พลิ้วลมจรลาจากพรากใจหาย                  หรือจะคลายจะคลาดร้างห่างอกอ้อน
เสียงฝากลมฝากลาอย่าอาวรณ์                โปรดคืนคอนคืนค่ำย้ำคำนึง

แม้คำลาคำล่วงจะหน่วงหนัก                   ยังคอยรักคอยรอขอคิดถึง
วอนสายลมสั่งหล้าให้ตราตรึง                   ถึงใจหนึ่งใจนั้นนับวันรอ

แม้นไกลห่างกลางหนสู้ทนปรับ                 อย่าเลือนลับเลือนรางวางใจขอ
ที่ทุกข์ท้นทับท่วมร่วมถักทอ                   ให้เกิดก่อกลับกลายคล้ายสายใย

เฝ้าเพียรหวังเพียรวาดอย่าพลาดผิด            รวมดวงจิตดุจจารมาขานไข
เมื่อดาวเดือนดารดาษพิลาสพิไล                ขอดวงใจไม่คลายสายสัมพันธ์

เพลงบรรเลงเพรงกาลมานานเนิ่น             อย่าหมางเมินมั่นหมายกลายผิดผัน
ให้เหมือนเดิมมั่นใดในวารวัน                   มาเคียงกันเคียงใกล้เคียงใจเรา

หากผ่านผันพลันพรางอ้างสาเหตุ                กลับใช้เลศบิดเบือนไม่เหมือนเก่า
จะปลอบปลุกทุกข์หายคลายบรรเทา            ตัดระทมตรมเศร้าด้วยเข้าใจ

เพียงอยากถามความก่อนย้อนคำถาม           ยังซึ้งความงามเก่าเราบ้างไหม
ที่ผ่านมาในคำนึงนึกถึงใคร                   ตอบมาให้ได้คิดพินิจตาม

หากรักอยู่รู้ใจให้รีบเผย                             อาจลงเอยที่ใจร่วมไหวหวาม
หากหมดรักก็จงอย่าพยายาม                   "จะปล่อยความโศกศัลย์มันเดินทาง"



สวัสดีทุกคนที่รักค่ะ

ห่างหายไปพักใหญ่ๆ ด้วยภารกิจ แต่ไม่ได้คลายความคิดถึงห้องนี้เลยสักวัน
มาฝากกลอนเวิ่นเว้อสาววัยทองให้อ่านกันรับหน้าฝนนะคะ

ขอบคุณผู้เข้ามาอ่าน ร่วมกระทู้ และเป็นกำลังใจให้สาวน้อยค่ะ