ประโยคนี้ ที่บังเอิญได้ยินผ่านหู ทำให้ฉันอยู่นิ่งไม่ได้จึงต้องมาค้นคว้าหาคำตอบว่า ตกลงแล้วเราต้องเรียก afternoon tea หรือ high tea หรืออะไรกันแน่



ต้องย้อนกลับไปสักหน่อย ว่าธรรมเนียมการดื่มชาของคนอังกฤษมีมาตั้งแต่ช่วงปี 1600 โดยที่ชาเป็นของมีค่าเยี่ยงอัญมณี ว่ากันว่าในยุคนั้น ชา 1 กิโลมีราคาถึง 22 ปอนด์ หรือราวๆ 2,000 ปอนด์ในมูลค่าปัจจุบัน (1 แสนบาท!)


มาในยุคของ Queen Catherine ราชินีในพระเจ้า Charles ที่สอง พระนางเป็นคนทำให้การดื่มชากระจายไปในวงสังคม โดยการสร้างธรรมเนียมการดื่มชาขึ้นในวัง ไม่เพียงแต่เชื่อพระวงศ์เท่านั้นหากแต่ข้าราชบริภารก็มีโอกาสดื่มด่ำในรสชาด้วย นับแต่นั้นการดื่มชาก็เริ่มเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน

ต่อมาในยุคของดัชเชส Anne ที่บ่นว่าช่วงบ่ายช่างน่าเบื่อเหลือเกินและต้องรอถึง 2 ทุ่มกว่าจะถึงเวลาอาหารเย็น พระนางจึงจัดพิธีการดื่มชาตอนบ่ายพร้อมอาหารว่างขึ้นใน Woburn Abbey พร้อมชักชวนพระสหายมาร่วมด้วย ธรรมเนียมนี้ถูกแพร่ออกไปอย่างกว้างขวาง ด้วยมีนางในวังเกิดการเอาอย่างจนแพร่ออกไปนอกวังถึงประชาชนทั่วไป








Afternoon tea ในยุคแรกได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในหมู่ชนชั้นสูง ซึ่งจะเสิร์ฟช่วง 4 โมงบนโต๊ะเตี้ยๆ จนบางครั้งเรียกว่า "Low tea" ตามความสูงของโต๊ะ อาหารที่เสริฟ ก็เป็นจำพวก ของว่าง แซนด์วิช หรือ ขนมต่างๆ ที่ไม่หนักมาก


ส่วน High tea เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของชนชั้นกลางและล่าง ด้วยการเสิร์ฟชาบนโต๊ะอาหาร (คำว่า High tea จึงมีที่มาจากความสูงของโต๊ะที่วางชานั้นเอง) ช่วงประมาณ 6 โมงเย็นเพื่อความสะดวกเพราะในสมัยนั้นชนชั้นนี้ต้องทำงานหนักไม่มีเวลามาบรรจง ละเมียดชาอย่างชนชั้นสูง อาหารที่กินกับ High tea จึงเป็นอาหารหนัก เช่น ขนมปัง ชีส พาย เนื้อสัตว์ต่างๆและบางครั้งก็กินแทนอาหารเย็นไปเลย

ถึงวันนี้ คำว่า Tea บางพื้นที่ของอังกฤษในปัจจุบันยังหมายถึง อาหารเย็นได้อีกด้วย เนื่องมาจากอิทธิพลของคำว่า High tea

ทุกวันนี้ การดื่ม Afternoon tea ได้แพร่หลายออกไปในหลายมุมโลกและได้รับการตอบรับที่ดีจากในหลายๆ ประเทศ

ยุคสมัยเปลี่ยนผ่าน การดื่มชาหาใช่การแบ่งชั้นทางสังคมอีกต่อไปไม่ หากเป็นการสังสรรค์ในรูปแบบใหม่ของคนในยุคปัจจุบัน การได้นั่งคุยกับเพื่อน ครอบครัว หรือคนรู้ใจ ในบรรยากาศดีๆ พร้อมชาถ้วยโปรดก็ทำให้เวลาช่วงบ่ายพร้อมที่จะเป็นเวลาแห่งความสุขได้ทุกเมื่อ