เขียนกลอนวันละบทให้ใครบางคนอ่านทุกคืน
มีเดือนนึงที่เขียนเรียงต่อกันทั้งเดือน ไร้เรื่องราวจะตั้งกระทู้เลยมาแบ่งให้อ่านเล่นค่ะ
การหลงรักแสงจันทร์
ไม่ใช่ต้องดั้นด้นไปให้ถึง
ความรู้สึกดีมีให้จึง
ไม่ต้องคำนึงความห่างไกล
ความเหงาไร้ซึ่งขอบเขต
เหมือนเป็นเศษส่วนที่ลงตัวไม่ได้
ทุกบทกลอน แทนค่าความห่วงใย
คอยมอบเลือนเหงาคราวค่ำคืน 1/4/58
ยามสายลมพราวพัดสะบัดพลิ้ว
อยากส่งปลิวไปให้เธอเย็นชื่น
ยามแสงจันทร์ทอนภาคราค่ำคืน
อยากหยิบยื่นรอยอุ่นละมุนจันทร์ 2/4/58
จันทร์กระจ่างวาดวางสว่างฟ้า
ราวชดเชยช่วงเวลาคราแปรผัน
ยามเพ็ญดวงห่วงใยไม่ต่างจันทร์
เต็มทุกวันคือเต็มให้ใจคะนึง 3/4/58
แม้แสงเงาแปรผันจันทร์คล้ายจาก
ก็มิพรากเลือนไกลให้คิดถึง
แค่มาช้ามิลาล่วงห้วงคำนึง
กลอนบทหนึ่งแทนหมื่นถ้อยคอยห่วงใย 4/4/58
เมฆาจางพร่างพื้นนภากว้าง
โสมสว่างแจ่มฟ้าประภาใส
เมฆมิอาจลบแสงเดือนให้เลือนไกล
เช่นห่วงใยกระจ่างแจ้งดังเเสงจันทร์ 5/4/58
วานสายลมพรมพัดเป็นเพื่อนเล่น
ให้ชื่นเย็นเช็ดน้ำตาคราโศกศัลย์
อยู่ห่างห่างก็ห่วงห่วงทุกช่วงวัน
คิดถึงกันเท่าฟ้ามิลาเลือน 6/4/58
อีกบทกลอนวางใกล้ไว้ข้างหมอน
ยามจะนอนวอนดวงดาวพราวเป็นเพื่อน
แนบคิดถึงเนาเส้นสายประกายเดือน
เห็นจันทร์เยือนคือห่วงใยไม่คลายจาง 7/4/58
การเดินทาง ทำให้ต้องจากใครที่ห่วงหา
ระยะคงนำพาความเหินห่าง
คอยผืนฟ้าดาวเดือนไม่เลือนลาง
ความห่วงใยไม่หลงทางจากกลางใจ 8/4/58
แสงสีตึกรามยามค่ำคืน
คงกลบกลืนทำให้ลืมดวงดาวที่พราวใส
ความคิดถึงส่งหาคราห่างไกล
ไม่เลือนหายลืมเห็นเช่นแสงดาว 9/4/58
ความคิดถึงท่วมท้นล้นผืนฟ้า
กลั่นมาเป็นสายฝนกล่นห้วงหาว
ยะเยือกฝนเยียบเย็นกระเซ็นพราว
เช่นใจหนาวคราวห่วงหนักหน่วงใจ 10/4/58
ราตรีที่มีสายฝนพราวพร่าง
ดาวเลือนจาง ฟ้ามองเหมือนหมองไหม้
ความคิดถึงมากล้นปนห่วงใย
ยามห่างไกล ขอให้เธอเทกแคร์ 11/4/58
เมื่อไม่มีข่าวคราวคงคอยห่วง
ราวห้วงหาวเฝ้ารอคอยดวงแข
ฟ้ามืนมนเหมือนหมองหม่นท้นดวงแด
ได้เพียงแต่ฝากคิดถึงหนึ่งบทกลอน 12/4/58
วันสงกรานต์ชื่นฉ่ำพรำหยาดน้ำ
เย็นหยดย้ำขออย่าหนาวคราวพักผ่อน
ทุกช่วงยามลมพัดพราวอย่าร้าวรอน
ทุกช่วงตอนห่วงคิดถึงคะนึงเนา 13/4/58
หยดน้ำฝนยะเยียบมาจากฟ้าหม่น
คอยห่วงคนห่างไกลอย่าได้เหงา
หากราตรีฟ้าสดใสไร้เมฆเทา
ขอแนบเนาดวงทุกดวงด้วยห่วงใย 14/4/58
ดอกไม้ผลิบานและโรยร่วง
หยาดน้ำค้างหยดดวงลออใส
พานพบย่อมจากลาจึงอาลัย
ใจคิดถึงห่วงใยไม่โรยรา 15/4/58
แสงแดดลับเลือนไกลในคืนค่ำ
ความเหงาย้ำเยือนใกล้คราวไกลหน้า
สายลมทางนั้นหนาวแค่ไหนยามพัดพา
หากใจล้า ขอให้แกร่ง ส่งแรงใจ 16/4/58
อีกคืนที่แรมจันทร์
อีกไม่กี่วันจะคืนแสงสว่างใส
อีกราตรีที่มีความห่วงใย
อีกบทกลอนฝากใกล้เมื่อไกลกัน 17/4/58
ดวงอาทิตย์มิอาจขึ้นอีกครั้งในวันเก่า
แม้เพียรเฝ้าย่อมมิอาจจะแปรผัน
มิมีใครจักหยุดย้อนเดือนและวัน
เช่นใจฉันยากหยุดห้วงห่วงคะนึง 18/4/58
ขอให้เห็นห้วงดาวคราวมองฟ้า
มวลบุบผาผลิบานเมื่อผ่านถึง
ทุกเส้นสายพระพายพัดขอรัดรึง
ด้วยคะนึงห่วงอยู่มิรู้คลาย 19/4/58
เมฆาแดงแฝงเงาความเศร้าสร้อย
ลบเลือนรอยแสงดาราจันทราฉาย
แม้เมฆหม่นท้นใจที่เดียวดาย
ก็มิกลายเกลื่อนกลบลบห่วงใย 20/4/58
จันทร์จากราวหลบเร้นรอยนวลฉาย
ใจห่วงหมายรบกวนอย่าครวญไห้
ราตรีสวัสดิ์ คะนึงแอบแนบเนานัย
ให้เลือนไกลสร่างเศร้าทุกคราวคืน 21/4/58
คืนคิมหันต์คราพิรุณจะโปรยสาย
รอมลายร้อนรุ่มเป็นชุ่มชื่น
มอบคำกลอนฝากไว้ในค่ำคืน
เป็นเพื่อนยืนมองฟ้าคราเหงาใจ 22/4/58
เกรงพิรุณจะเย็นเยียบเปรียบปลายศร
แผลงหยดกร่อนหยาดย้ำซ้ำเจ็บไข้
ละอองฝนกล่นหล้านภาลัย
เช่นห่วงใยหลากล้นท้นคะนึง 23/4/58
ผู้ที่เกิดมาพร้อมพรอันยิ่งใหญ่
ยังต้องได้เผชิญเคราะห์กรรมที่คาดไม่ถึง
คนเดินดินธรรมดามีหรือจึง
จะไม่พบเจอรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดใจ
แต่ขอให้เธอเข้มแข็งมีแรงกล้า
ยิ้มเริงร่าทุกครั้งกับวันใหม่
พบพานแต่สิ่งงามความปลอดภัย
ทุกราตรีสวัสดิ์ในยามนิทรา 24/4/58
เม็ดฝนเมื่อหยดหยาดค่อยขาดสาย
ละอองพรายเก็จใสบนใบหญ้า
หยดหยาดเย็นอาจระเหยเลยล่วงลา
ไม่สร่างซาทุกช่วงคงห่วงใย 25/4/58
ราตรีสวัสดิ์ อีกครั้งยังใจห่วง
ยามไร้ดวงดาววางกระจ่างใส
เงาเมฆกล่นเหมือนใจล้นความห่วงใย
คะนึงให้ใจวางมิจางเลย 26/4/58
เห็นหมู่ดาวลอยลิบกะพริบอยู่
ดุจดาวรู้ถึงห่วงใยไม่เมินเฉย
รับฝากพร่างนภาพรมให้ชมเชย
เพื่อนเเหงนเงยคงมิเหงามีดาวเดือน 27/4/58
บอกสายลมหากกรายถึงคะนึงฝาก
ดวงดาวอยากวอนอีกหนให้กล่นเกลื่อน
จันทราขอรอยอบอุ่นละมุนเยือน
กล่อมกอดเพื่อนเลือนเจ็บไข้ให้เข็งแรง 28/4/58
อันธการวานร่ายมนตร์ดลคลายร้อน
ขอจันทรชื่นเย็นในอวลไอแสง
ขอพระพายอย่าเกรี้ยวกริ้วละลิ่วแรง
ขอฟ้าแต่งเติมสวัสดิ์วาดฝันวาง 29/4/58
ปฎิทินเปลี่ยนหน้าอีกคราหนึ่ง
เวลาถึงเปลี่ยนไปไม่แตกต่าง
มองจันทร์ทอแสงครั้งหลังเมฆพราง
คงกระจ่างแจ่มเห็นเช่นห่วงใย 30/4/58
เขียนกลอน ตอนเมษา
มีเดือนนึงที่เขียนเรียงต่อกันทั้งเดือน ไร้เรื่องราวจะตั้งกระทู้เลยมาแบ่งให้อ่านเล่นค่ะ
การหลงรักแสงจันทร์
ไม่ใช่ต้องดั้นด้นไปให้ถึง
ความรู้สึกดีมีให้จึง
ไม่ต้องคำนึงความห่างไกล
ความเหงาไร้ซึ่งขอบเขต
เหมือนเป็นเศษส่วนที่ลงตัวไม่ได้
ทุกบทกลอน แทนค่าความห่วงใย
คอยมอบเลือนเหงาคราวค่ำคืน 1/4/58
ยามสายลมพราวพัดสะบัดพลิ้ว
อยากส่งปลิวไปให้เธอเย็นชื่น
ยามแสงจันทร์ทอนภาคราค่ำคืน
อยากหยิบยื่นรอยอุ่นละมุนจันทร์ 2/4/58
จันทร์กระจ่างวาดวางสว่างฟ้า
ราวชดเชยช่วงเวลาคราแปรผัน
ยามเพ็ญดวงห่วงใยไม่ต่างจันทร์
เต็มทุกวันคือเต็มให้ใจคะนึง 3/4/58
แม้แสงเงาแปรผันจันทร์คล้ายจาก
ก็มิพรากเลือนไกลให้คิดถึง
แค่มาช้ามิลาล่วงห้วงคำนึง
กลอนบทหนึ่งแทนหมื่นถ้อยคอยห่วงใย 4/4/58
เมฆาจางพร่างพื้นนภากว้าง
โสมสว่างแจ่มฟ้าประภาใส
เมฆมิอาจลบแสงเดือนให้เลือนไกล
เช่นห่วงใยกระจ่างแจ้งดังเเสงจันทร์ 5/4/58
วานสายลมพรมพัดเป็นเพื่อนเล่น
ให้ชื่นเย็นเช็ดน้ำตาคราโศกศัลย์
อยู่ห่างห่างก็ห่วงห่วงทุกช่วงวัน
คิดถึงกันเท่าฟ้ามิลาเลือน 6/4/58
อีกบทกลอนวางใกล้ไว้ข้างหมอน
ยามจะนอนวอนดวงดาวพราวเป็นเพื่อน
แนบคิดถึงเนาเส้นสายประกายเดือน
เห็นจันทร์เยือนคือห่วงใยไม่คลายจาง 7/4/58
การเดินทาง ทำให้ต้องจากใครที่ห่วงหา
ระยะคงนำพาความเหินห่าง
คอยผืนฟ้าดาวเดือนไม่เลือนลาง
ความห่วงใยไม่หลงทางจากกลางใจ 8/4/58
แสงสีตึกรามยามค่ำคืน
คงกลบกลืนทำให้ลืมดวงดาวที่พราวใส
ความคิดถึงส่งหาคราห่างไกล
ไม่เลือนหายลืมเห็นเช่นแสงดาว 9/4/58
ความคิดถึงท่วมท้นล้นผืนฟ้า
กลั่นมาเป็นสายฝนกล่นห้วงหาว
ยะเยือกฝนเยียบเย็นกระเซ็นพราว
เช่นใจหนาวคราวห่วงหนักหน่วงใจ 10/4/58
ราตรีที่มีสายฝนพราวพร่าง
ดาวเลือนจาง ฟ้ามองเหมือนหมองไหม้
ความคิดถึงมากล้นปนห่วงใย
ยามห่างไกล ขอให้เธอเทกแคร์ 11/4/58
เมื่อไม่มีข่าวคราวคงคอยห่วง
ราวห้วงหาวเฝ้ารอคอยดวงแข
ฟ้ามืนมนเหมือนหมองหม่นท้นดวงแด
ได้เพียงแต่ฝากคิดถึงหนึ่งบทกลอน 12/4/58
วันสงกรานต์ชื่นฉ่ำพรำหยาดน้ำ
เย็นหยดย้ำขออย่าหนาวคราวพักผ่อน
ทุกช่วงยามลมพัดพราวอย่าร้าวรอน
ทุกช่วงตอนห่วงคิดถึงคะนึงเนา 13/4/58
หยดน้ำฝนยะเยียบมาจากฟ้าหม่น
คอยห่วงคนห่างไกลอย่าได้เหงา
หากราตรีฟ้าสดใสไร้เมฆเทา
ขอแนบเนาดวงทุกดวงด้วยห่วงใย 14/4/58
ดอกไม้ผลิบานและโรยร่วง
หยาดน้ำค้างหยดดวงลออใส
พานพบย่อมจากลาจึงอาลัย
ใจคิดถึงห่วงใยไม่โรยรา 15/4/58
แสงแดดลับเลือนไกลในคืนค่ำ
ความเหงาย้ำเยือนใกล้คราวไกลหน้า
สายลมทางนั้นหนาวแค่ไหนยามพัดพา
หากใจล้า ขอให้แกร่ง ส่งแรงใจ 16/4/58
อีกคืนที่แรมจันทร์
อีกไม่กี่วันจะคืนแสงสว่างใส
อีกราตรีที่มีความห่วงใย
อีกบทกลอนฝากใกล้เมื่อไกลกัน 17/4/58
ดวงอาทิตย์มิอาจขึ้นอีกครั้งในวันเก่า
แม้เพียรเฝ้าย่อมมิอาจจะแปรผัน
มิมีใครจักหยุดย้อนเดือนและวัน
เช่นใจฉันยากหยุดห้วงห่วงคะนึง 18/4/58
ขอให้เห็นห้วงดาวคราวมองฟ้า
มวลบุบผาผลิบานเมื่อผ่านถึง
ทุกเส้นสายพระพายพัดขอรัดรึง
ด้วยคะนึงห่วงอยู่มิรู้คลาย 19/4/58
เมฆาแดงแฝงเงาความเศร้าสร้อย
ลบเลือนรอยแสงดาราจันทราฉาย
แม้เมฆหม่นท้นใจที่เดียวดาย
ก็มิกลายเกลื่อนกลบลบห่วงใย 20/4/58
จันทร์จากราวหลบเร้นรอยนวลฉาย
ใจห่วงหมายรบกวนอย่าครวญไห้
ราตรีสวัสดิ์ คะนึงแอบแนบเนานัย
ให้เลือนไกลสร่างเศร้าทุกคราวคืน 21/4/58
คืนคิมหันต์คราพิรุณจะโปรยสาย
รอมลายร้อนรุ่มเป็นชุ่มชื่น
มอบคำกลอนฝากไว้ในค่ำคืน
เป็นเพื่อนยืนมองฟ้าคราเหงาใจ 22/4/58
เกรงพิรุณจะเย็นเยียบเปรียบปลายศร
แผลงหยดกร่อนหยาดย้ำซ้ำเจ็บไข้
ละอองฝนกล่นหล้านภาลัย
เช่นห่วงใยหลากล้นท้นคะนึง 23/4/58
ผู้ที่เกิดมาพร้อมพรอันยิ่งใหญ่
ยังต้องได้เผชิญเคราะห์กรรมที่คาดไม่ถึง
คนเดินดินธรรมดามีหรือจึง
จะไม่พบเจอรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดใจ
แต่ขอให้เธอเข้มแข็งมีแรงกล้า
ยิ้มเริงร่าทุกครั้งกับวันใหม่
พบพานแต่สิ่งงามความปลอดภัย
ทุกราตรีสวัสดิ์ในยามนิทรา 24/4/58
เม็ดฝนเมื่อหยดหยาดค่อยขาดสาย
ละอองพรายเก็จใสบนใบหญ้า
หยดหยาดเย็นอาจระเหยเลยล่วงลา
ไม่สร่างซาทุกช่วงคงห่วงใย 25/4/58
ราตรีสวัสดิ์ อีกครั้งยังใจห่วง
ยามไร้ดวงดาววางกระจ่างใส
เงาเมฆกล่นเหมือนใจล้นความห่วงใย
คะนึงให้ใจวางมิจางเลย 26/4/58
เห็นหมู่ดาวลอยลิบกะพริบอยู่
ดุจดาวรู้ถึงห่วงใยไม่เมินเฉย
รับฝากพร่างนภาพรมให้ชมเชย
เพื่อนเเหงนเงยคงมิเหงามีดาวเดือน 27/4/58
บอกสายลมหากกรายถึงคะนึงฝาก
ดวงดาวอยากวอนอีกหนให้กล่นเกลื่อน
จันทราขอรอยอบอุ่นละมุนเยือน
กล่อมกอดเพื่อนเลือนเจ็บไข้ให้เข็งแรง 28/4/58
อันธการวานร่ายมนตร์ดลคลายร้อน
ขอจันทรชื่นเย็นในอวลไอแสง
ขอพระพายอย่าเกรี้ยวกริ้วละลิ่วแรง
ขอฟ้าแต่งเติมสวัสดิ์วาดฝันวาง 29/4/58
ปฎิทินเปลี่ยนหน้าอีกคราหนึ่ง
เวลาถึงเปลี่ยนไปไม่แตกต่าง
มองจันทร์ทอแสงครั้งหลังเมฆพราง
คงกระจ่างแจ่มเห็นเช่นห่วงใย 30/4/58