****ในพันทิปช่วงนี้เขาฮิตสร้างค่านิยม "ต่อต้านการได้สามีรวย" กันเหรอคะ****

เห็นกระทู้หรือความเห็นแนวนี้มาบ่อยจนสงสัยค่ะ และมักจะเป็นทิศทางเดียวกัน

1. (ผู้ชาย comment) ผู้หญิงไม่รักจริง หน้าเงิน เห็นแก่เงิน
2. (ผู้ชาย comment) เลือกคนรวย เดี๋ยวมันก็ทิ้ง ผู้ชายรวยเจ้าชู้ นิสัยไม่ดี
3. (ผู้หญิงcomment) เราคนนึงล่ะไม่เลือกคนรวย เราเชื่อว่าตัวเรามีคุณค่า มีความสามารถหาเงินเลี้ยงตัวเองได้สบายๆ มีศักดิ์ศรี ไม่ต้องพึ่งผู้ชาย เราไม่ทำตัวไร้คุณค่าเหมือนผู้หญิงราคาถูกพวกนั้น
5. (ผู้หญิงcomment) ผู้หญิงที่เลือกคนรวยคือพวกรักสบาย ไม่มีความสามารถ เรามีค่ามากกว่าวันๆจะช็อปปิ้ง เข้าฟิตเนส สปา เราทำประโยชน์ได้อีกเยอะ เกาะสามีกินเดี๋ยวเขาก็ทิ้งไม่กลัวเหรอ

ที่เราสงสัยคือ ทำไมต้องดูถูกกันคะ ปากบอกว่าคนเราไม่ควรดูคนที่ฐานะ แล้วเอาอะไรมาตัดสินว่าคนรวยคือคนเลว คือแค่เสพย์ข่าวดารา ไฮโซ แต่งแล้วเลิก แค่นี้ก็เอามาตัดสิน แล้วเราถามหน่อยว่า สามล้อซ้อมเมีย กรรมกรเจ้าชู้ นั่นมีจำนวนน้อยในสังคมเหรอคะ ผู้ชายปีกแข็งมีน้อยเหรอคะ แล้วคนพวกนี้รวยมากเลยเหรอถึงนิสัยไม่ดี เจ้าชู้ ทิ้งเมีย

อะไรทำให้คิดว่าการมีสามีที่เลี้ยงดูได้ คือการไร้คุณค่าและเสี่ยงถูกทิ้ง คนเราทุกคนมีคุณค่าต่างกัน ครอบครัวเขาสมดุลย์แบบนี้ เขาแฮปปี้กันที่สามีเป็นหาเลี้ยง ภรรยาเป็นกำลังใจ มันไร้ค่าตรงไหน อีกอย่างเราเห็นคนทำงานทำการโดนสามีทิ้งเยอะแยะไป บางคนหาเลี้ยงสามีด้วยซ้ำ แต่สามีดันเอาเงินไปให้กิ๊ก ลองอ่านในพันทิปสิคะ กระทู้เยอะแยะ "ดิฉันกับสามีแต่งงานกันมาสิบห้าปี มีลูกสองคน เรามีธุรกิจขายส่งที่ร่วมกันสร้างจนมั่นคง เมื่อเดือนที่แล้วสามีมาขอเลิกสารภาพว่าเขาเจอคนใหม่ ไม่ได้รู้สึกรักดิฉันแล้ว เพียงแต่ผูกพันอย่างเป็นเพื่อน เป็นแม่ของลูกๆ...." คุ้นไหมคะกระทู้แบบนี้

คนเราข้อจำกัดและชีวิตต่างกัน บางคนเติบโตมาอย่างลำบาก บางคนเติบโตมาไม่มีภาระ บางคนต้นทุนมาก บางคนต้องสร้างเอง แล้วจะเอามาตรฐานอะไรมาวัดว่าต้องลำบากสิถึงจะมีค่า ยกตัวอย่างเช่นคุณวัดค่าจากอะไร สมมติวัดจากแรงขับเคลื่อนทางเศรษฐกิจ คุณบอกว่าคุณทำงาน ใช้จ่าย เสียภาษีให้รัฐ คุณจึงมีค่ากว่าพวกไม่ทำงาน แล้วลองคิดง่ายๆคนไม่ทำงานแต่สามีเลี้ยงเขาก็ใช้จ่าย ครอบครัวเขาปีนึงอาจจะอัดฉีดให้ระบบเศรษฐกิจและภาษีให้รัฐมากกว่าคุณก็ได้ และถ้าจะวัดจากการใช้ความสามารถส่วนตัว คุณตั้ง achievement ในชีวิตของคุณว่าเป็นผู้บริหารระดับสูง แต่เขาตั้งว่าเป็นภรรยาและแม่ที่ดี ถามว่าเอา target ของคนนึงมาประเมินอีกคนนึง มันจะได้ด้วยเหรอ ในเมื่อเป้าหมายชีวิตต่างกัน แบบนี้สมมติเขาตอบกลับว่าคุณนั่นแหละที่ล้มเหลวในชีวิต แต่งงานมีลูกแล้วยังออกไปทำงาน ปล่อยลูกไว้กับคนอื่น สามีภรรยางานยุ่งแทบไม่มีปฏิสัมพันธ์กัน หรือคุณคบแฟนมานานจนเขาลูกสองไปแล้ว คู่คุณยังลงเอยไม่ได้เพราะต้องสร้างฐานะ แบบนี้กว่าจะมีลูกไข่คงฝ่อ ถ้าเขาดูถูกคุณแบบนี้ก็คือเขาเอาเป้าหมายเขามาประเมินคุณบ้าง คุณจะรู้สึกยังไง

ส่วนเรื่องรัก-ไม่รัก รู้ได้ยังไงว่าเลือกคนรวยแปลว่าไม่รัก ต้องคนจนๆถึงจะรักกัน ตลกมาก ไม่เป็นเหตุผลเลยสักนิด

ดังนั้น หากคุณๆภูมิใจ มีความสุขกับชีวิตตัวเองแล้ว ไม่เห็นน่าจะต้องยกตนข่มท่าน สร้างค่ามาตรฐานจากตัวเอง ดูถูกคนอื่นที่มีชีวิตต่างจากตนเอง หรือร้ายที่สุดคืออิจฉาริษยาผู้อื่นในสิ่งที่ตนไม่มี มันแปลกมากเลยกับคนที่มีความสุขอยู่แล้ว (หากมีจริงๆ) แต่กลับชอบเหยียดคนอื่น โอ้อวดตนว่าต้องอย่างฉันสิถึงจะดี เราว่าคนที่มีความสุขจริงๆเขาไม่สนใจทำแบบนี้นะคะ อะไรที่แสดงออกเกินจริง มันดูเหมือนกลบเกลื่อนบางสิ่งในใจมากกว่าด้วยซ้ำ

ป.ล. เราไม่ได้ตั้งกระทู้เพราะร้อนตัวโดนพาดพิงอะไรนะคะ เพราะทุกวันนี้ยังทำงาน (บ้านสามีฐานะดีค่ะ แต่อยากมั่นคงด้วยตัวพวกเราเอง) แต่เราคุยกันไว้แล้วว่าเมื่อไหร่ที่ตัวสามีเองสถานะมั่นคงแล้ว เราอาจจะหยุดทำงานแล้วอาจจะทำธุรกิจเล็กๆของตัวเองเบาๆค่ะ เวลาที่เหลือจะเข้าฟิตเนส เข้าสปา สบายๆค่ะ เราไม่กลัวใครว่าไร้ค่าแน่นอน ถึงตอนนั้นอาจจะลงโพสต์ในเฟซบุ๊กไอจีรัวๆเลยด้วยซ้ำ ว่าชีวิตดี๊ดี