ผมอยาก หา พ่อ-แม่ บุญธรรมชาวต่างชาติให้ ลูกของ ผม
ขอเล่าเรื่องก่อนละกัน ครับ ผมและแฟน อายุ 22 มี ลูก ด้วยกัน เป็นผู้หญิง อายุ 2 ขวบ
เราแต่งงานกันแล้ว พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ แต่ ญาติพี่น้อง ฝ่ายหญิง ไม่มีใครรู้
เนื่องจาก ทาง พ่อ-แม่ เค้ามี หน้ามีตา มีฐานะทางสังคม พอสมควร จึงปิดเงียบไว้
ด้วยการให้ พ่อ-แม่ ทาง ผมเป็นคนเลี้ยงดู มาโดยตลอด เวลา 2 ปี และให้ ผมสองคน
ไปแต่งงานอยู่กินกันที่บ้าน พ่อตาแม่ยาย อยู่ใช้ชีวิตกันเหมือน คู่ รัก หนุ่มสาว ที่เพิ่งแต่งงานกัน
ตอนที่แต่งงานกัน และผมได้ย้ายไปอยู่กับ ทางฝ่ายหญิง ลูกผมได้ 1 ขวบ ตอนนี้ 2 ขวบ
ก็คือ 1 ปีที่ผมและแฟนผม ให้ทาง พ่อแม่ผมเลี้ยง ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี้ผมก็รู้ดีว่าไม่มีวันที่ทาง พ่อตา-แม่ยาย
จะรับและให้ผมสองคน พาลูกมาอยู่ด้วยเพราะแกไม่ยอมเอาหน้าเอาตามาเสียแน่นอน ผมจะย้ายกลับไปอยู่บ้านมันก็ยาก
เพราะ ผมและแฟนได้ทำงานกันที่นี้แล้ว ซึ้งช่วงหลังนี้ก็เหมือนมันจะไปด้วยดี ผมโอนตังค่าใช้จ่ายทุกบาททุกสตังให้ทาง พ่อแม่ผม
ในการเลี้ยงลูกผมในแต่ละเดือนตั้งแต่ต้นจนถึงทุกวันนี้ ไม่เดือดร้อนเรื่องตังแต่อย่างไร ชีวิตคู่ผมก็พัฒนาไปได้ด้วยดี แต่งงานกันมีงานที่ดี มีบ้านให้อยู่ มีรถที่ซื้อด้วยกัน แต่ ณ ตอนนี้ แม่ผมเค้าไม่สบาย สุขภาพแย่ตามอายุ และด้วยโรคประจำตัว แกก็โทรมาบอกว่าแกไม่สบาย ไม่ค่อยไหวทั้งทำงานและเลี้ยงหลาน
ผมก็เข้าใจ แต่สิ่งที่แกคิดมีอย่างหนึ่งที่ผม น้อยใจและร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงคำพูด แม่ ....
แม่ผมบอกว่า "แม่ก็เคยเห็นแตาในละคร ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับชีวิตแม่ ลูกอยู่กินสบาย มีรถขับหรูๆ ส่วนแม่ต้องมานั้งทำงานเลี้ยงหลาน สุขภาพก็แย่ "
ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ แล้วผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป้นแบบนี้ ผมรู้ท่านน้อยใจที่ผมไม่ได้เลี้ยงลูกเอง แต่ผมก็พยายาม ทำทุกอย่างให้ท่าน
ผมก้อยากเอาลูกมาเลี้ยงเองท่านจะได้ไม่ต้องเหนื่อย แต่ ผมก้ทำไม่ได้ ผมจะจ้างให้มีพี่เลี้ยง ผมสองคนก็ไม่ไหว ผมต้อง ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน ไหนจะค่าครองชีพทั้งผมและแฟน แล้วค่า ใช้จ่ายลูกผมในแต่ละเดือน ชีวิตผมไม่ได้สบาย ผมสองคนทำงานกัน 2 งาน ทั้งเป้นลูกจ้างเค้าและทำงานผ่านอิเทอร์เน็ต
วันๆหนึ่ง ก็นอนกันแค่ 4-5 ชม. รู้ว่าเหนื่อยรู้ว่ามันไม่ง่าย แต่ต้องทำให้มีหน้ามีตาให้ พ่อตา-แม่ยาย ให้มีเงินให้ตัวเล็กสร้าง ชีวิตให้พร้อม ผมเข้าใจแม่ผมก็เหนื่อยเหมือนกัน ท่านอายุ 48 แต่มี โรค หอมหืด ติดตัว และ ทำงาน หนักตั้งแต่เด็ก ทางพ่อผมท่านก็ ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ทำ รับเหมาะ ผมจึงคิดว่า อยากหา พ่อแม่บุญธรรมชาวต่างชาติ สักคนที่พอจะทำให้ชีวิตลูกผมได้ดีได้ ในเมื่อ ลูกจะมาอยู่กับผมไม่ได้ อยู่กับพ่อกับแม่ผม ท่านก็เหนื่อยไม่ไหว อยู่อยากให้ลูกผมได้ดีไปเลย ถามว่าผมมีปัญญาเลี้ยงไหม ลูกคนเดียวผมเลี้ยงกันไหวแต่ คือมันเอามาเลี้ยงไม่ได้ถ้าผมหาพ่อแม่บุญธรรมที่เค้า ดีและเลี้ยงลูกผมได้ผมก็ยอม ขอแค่ให้ผมได้เจอลูกผมเมื่อเค้าโต หรือ เมื่อเค้าโตเค้าสามารถ ไปกลับหาผมได้ แค่นั้นผมก็พอใจแล้ว แม่ผมก็จะได้สบายไม่ต้อง ทนเลี้ยงหลานอีกต่อไป พ่อตาแม่ยายผมก็คงที่ใจ ที่ผมจะไม่หาทางเอาลูกมาเลี้ยงให้ท่านเสียหน้า  ผมไม่รู้จะแก้ปัญหาทางไหนนอกจากนี้แล้วจริงๆ ยิ่งคิดยิ่งเครียด พ่อแม่ก้ไม่สบายใจ เห้ออออ