คือสาเหตุที่เราเกลียดแล้วเป็นปมเรามาตลอดก็คือ มีครั้งนึงที่...เราอยู่กับ พ่อ 2 คน ตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ม.2-3
พี่กับแม่เราไปต่างจังหวัด คืนนั้นเป็นวันที่เราอยู่บ้านคนเดียวและดึกมากๆแล้ว ประมาณตี1-2 เราเลยโทรไปหาแม่
ว่า "พ่อยังไม่กลับบ้านนะ เราอยู่คนเดียว" เราพูดกับแม่แบบนี้ แม่เราเลยโทรหาพ่อละมั้ง พ่อเราเลยโทรมาหาเราแล้วบอกว่า
"อยู่บ้านนี้ไง ดูทีวีอยู่ข้างล่าง" เราเลยส่วนกลับไปว่า "เพิ่งขึ้นมาบนห้อง เล่นคอมเพิ่งเสร็จ" จากนั้นพ่อเราเลยตัดสายไป
สักพัก...เสียงรถมาจอดหน้าบ้าน เดินขึ้นบรรไดดังมาก ก็เกิดเหตุการเราเถียงกับพ่อ แล้วพ่อก็เข้ามากระชากหัวเราแล้วก็
ใช้เท้าถีบๆเตะๆเรา จนเรานอนแล้วขดตัวเอาแขนกันไว้ สักพักเขาก็เปิดประตูออกจากห้องแล้วลงไปข้างล่าง เราก็นอนร้องไห้ในห้องร้องหนักมากๆ
แล้วพ่อก็ขึ้นมาอีก ดึงหัวเราลากไปอีกห้องนึง ก็คือห้องนอนเรา ...
(ตอนที่เราโดนตีครั้งแรกตอนนั้นอยู่ห้องพ่อกับแม่นะ เพราะว่าเรานอนคนเดียวไม่ค่อยหลับเลยว่าจะไปนอนห้องพ่อแม่) ... จากที่ลากกระชากหัวเรามา เขาก็พูดอะไรไม่รู้ แล้วก็เตะๆๆๆถีบๆๆเราใช้เท้าเหยียบหน้าเรา เหมือนเดิมเราก็นอนและร้องไห้ คือกลัวมากๆ แล้วเขาก็ลงไปข้างล่าง คือห้องนอนเราล็อกห้องไม่ได้ เราเลยเอาไม้แขวนผ้าไปหมุนๆดึงๆไว้ๆแล้วเราก็ไปนอนในห้องน้ำเพราะมันล็อคได้ คืนนั้นเรากลัวมากๆ เช้าวันต่อมาเรารีบออกจากบ้านไปนอนบ้านเพื่อน รอจนกว่าแม่กับพี่กลับมาบ้านเราค่อยกลับบ้าน

ผ่านเรื่องนี้มา4-5ปีแล้ว เรายังจำได้ตลอดและเกลียดพ่อมากๆ เราเป็น ผญ พ่อเป็นคนเจ้าชู้มาตลอดบ้านเราไม่มีใครชอบและเอือมๆพ่อไป แบบว่าอยากทำไรก็ทำเถอะ ตอนนี้เราก้าวร้าวกับพ่อมากขึ้นทุกๆวันไม่เคยพูดดีๆกับเขาเลยสักครั้ง ทะเลาะกันแต่ละทีเราขึ้นกูก็มี พ่อชอบแช่งให้เราตายตลอด แช่งในสิ่งที่ไม่ดี ตอนนี้เราอยู่บ้านกับเค้า เราแทบไม่อยากคุยด้วยเลย บางครั้งเราแทบไม่อยากยุ่งกับเขาเลย เขาก็พยายามเข้าหาเราบ้างให้เงินบ้าง เราก็ยอมคุยด้วย แต่ทะเลาะกันแต่ละครั้งบ้านแทบแตกแต่ตอนนี้เขาไม่ตีเราแล้วนะ