สวัสดีค่ะ เราเพิ่งซื้อบ้านใหม่ ทนอยู่มาได้2ปี อุตส่าห์ กระ
กระสน หนีออกจากสลัม หนีความวุ่นวาย ความไม่เกรงใจ จากที่เดิม ที่อยู่มา 30 ปี มาซื้อบ้านใหม่ ทาวน์โฮม 2 ชั้น ผ่อนเดือนล่ะหมื่นกว่าบาท แต่ยังหนีการเอาเปรียบจากเพื่อนบ้านไม่ได้เลย
ข้อแรกนะคะ บ้านทาวน์โฮม ในซอยมีบ้านสองฝั่ง จอดรถได้สองคัน บ้านตรงข้ามบ้านเรา ก็ทำที่จอดรถ เป็นห้องนั่งเล่น ส่วนรถ 2 คัน คันนึงจอดถนนหลักของหมู่บ้าน คันนึงก็จอดหน้าบ้าน คราวนี้พอเราจะเอารถเข้าบ้านเรา ก็ลำบาก ถอยหน้าถอยหลัง กว่าจะเข้าได้ บางวันพี่แกก็ล่ำหน้ามาทางบ้านซ้ายมือ เพื่อให้เหลือที่ว่าง ทางขวามือ ของบ้านเค้า ให้เดินเข้าออกสะดวก โอ้โห้ .... จากถอยหน้า ถอยหลัง 2-3 รอบ เราต้องเพิ่มรอบ เป็น 4-5 ครั้งกว่าจะเข้าบ้านได้ ใจคิดว่า
เอ้ยยยย รถมีประกันชั้นหนึ่ง กลัวไรว่ะ ครูดก็ครูดว่ะ เอาให้รุ้เลย กุลำบาก แต่ก็ทำไมลง ต้องทนเรื่อยมา
ต่อมาบ้านทางขวามือ ของบ้านตรงข้ามเรา คงแลเห็นว่า บ้านนี้จอดหน้าบ้านได้ เค้าเลยทำตาม กลายเป็นว่า ถนนในซอย ถูกยึดครอง โดยบ้านฝั่งตรงข้ามบ้านเรา ส่วนฝั่งบ้านเรา ก็ไม่มีสิทธิใช้ถนน ส่วนนี้
เรื่องที่ 2 บ้านหลังเดิม ปล่อยหมามาอึ หน้าบ้านเรา แล้วไม่เก็บ หรือถ้าวันไหนเก็บ ก็ทิ้งที่ถังขยะบ้านเรา แม่เราอายุ 70 ต้องมาเอาสายยางฉีด อึ เพราะเหม็นมาก แต่ก็...ไม่เป็นไร หมาก็ตายไปแล้ว หวังว่าจะไม่เอามาเลี้ยงตัวใหม่
นอกจากหมา ยังมีแมว มาขุด ต้นไม้ปลูกไว้ และปีนมาเหยียบ รถเรา เช้ามามีรอยตีนแมวเต็ม พอบอกว่ามีปัญหาเรื่องแมว เจ้าของแมว ไม่ยอมรับว่าเป็นแมวตัวเอง สุดท้าย ก็ต้องทน
เรื่องที่ 3 บ้านทางซ้ายมือเรา กินเหล้า เสียงดัง บ่อยครั้ง บ้านเราไม่มีแอร์ อากาศร้อนๆ ก็ปูผ้านอนข้างล่าง กับพื้นเย็นๆ แต่....นอนไม่ได้เลย ถ้าคืนวันเสาร์ เราโอเค นะ แต่นี่ คืนวันจันทร์ บ้าง พุธบ้าง บ้านเรามีแต่ผู้หญิง ก็แจ้งรปภ. พอ รปภ. มาเตือน จากนั้นดังกว่าเดิมจร้าาาาาาา ก็ต้องทน
บ้านที่เราทำงานอย่างหนัก เราทนมา 2 ปี แล้ว ต้องทนไปอีก 28 ปี กว่าจะผ่อนหมด เราทนมา30 ปี กับชีวิตในสลัม เราหนีมา กผ้ต้องมาทนอีกเหรอ เพราะเราเป็นคนขี้เกรงใจ ไม่กล้ามีเรื่อง เราเลยต้องเป็นฝ่ายทน เพราะความลำบากที่เราได้รับ เราแจ้งพวกเค้า ครั้งที่หนึ่ง พอเจออีก เราเกรงใจที่ต้องพูดซ้ำ เราก็แจ้งนิติฯ ก็ยังเกิดขึ้นอีก เราก็เกรงใจ นิติฯ ก็ยังเกิด
จนกว่าความรวยจะมาเยือน จะสร้างบ้านเดี่ยว กลางทุ่งนา จะได้ไม่มีปัญหาใดๆ
จะมีวิธีพูดอย่างไร ให้คนข้างบ้านไม่เอาเปรียบเรา
ข้อแรกนะคะ บ้านทาวน์โฮม ในซอยมีบ้านสองฝั่ง จอดรถได้สองคัน บ้านตรงข้ามบ้านเรา ก็ทำที่จอดรถ เป็นห้องนั่งเล่น ส่วนรถ 2 คัน คันนึงจอดถนนหลักของหมู่บ้าน คันนึงก็จอดหน้าบ้าน คราวนี้พอเราจะเอารถเข้าบ้านเรา ก็ลำบาก ถอยหน้าถอยหลัง กว่าจะเข้าได้ บางวันพี่แกก็ล่ำหน้ามาทางบ้านซ้ายมือ เพื่อให้เหลือที่ว่าง ทางขวามือ ของบ้านเค้า ให้เดินเข้าออกสะดวก โอ้โห้ .... จากถอยหน้า ถอยหลัง 2-3 รอบ เราต้องเพิ่มรอบ เป็น 4-5 ครั้งกว่าจะเข้าบ้านได้ ใจคิดว่า เอ้ยยยย รถมีประกันชั้นหนึ่ง กลัวไรว่ะ ครูดก็ครูดว่ะ เอาให้รุ้เลย กุลำบาก แต่ก็ทำไมลง ต้องทนเรื่อยมา
ต่อมาบ้านทางขวามือ ของบ้านตรงข้ามเรา คงแลเห็นว่า บ้านนี้จอดหน้าบ้านได้ เค้าเลยทำตาม กลายเป็นว่า ถนนในซอย ถูกยึดครอง โดยบ้านฝั่งตรงข้ามบ้านเรา ส่วนฝั่งบ้านเรา ก็ไม่มีสิทธิใช้ถนน ส่วนนี้
เรื่องที่ 2 บ้านหลังเดิม ปล่อยหมามาอึ หน้าบ้านเรา แล้วไม่เก็บ หรือถ้าวันไหนเก็บ ก็ทิ้งที่ถังขยะบ้านเรา แม่เราอายุ 70 ต้องมาเอาสายยางฉีด อึ เพราะเหม็นมาก แต่ก็...ไม่เป็นไร หมาก็ตายไปแล้ว หวังว่าจะไม่เอามาเลี้ยงตัวใหม่
นอกจากหมา ยังมีแมว มาขุด ต้นไม้ปลูกไว้ และปีนมาเหยียบ รถเรา เช้ามามีรอยตีนแมวเต็ม พอบอกว่ามีปัญหาเรื่องแมว เจ้าของแมว ไม่ยอมรับว่าเป็นแมวตัวเอง สุดท้าย ก็ต้องทน
เรื่องที่ 3 บ้านทางซ้ายมือเรา กินเหล้า เสียงดัง บ่อยครั้ง บ้านเราไม่มีแอร์ อากาศร้อนๆ ก็ปูผ้านอนข้างล่าง กับพื้นเย็นๆ แต่....นอนไม่ได้เลย ถ้าคืนวันเสาร์ เราโอเค นะ แต่นี่ คืนวันจันทร์ บ้าง พุธบ้าง บ้านเรามีแต่ผู้หญิง ก็แจ้งรปภ. พอ รปภ. มาเตือน จากนั้นดังกว่าเดิมจร้าาาาาาา ก็ต้องทน
บ้านที่เราทำงานอย่างหนัก เราทนมา 2 ปี แล้ว ต้องทนไปอีก 28 ปี กว่าจะผ่อนหมด เราทนมา30 ปี กับชีวิตในสลัม เราหนีมา กผ้ต้องมาทนอีกเหรอ เพราะเราเป็นคนขี้เกรงใจ ไม่กล้ามีเรื่อง เราเลยต้องเป็นฝ่ายทน เพราะความลำบากที่เราได้รับ เราแจ้งพวกเค้า ครั้งที่หนึ่ง พอเจออีก เราเกรงใจที่ต้องพูดซ้ำ เราก็แจ้งนิติฯ ก็ยังเกิดขึ้นอีก เราก็เกรงใจ นิติฯ ก็ยังเกิด
จนกว่าความรวยจะมาเยือน จะสร้างบ้านเดี่ยว กลางทุ่งนา จะได้ไม่มีปัญหาใดๆ