรื่องใหม่ก็พุ่งเข้ามา ชีวิตไม่เคยว่างจริงๆ...
เราชอบกินโกโก้ น้ำอัดลม ขนมหวาน คือ อาหารที่นำพามาซึ่งโรคภัยอ่ะค่ะ พูดตรงๆ แต่เราไม่ดื่มเหล้า/เบียร์/กาแฟ/ดครื่องในสัตว์พวกนี้ไม่แตะเลยค่ะ
ทีนี้เราเป็นคนตัวเล็ก สูง160 หนัก50
แม่ก็จะบ่นเราเรื่อยมา ว่า ให้งดละเลิก พวกอาหาร/เครื่องดื่มหวานๆซะ เพราะเราน่าจะผิดปกติคือไม่อ้วน ทั้งๆที่กินเก่ง(เราไม่เคยป่วยหนัก ใดๆทั้งสิ้นค่ะเต็มที่ ปวดหัวเป็นไข้)
ลำพังแม่บ่นเพราะเป็นห่วงคือเราโอเค แต่แม่ชอบตบท้ายด้วยวลีที่ว่า "ถ้าชั้นตายก่อน มันก็ดีไปไม่ต้องมานั่งรับรู้ว่าแกเจ็บแก่ป่วย รำคาญสายตา!!!) เราเสียใจนะ แต่คิดว่าแม่คงใช้ยาแรง เพื่อให้เราเลิกพฤติกรรมการกินแบบเดิม... แต่ด้วยนิสัยเรา เราเลยตอบเค้าไปว่า ไม่ต้องห่วง ไม่เจ็บป่วยให้เป็นภาระแม่หรอก.. (เรารู้ว่าเราผิดที่ตอบแบบนี้แต่มันแย่จริงๆ คือคำพูดแม่คือ แบบ ไม่อยากต้องมาดูแลกันไรงี้ เราคิด)
แต่เราก็ประบพฤติกรรมตัวเองนะ กินพวกอาหาร/เครื่องดื่มๆหวานๆให้น้อยลง
จนล่าสุด เรานั่งกินทองหยอด แค่เม็ดเดียวที่เข้าปาก เค้าก็มาเลยบ่นๆเราก็เงียบ เพราะรู้ว่าเค้าห่วง แต่ประโยคที่ทำให้เราปรี๊ดคือ
"ถ้าชั้นตายก่อนไม่ต้องมานั่งรับรู้มันก็ดี ถ้าไม่อย่างนั้นต้องมานั่งเห็นว่าแกเจ็บป่วย เบื่อ เมื่อไหร่เรื่องพวกนี้มันจะจบๆไปซะที..!! เรื่องราวไม่จบไม่สิ้น'!!)
เราเลยตอบเค้าไปว่า นี่ก็หยุดกินแล้ว แม่จะเอาอะไรเค้าก็replay คำพูดเดิมๆ อีก เราถามเค้าตอนนี้เรายังไม่เป็นอะไร ไม่ต้องเครียด เรื่องเครียดอื่นที่มีไปจัดการตรงนั้นก่อนมั้ย?)
เริ่มเลยค่ะ.. เกิดการเถียงกันแต่เราจะออกแนวถามเค้าว่าคือห่วง หรือไม่อยากให้ไปนั่งเป็นภาระ เพราะตอกเรากลับมาด้วยประโยคพวกนี้ หลายรอบแล้วคือถ้าห่วง ก็พูดดีๆ มาตอกด้วยประโยคแบบนี้คือจะสื่อว่าอะไร??
แม่เรามาแนวตัดพ้อเลย เค้าไม่น่ามา
เรื่องของเราเลย นุ่นนี่นั่น ออกไปนอกทะเลเลยทีนี้
พ่อเราเสริมทัพแม่ว่า ถ้าเราเป็นแบบนี้ อนาคตจะลำบาก เพราะอนาคตเราต้องมีลูก คือเราอยากจะย้อนใจแทบขาด ว่า เราจะไมตอกลูกด้วยประโยคแบบนี้แน่นอน แต่ทำไม่ได้ ทำได้แค่เงียบ เพื่อให้เรื่องมันจบๆ
เราคิดนะ ทุกวันนี้พ่อเราป่วยเป็นพากินสัน เราเนี่ยแหละ ผญ.ตัวเล็กดูแลทุกอย่าง อุ้มพ่อ พยุง/จูง ตอนดึกเค้าจะต้องตื่นมาเข้าห้องน้ำตอนตี1กับตี3 เราเนื่ยคอยอุ้มคอยจูง หมาในบ้านป่วย/ตาย/อาบน้ำหมา คือทุกอย่างเราหมด เพราะเรารู้ว่าแม่เราเหนื่อยมาเยอะไม่อยากให้เค้าเหนื่อย
เราทำทุกอย่างไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย หรือรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบจากน้องสาวที่ไม่เคยมาสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องตัวเอง(ทุกคนยังอยู่ในบ้านเดียวกันไม่มีใครแยกไปมีครอบครัวค่ะ) เพราะเราเต็มใจทำ
แต่พอมาเจอประโยคเด็ดจากแม่ในทุกๆครั้ง มันทำให้เรารู้สึกว่า คือถ้าเราต้องล้มป่วยขึ้นมาจริงๆ คงไม่มีใครดูแลเราแน่ๆ
พ่อป่วย ตัดทิ้ง เพราะแค่ท่านดูแลตัวเองยังยาก
น้องสาวตัดทิ้ง ทุกวันนี้นางสนแต่เรื่องตัวเอง
แม่ก็กรอกหูด้วยประโยคเด็ดจนเราเริ่มหวั่นใจ
น้อยใจมากกกกกกก จากที่กินทองหยิบเม็ดเดียว เลยกินไป10เม็ด ประชดแม่ 555555
แม่ห่วงหรือ ไม่อยากให้เราเป็นภาระ
เราตัดอคติเรื่องเดิมทิ้งได้ เรื่องใหม่ก็พุ่งเข้ามา ชีวิตไม่เคยว่างจริงๆ...
เราชอบกินโกโก้ น้ำอัดลม ขนมหวาน คือ อาหารที่นำพามาซึ่งโรคภัยอ่ะค่ะ พูดตรงๆ แต่เราไม่ดื่มเหล้า/เบียร์/กาแฟ/ดครื่องในสัตว์พวกนี้ไม่แตะเลยค่ะ
ทีนี้เราเป็นคนตัวเล็ก สูง160 หนัก50
แม่ก็จะบ่นเราเรื่อยมา ว่า ให้งดละเลิก พวกอาหาร/เครื่องดื่มหวานๆซะ เพราะเราน่าจะผิดปกติคือไม่อ้วน ทั้งๆที่กินเก่ง(เราไม่เคยป่วยหนัก ใดๆทั้งสิ้นค่ะเต็มที่ ปวดหัวเป็นไข้)
ลำพังแม่บ่นเพราะเป็นห่วงคือเราโอเค แต่แม่ชอบตบท้ายด้วยวลีที่ว่า "ถ้าชั้นตายก่อน มันก็ดีไปไม่ต้องมานั่งรับรู้ว่าแกเจ็บแก่ป่วย รำคาญสายตา!!!) เราเสียใจนะ แต่คิดว่าแม่คงใช้ยาแรง เพื่อให้เราเลิกพฤติกรรมการกินแบบเดิม... แต่ด้วยนิสัยเรา เราเลยตอบเค้าไปว่า ไม่ต้องห่วง ไม่เจ็บป่วยให้เป็นภาระแม่หรอก.. (เรารู้ว่าเราผิดที่ตอบแบบนี้แต่มันแย่จริงๆ คือคำพูดแม่คือ แบบ ไม่อยากต้องมาดูแลกันไรงี้ เราคิด)
แต่เราก็ประบพฤติกรรมตัวเองนะ กินพวกอาหาร/เครื่องดื่มๆหวานๆให้น้อยลง
จนล่าสุด เรานั่งกินทองหยอด แค่เม็ดเดียวที่เข้าปาก เค้าก็มาเลยบ่นๆเราก็เงียบ เพราะรู้ว่าเค้าห่วง แต่ประโยคที่ทำให้เราปรี๊ดคือ
"ถ้าชั้นตายก่อนไม่ต้องมานั่งรับรู้มันก็ดี ถ้าไม่อย่างนั้นต้องมานั่งเห็นว่าแกเจ็บป่วย เบื่อ เมื่อไหร่เรื่องพวกนี้มันจะจบๆไปซะที..!! เรื่องราวไม่จบไม่สิ้น'!!)
เราเลยตอบเค้าไปว่า นี่ก็หยุดกินแล้ว แม่จะเอาอะไรเค้าก็replay คำพูดเดิมๆ อีก เราถามเค้าตอนนี้เรายังไม่เป็นอะไร ไม่ต้องเครียด เรื่องเครียดอื่นที่มีไปจัดการตรงนั้นก่อนมั้ย?)
เริ่มเลยค่ะ.. เกิดการเถียงกันแต่เราจะออกแนวถามเค้าว่าคือห่วง หรือไม่อยากให้ไปนั่งเป็นภาระ เพราะตอกเรากลับมาด้วยประโยคพวกนี้ หลายรอบแล้วคือถ้าห่วง ก็พูดดีๆ มาตอกด้วยประโยคแบบนี้คือจะสื่อว่าอะไร??
แม่เรามาแนวตัดพ้อเลย เค้าไม่น่ามา
พ่อเราเสริมทัพแม่ว่า ถ้าเราเป็นแบบนี้ อนาคตจะลำบาก เพราะอนาคตเราต้องมีลูก คือเราอยากจะย้อนใจแทบขาด ว่า เราจะไมตอกลูกด้วยประโยคแบบนี้แน่นอน แต่ทำไม่ได้ ทำได้แค่เงียบ เพื่อให้เรื่องมันจบๆ
เราคิดนะ ทุกวันนี้พ่อเราป่วยเป็นพากินสัน เราเนี่ยแหละ ผญ.ตัวเล็กดูแลทุกอย่าง อุ้มพ่อ พยุง/จูง ตอนดึกเค้าจะต้องตื่นมาเข้าห้องน้ำตอนตี1กับตี3 เราเนื่ยคอยอุ้มคอยจูง หมาในบ้านป่วย/ตาย/อาบน้ำหมา คือทุกอย่างเราหมด เพราะเรารู้ว่าแม่เราเหนื่อยมาเยอะไม่อยากให้เค้าเหนื่อย
เราทำทุกอย่างไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย หรือรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบจากน้องสาวที่ไม่เคยมาสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องตัวเอง(ทุกคนยังอยู่ในบ้านเดียวกันไม่มีใครแยกไปมีครอบครัวค่ะ) เพราะเราเต็มใจทำ
แต่พอมาเจอประโยคเด็ดจากแม่ในทุกๆครั้ง มันทำให้เรารู้สึกว่า คือถ้าเราต้องล้มป่วยขึ้นมาจริงๆ คงไม่มีใครดูแลเราแน่ๆ
พ่อป่วย ตัดทิ้ง เพราะแค่ท่านดูแลตัวเองยังยาก
น้องสาวตัดทิ้ง ทุกวันนี้นางสนแต่เรื่องตัวเอง
แม่ก็กรอกหูด้วยประโยคเด็ดจนเราเริ่มหวั่นใจ
น้อยใจมากกกกกกก จากที่กินทองหยิบเม็ดเดียว เลยกินไป10เม็ด ประชดแม่ 555555