กะทู้นี้ผมเพิ่งตั้งไปในห้องการเมือง ผมลืมแท็กห้องอื่นๆด้วย ก็เลยต้องมาตั้งใหม่ในห้องต่างๆ

เผื่อจะมีเพื่อนๆที่สนใจมาร่วมพูดคุยกัน
  
     เมื่อสิบปีที่แล้วผมนี่เกลียดวัดธรรมกายมากๆเลยละ

คือฐานะของผมกับแฟนก็ไม่ได้รวยอะไรเลย แต่แฟนผมทำบุญแต่ละครั้งกับวัดนี้เยอะมาก

เป็นนหมื่นสองหมื่น เช่นสร้างองค์พระ หล่อหลวงปู่ฯลฯ

ซึ่งปกติผมทำบุญกับวัดทั่วๆไปไม่เคยใส่ซองเกินหนึ่งพัน  ด้วยเหตุนี้ทำให้ผม

เกลียดวัดนี้มาก ทำให้ผมทะเลาะกับแฟนด้วยเรื่องที่เธอชอบทำบุญบ่อยมาก

ทุกครั้งที่แฟนผมไปวัดนี้ไม่รู้ว่าแฟนผมโดนล้างสมองมาหรือเปล่า

ขนาดอยู่จังหวัดภูเก็ตพอทางวัดมีงานบุญอะไรก็พยายายามจะไปร่วมงานบุญด้วยทุกครั้ง

หรือถ้าเธอลางานไม่ได้ก็ฝากปัจจัยไปทำบุญ

ตอนนั้นแฟนผมเข้าวัดธรรมกายมาได้สองสามปีแล้ว แต่เธอทำงานประจำ

ตั้งแต่เธอเข้าวัดนี้เธอก็ลางานบ่อยหรือบางทีก็ขาดงานเพราะขึ้นไปร่วมงานบุญกับวัดนี้

สุดท้ายเธอลาออกจากงานเพื่อที่จะได้มีเวลาไปทำบุญกับวัดนี้

ซึ่งเธอได้เงินเก็บสะสมจากการออกงานครั้งนี้ประมาณหนึ่งแสนสามหมื่นบาท

   ผมก็คุยกับเธอว่า ก็ดีเธอออกจากงานมีเงินก้อนเล็กๆเอาไปลงทุนขายของเล็กๆน้อยๆ

จะได้ไม่ต้องมีเวลาไปวัดนี้(ให้เขาล้างสมอง) แต่คำพูดที่ผมได้ยินจากปากเธอ

ซึ่งทำให้ผมโมโหเธอมากจนเกือบจะเลิกใช้ชีวิตคู่กับเธอ  เธอบอกผมว่าจะเอาเงินนี้

ไปทำบุญกฐินคุณยาย100,000 บาท

   ผมว่าบ้าไปแล้ว ทำไมวัดนี้มีดีอะไร ทำไมเธอถึงเอาเงินมาทำบุญกมายขนาดนี้

แทนที่เธอจะเอาไว้ลงทุนทำมาหากิน

  สรุปแล้วเธอก็เอาเงินหนึ่งแสนนี้ไปทำบุญกฐินคุณยาย โดยวันที่ไปถวายนั้นผมไปกับเธอด้วย

แต่ผมคงไม่ได้บุญเท่าไร เพราะตอนที่ผมกับเธอช่วยกันยกพานใส่เงินสดถวายนั้น จิตใจผมบางครั้งก็นึกโกรธ

โมโหเธอ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกปลื้มปิติในบุญนี้

   หลังจากทำบุญใหญ่ครั้งนั้น ชีวิตผมก็ค่อยๆมีการเปลื่ยนแปลงทีละนิด โดยที่ผมไม่เคยรู้สึกตัวเลย

คือในแต่ละวันชีวิตผมก็ดำเนินไปตามปกติ จากที่เช้าไปทำงานเย็นมาก็นั่งจิบเบียร์  

กลายเป็นว่าทุกวันนี้ผมเลิกกินเหล้าเบียร์ (เวลาที่ผมนั่งกินเล้ากินเบียร์อยู่ที่บ้าน

แฟนผมจะเปิดวีซีดีที่เอามาจากวัดธรรมกายเกี่ยวกับนรกขุมที่5ดู เธอจะเปิดเสียงดังๆด้วยเหมือนจงใจให้ผมได้ยิน

แรกๆผมก็ไม่กลัวหรอก แต่ทุกครั้งที่ผมนั่งกินเหล้ากินเบียร์อยู่บ้านถ้าเธออยู่ด้วย เธอก็จะแกล้งเปิดวีซีดีเกี่ยวกับนรกขุมที่ห้า

ให้ผมได้ยินได้ดู จนทำให้ผมกลัวและเลิกเหล้าเบียร์ได้จนทุกวันนี้) จากคนที่เคยพูดโกหกได้ง่ายๆ ค่อยๆเปลื่ยนเป็นไม่กล้าพูดโกหก

จากคนที่กล้าตบยุงเมื่อโดนยุงกัดก็กลายเป็นปล่อยมันไป  สรุปก็คือจากคนที่ทำผิดศีลห้าบ่อยๆ กลายเป็นคนที่พยายามรักษาศีลห้า(อาจมีบางครั้ง

ลืมตัวเช่น ตบยุง)  ผมอยากจะบอกว่าชีวิตผมที่เปลื่ยนไปในทางที่ดีเพราะผมมีสิ่งที่สำคัญมากอยู่กับตัว สิ่งนั้นคือ "กัลยาณมิตร"
  
     นี่คือสิ่งหนึ่งที่วัดธรรมกายได้สร้างมาพร้อมกับศาสนสถานที่ใหญ่โตของวัด ซึ่งคนนอกวัดไม่มีทางจะรู้เลย ต้องเข้ามาดูมาสัมผัสเองที่วัด

เหมือนตัวผมซึ่งเมื่อก่อนเคยเกลียดวัดนี้มาก แต่เมื่อผมได้เข้าไปสัมผัสบ่อยๆกับวัดนี้ ทำให้ผมรู้ว่ามีสิ่งที่แตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างวัดนี้กับวัด

ต่างๆหลายที่ ที่ผมเคยพบเจอมา ไม่ว่าจะเป็นพระแต่ละรูปที่วัดแห่งนี้ทำให้ผมกราบไหว้ได้สนิทใจ หรือแม้แต่คนที่เข้าวัด(ปกติก็ศูนย์ฯภูเก็ต)ผมได้

พูดคุยกับเขาเหล่านั้นบ่อยๆ ผมก็ได้สัมผัสถึงความโอบอ้อมอารี จริงใจ ไม่เสแสร้ง

    ผมเขียนมาเยอะแล้ว ไม่มีอะไรก็แค่อยากจะบอกว่าถ้าคุณเป็นชาวพุทธ พระพุทธเจ้าท่านก็บอกว่านรกสวรรค์มีจริง ถ้าคุณไม่รู้จริงเกี่ยวกับวัด

ธรรมกายอย่าโพสต์ในทางไม่ดี ให้ร้ายวัดหรือหลวงพ่อ เพราะเป็นกรรมหนัก

     ปล.นี่เป็นโพสต์แรกในห้องราชดำเนินและอาจจะไม่โพสต์อีกแล้ว ยังงั้ยก็ต้อนรับอย่าแรงมากนะ

     ปล.2 ขอให้บุญบารมีหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายปกป้องรักษากัลยาณมิตรทุกคนให้ปลอดภัยจากคนภัยคนพาลด้วยเถิด สาธุ