สวัสดี
เล่าละนะ
  เรารู้จักกับผญคนหนึ่ง ตอนแรกเราไม่สนิทกับเขาเลย...หรือเขาแทบจะไม่รู้จักตัวตนของเราเลยด้วยซำ้  เรายอมรับว่าชอบผญด้วยกันนะ แล้วก็แอบชอบเขามาจะ4ปีละ แต่พึ่งได้คุยประมาณ2เดือนที่ผ่านมา วันนั้นเป็นวันเกิดของเขาเราเลยทักไปแฮปปี้เบิร์ดเดย์ (ก่อนหน้านี้ไม่กล้าทักแชทเฟสไปเลยได้แต่แอบมองแบบห่างๆมาโดยตลอด เพราะกลัวว่าทักไปคุยแล้วเขาจะรังเกลียดเรานั้นก็อยู่รร.เดียวกันแต่คนละห้องตอนนี้ก็จบม.6แล้ว) พอทักแฮปปี้เบิร์ดเดย์เสร็จเราก็พยายามชวนเขาคุยเรื่องอื่น จนคุยกันพอรู้ว่าเออ...ปีหน้าซิ่วเหมือนกันคอยเป็นกลจ.ให้ แนะนำหนังสือสอบให้กันตอนนั้นก็รู้สึกโอเคมากนะแต่บางครั้งเราทักแชทไปเขาก็ถามคำตอบคำ เราเลยชะล้าใจไปพักใหญ่ จนมีอยู่วันหนึ่งเขาทักเรามาก่อนว่ายังเป็นเพื่อนอ่านหนังสือซิ่วสอบในปีหน้าอยู่นะ ก็เรื่องคุยใหม่ เราก็พยายามเล่นมุกตลกๆให้เขาแต่เขาก็บอกว่าหยุดเถอะ....เพราะมุกที่เล่นไปอย่างแย่ไอ้เราก็ไม่รู้จะชวนคุยเขายังไง หลังจากนั้นเขาก็ไม่ทักมาชวนคุยไรอีกเลย เราควรทำไงดีอ่ะ ไม่อยากให้เขารู้สึกกลัวเรา เราก็อยากแสดงความห่วงใย หวังดี ให้แต่ก็ไม่รู้จะแสดงออกมาในรูปแบบไหน เพราะคิดดูแล้วต่อให้เราจะชวนคุยต่างๆนาๆเขาก็ไม่น่าจะรู้สึกโอเคกับความรู้สึกของเรา อีกอย่างเขาเป็นคนน่าตาน่ารักมีคนค่อนข้างเยอะที่เข้าหาเขาซึ่งก็เห็นว่าเขาไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับใคร (ดูใจไลสไตเขาแล้วค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงเยอะพอควร)  จะเดินหน้าทักแชทต่อหรือหยุดแค่นี้ คิดกับตัวเองมาตลอดว่าความรักในรูปแบบนี้คงยากที่จะสมหวัง เลยไม่กล้าที่จะเข้าหา หยุดนิ่งอยู่กับที่มาตลอด พอเริ่มเดินก็ล้มแล้วอ่ะ