เคยเดินตากแดดร้อนๆไปยืนตากแดดบอกหน้าบ้านไปแล้วว่ากำลังจะย้ายของจะมีรถกระบะมาหลายคัน มีเถียงกลับอีกว่ามันจอดแค่ล้ำรถก้อขยับกันได้แล้วไม่มาเลื่อนให้อีก
คือบ้านมันกึ่งทาวเฮาส์ ที่จอดน้อยในบ้าน1หน้าบ้านอีกแค่1 แล้วเพื่อนบ้านไม่ดีเยอะจนเราต้องย้ายไปที่อื่นทิ้งบ้านไปเลย แล้วรายนี้สบโอกาสก้อมาแอบเอารถเก่าๆมาแอบจอดที่ร่มบ้านเราหลายปีแล้ว นานๆไปทีก่อจะเจอทุกวัน
แล้วพอเราเจ้าของไปก้อไม่มีที่ร่มหน้าบ้าน บางทีต้องเอารถตากแดด จะถอยเข้าๆออกๆบ่อยก้อลำบากเราเทพื้นหนีน้ำมันสูงท้องขูด บ้านเราครัวไม่เสร็จก็ต้องจอดหน้าบ้านเพราะจะต้องไปกินข้าวซื้อของเข้าออกทั้งวัน อยากจะจอดหน้าบ้านตัวเองที่ร่มก้อไม่ได่เจอรถคันนี้มาขวางที่ร่มหมด เหนแก่ตัวมาก
เรารู้สึกคนพวกนี้เหนแก่ตัวมากและมักง่าย ที่อื่นเช่นสวนสาธารณะอยู่ใกล้ๆขี้เกียจเดินแต่เอามาแอบจอดบ้านคนอื่นเหนเขาไม่ค่อยอยู่ ที่โกรธที่สุดคือไปบอกให้เลื่อนยังไม่เลื่อนหาว่าเราเสียงดังก่อเราต้องเดินตากแดดไปถามว่ารถบ้านไหนมาจอดประจำช่วงนี้ต้องย้ายของชิ้นใหญ่มันก้ไม่นำพา คือมันคงคิดว่าเราเอารถเข้าบ้าน1คันแล้วซ้อนได้แต่รถมันตากแดดและมันจะเกยรถในบ้านออกลำบาก คือจะเอาที่ร่มแต่มันเปนบ้านคนอื่น
แล้วเราต้องกลับไปทำบ้านต้องอยู่เกือบประจำเจอแบบนี้ทุกวันรุ้สึกเบื่อ เกลียดคนพวกนี้มาก บ้านเราอีกหมู่บ้านคนรวยเยอะไม่มีใครจอดหน้าบ้าน บางทีเราต้องจอดต้องเอารถไปธุระจอดบ้านตรงข้ามที่ร่มไม่กี่ชั่วโมงเรายังเกรงใจ ขนาดเขาไม่อยู่นะ เสร็จต้องรีบย้าย ถ้าเหนเขากลับมาเราจะรีบถอยออกทั้งๆที่ไม่กีดขวางไรเลย (บ้านแบบเปนร้อยๆวาหลังใหญ่) ของแบบนี้อยู่ที่จิตสำนึกจรืงๆ
ไม่เข้าใจคนพวกนี้จิตใจทำด้วยอะไรเกลียยดมาก เราคิดว่าพวกนี้เห็นแก่ตัว ไม่แยแสผู้อื่น จริงๆเราไม่อยากทะเลาะ
บ้านนี้คนอื่นต้องทนเยอะมาก เลี้ยงหมาเปนสิบๆตัวเสียงดังหนวกหูคนอื่นทั้งวันตนข้างบ้านเขาเองต้องขายทิ้งหนีไปเลย เขาเคยมาปรึกษาเราเรื่องหนวกหูหมาแต่เกรงใจไม่กล้าไปพูดเอง คือทำคนอื่นเดือดร้อนแล้วลอนหน้าลอยตาใช้ไม่ได้
ไม่อยากทะเลาะแต่ก้อเอือมระอากับคนพรรค์นี้ เคยไปกดเกริ่งบอกแล้วก็ยังไม่นำพาจะทำไงกับคนแบบนี้ดี
ควรทำไงกับเพื่อนบ้านที่แอบมาจอดรถล้ำบ้านคนอื่นเกือบจะถาวรจนเจ้าของบ้านไม่ได้จอดดี
คือบ้านมันกึ่งทาวเฮาส์ ที่จอดน้อยในบ้าน1หน้าบ้านอีกแค่1 แล้วเพื่อนบ้านไม่ดีเยอะจนเราต้องย้ายไปที่อื่นทิ้งบ้านไปเลย แล้วรายนี้สบโอกาสก้อมาแอบเอารถเก่าๆมาแอบจอดที่ร่มบ้านเราหลายปีแล้ว นานๆไปทีก่อจะเจอทุกวัน
แล้วพอเราเจ้าของไปก้อไม่มีที่ร่มหน้าบ้าน บางทีต้องเอารถตากแดด จะถอยเข้าๆออกๆบ่อยก้อลำบากเราเทพื้นหนีน้ำมันสูงท้องขูด บ้านเราครัวไม่เสร็จก็ต้องจอดหน้าบ้านเพราะจะต้องไปกินข้าวซื้อของเข้าออกทั้งวัน อยากจะจอดหน้าบ้านตัวเองที่ร่มก้อไม่ได่เจอรถคันนี้มาขวางที่ร่มหมด เหนแก่ตัวมาก
เรารู้สึกคนพวกนี้เหนแก่ตัวมากและมักง่าย ที่อื่นเช่นสวนสาธารณะอยู่ใกล้ๆขี้เกียจเดินแต่เอามาแอบจอดบ้านคนอื่นเหนเขาไม่ค่อยอยู่ ที่โกรธที่สุดคือไปบอกให้เลื่อนยังไม่เลื่อนหาว่าเราเสียงดังก่อเราต้องเดินตากแดดไปถามว่ารถบ้านไหนมาจอดประจำช่วงนี้ต้องย้ายของชิ้นใหญ่มันก้ไม่นำพา คือมันคงคิดว่าเราเอารถเข้าบ้าน1คันแล้วซ้อนได้แต่รถมันตากแดดและมันจะเกยรถในบ้านออกลำบาก คือจะเอาที่ร่มแต่มันเปนบ้านคนอื่น
แล้วเราต้องกลับไปทำบ้านต้องอยู่เกือบประจำเจอแบบนี้ทุกวันรุ้สึกเบื่อ เกลียดคนพวกนี้มาก บ้านเราอีกหมู่บ้านคนรวยเยอะไม่มีใครจอดหน้าบ้าน บางทีเราต้องจอดต้องเอารถไปธุระจอดบ้านตรงข้ามที่ร่มไม่กี่ชั่วโมงเรายังเกรงใจ ขนาดเขาไม่อยู่นะ เสร็จต้องรีบย้าย ถ้าเหนเขากลับมาเราจะรีบถอยออกทั้งๆที่ไม่กีดขวางไรเลย (บ้านแบบเปนร้อยๆวาหลังใหญ่) ของแบบนี้อยู่ที่จิตสำนึกจรืงๆ
ไม่เข้าใจคนพวกนี้จิตใจทำด้วยอะไรเกลียยดมาก เราคิดว่าพวกนี้เห็นแก่ตัว ไม่แยแสผู้อื่น จริงๆเราไม่อยากทะเลาะ
บ้านนี้คนอื่นต้องทนเยอะมาก เลี้ยงหมาเปนสิบๆตัวเสียงดังหนวกหูคนอื่นทั้งวันตนข้างบ้านเขาเองต้องขายทิ้งหนีไปเลย เขาเคยมาปรึกษาเราเรื่องหนวกหูหมาแต่เกรงใจไม่กล้าไปพูดเอง คือทำคนอื่นเดือดร้อนแล้วลอนหน้าลอยตาใช้ไม่ได้
ไม่อยากทะเลาะแต่ก้อเอือมระอากับคนพรรค์นี้ เคยไปกดเกริ่งบอกแล้วก็ยังไม่นำพาจะทำไงกับคนแบบนี้ดี