- อายุ 35 แล้วค่ะ (กำลังคิดว่าจะปลงดีหรือปรับดี)
- เคยว่างงาน อยู่แต่หน้าเน็ตมานาน ค่อนข้างทำอะไรตามใจตัวเอง เคยต้องไปรับแม่ที่ท่ารถ พอไม่เจอใกล้เวลานัดก็ไม่รอ ก็กลับมาก่อนแล้วค่อยไปใหม่ คนที่มากับแม่เลยทักว่าลูกติดเน็ตใช่ไหม 55 (ประมาณนิสัยไม่รู้จักอดทนรอคอย)
- บางส่วนไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกับโรคหลงตัวเองไหม จากกระทู้ที่ตั้งถามไปคราวก่อน ยังไม่ได้ไปโรงพยาบาลเพื่อพบนักจิตวิทยาค่ะ
มีปัญหาเกี่ยวกับวิธีคิดเยอะมากค่ะ ควรจะแก้ หรือควรจะลืมมันเสีย คือมันส่งผลต่อการปฏิสัมพันธ์กับผู้คนในสังคมค่ะ เช่น เวลาที่โดนอะไรที่รู้สึกว่าโดนคนดูถูก จะร่างกายลั่นในลักษณะดูถูกเขากลับในทันที ในกิริยาแบบต่าง ๆ กัน เช่น ยกเท้าไขว่ห้างมา เราก็ยกเท้ากลับ (แต่ไม่ได้ไขว่ห้างใส่นะคะ) เขาขยับใกล้ในลักษณะที่ไม่ชอบ ก็ดีดข้อศอกใส่แบบผิดปกติเลย ดูสะดุ้งไปกับทุกสิ่ง ยิ่งดื่มคาเฟอีนยิ่งมีอาการไวต่อสิ่งแวดล้อม สีหน้าและลมหายใจอาจจะไปด้วย ทั้งที่คนทำเขาไม่คิดอะไร และคนเหล่านั้นก็เป็นมิตร ทำไมจึงมองเขาเป็นศัตรูไปเสียหมดคะ เกี่ยวอะไรกับแบคกราวด์เราไหม ว่าไปเจออะไรมา นอกเน็ต/ในเน็ต พร้อมจะฉะกับคนอื่นในทันทีเกินไปหรือเปล่าคะ ตัวเราก็สังเกตตัวเองนะ แต่คุมร่างกายไม่ค่อยได้ค่ะ (หัวช้าในเรื่องที่ควรจะโต้ตอบได้เร็ว แต่เรื่องพรรค์นี้ดันไวนัก) เจอผู้ชายแบบที่ชอบจะแข้งขาย้วยแบบน่าเกลียด หรือคิดอะไรบวกหรือลบกับคนที่กำลังเดินมา เวลาเราเดินสวน ขาเราก็จะเริ่มผิดปกติละ ทำอย่างไรจึงจะไม่คิด ไม่เกร็ง เดินตรง ๆ ได้ตามปกติคะ ให้สมองไปโฟกัสเรื่องอื่นแทน
ความไม่อดทนรอคอย เช่น ต้องยืนคอยเวลาซื้อสินค้า ต้องยืนคอยรับงาน เราจะกระสับกระส่าย แอบถอนหายใจ บางทีเราต้องกลั้นหายใจ กลัวจะไปเฮ้อไปเฮือกใส่เขา บางทีลิ้นลั่นทำเสียงจึ๊ บางทีเรียกแล้วคนเขาไม่หันมาฟังในทันที เรามียื่นเท้ากระทืบลงตรงหน้าเขาเลยค่ะ เซ็งตัวเองมากที่ทำแบบนั้นไปได้อย่างไร เป็นกับหลายราย และมักจะเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ แล้วก็เป็นผู้ใหญ่ที่เป็นมิตรด้วยค่ะ ไม่ได้เป็นศัตรู เขาก็สังเกตเห็นนะว่าเราไปกระทืบเท้าใส่เขา หรือเพราะลึก ๆ ในใจเรารู้สึกว่าข่มเขาได้ ไม่โดนเขาข่มคะ ลึก ๆ เรากำลังดูถูกเขาอยู่หรือเปล่า กับคนเป็นศัตรูเราค่อนข้างสำรวมกิริยา เก็บอาการได้ ดันไปแสดงออกกับมิตรแทน ความไม่อดทนรอคอย ส่งผลต่อความขี้เกียจด้วยใช่ไหมคะ ไม่สามารถเริ่ม หรือทนทำอะไรได้นาน ๆ บางอย่างขอแค่เริ่มก็จะสามารถทำต่อเนื่องได้อย่างไม่ยากเย็น แต่กว่าจะทำใจเริ่มต้นได้ก็นานมาก
เวลากลัวหรือประหม่าหรือโกรธ ก็จะตัวสั่นมาก มือสั่นมาก โดยเฉพาะมือซ้าย จะเก็บอาการอย่างไร อย่างน้อยก็ให้มันส่งผลต่อการแสดงออกทางกายน้อยลง
จะบำบัดอย่างไร ที่ไหนดี เสียค่าใช้จ่ายและเวลาสักเท่าไหร่คะ อายุก็มากแล้ว และมีความผิดปกติมากด้วย หรือควรหาทางบำบัดบางส่วน แล้วที่เหลือคือปลง แล้วมีส่วนไหนเกี่ยวกับกรรมพันธุ์ที่สืบทอดมา และอาจอุบัติขึ้นในรุ่นเราแล้วสืบทอดไปสู่ลูกหลานบ้างคะ ถ้าไม่นับวิธีคิดหรือบุคลิกภาพที่อาจถ่ายทอดไปสู่รุ่นลูกอยู่แล้ว
กระทู้หน้าอาจมีอีกนะคะ
บำบัดวิธีคิดซึ่งส่งผลต่อร่างกายและบุคลิกภาพอย่างไรดีคะ / ฝึกตนเองอย่างไรให้รู้จักอดทนรอคอย
- เคยว่างงาน อยู่แต่หน้าเน็ตมานาน ค่อนข้างทำอะไรตามใจตัวเอง เคยต้องไปรับแม่ที่ท่ารถ พอไม่เจอใกล้เวลานัดก็ไม่รอ ก็กลับมาก่อนแล้วค่อยไปใหม่ คนที่มากับแม่เลยทักว่าลูกติดเน็ตใช่ไหม 55 (ประมาณนิสัยไม่รู้จักอดทนรอคอย)
- บางส่วนไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกับโรคหลงตัวเองไหม จากกระทู้ที่ตั้งถามไปคราวก่อน ยังไม่ได้ไปโรงพยาบาลเพื่อพบนักจิตวิทยาค่ะ
มีปัญหาเกี่ยวกับวิธีคิดเยอะมากค่ะ ควรจะแก้ หรือควรจะลืมมันเสีย คือมันส่งผลต่อการปฏิสัมพันธ์กับผู้คนในสังคมค่ะ เช่น เวลาที่โดนอะไรที่รู้สึกว่าโดนคนดูถูก จะร่างกายลั่นในลักษณะดูถูกเขากลับในทันที ในกิริยาแบบต่าง ๆ กัน เช่น ยกเท้าไขว่ห้างมา เราก็ยกเท้ากลับ (แต่ไม่ได้ไขว่ห้างใส่นะคะ) เขาขยับใกล้ในลักษณะที่ไม่ชอบ ก็ดีดข้อศอกใส่แบบผิดปกติเลย ดูสะดุ้งไปกับทุกสิ่ง ยิ่งดื่มคาเฟอีนยิ่งมีอาการไวต่อสิ่งแวดล้อม สีหน้าและลมหายใจอาจจะไปด้วย ทั้งที่คนทำเขาไม่คิดอะไร และคนเหล่านั้นก็เป็นมิตร ทำไมจึงมองเขาเป็นศัตรูไปเสียหมดคะ เกี่ยวอะไรกับแบคกราวด์เราไหม ว่าไปเจออะไรมา นอกเน็ต/ในเน็ต พร้อมจะฉะกับคนอื่นในทันทีเกินไปหรือเปล่าคะ ตัวเราก็สังเกตตัวเองนะ แต่คุมร่างกายไม่ค่อยได้ค่ะ (หัวช้าในเรื่องที่ควรจะโต้ตอบได้เร็ว แต่เรื่องพรรค์นี้ดันไวนัก) เจอผู้ชายแบบที่ชอบจะแข้งขาย้วยแบบน่าเกลียด หรือคิดอะไรบวกหรือลบกับคนที่กำลังเดินมา เวลาเราเดินสวน ขาเราก็จะเริ่มผิดปกติละ ทำอย่างไรจึงจะไม่คิด ไม่เกร็ง เดินตรง ๆ ได้ตามปกติคะ ให้สมองไปโฟกัสเรื่องอื่นแทน
ความไม่อดทนรอคอย เช่น ต้องยืนคอยเวลาซื้อสินค้า ต้องยืนคอยรับงาน เราจะกระสับกระส่าย แอบถอนหายใจ บางทีเราต้องกลั้นหายใจ กลัวจะไปเฮ้อไปเฮือกใส่เขา บางทีลิ้นลั่นทำเสียงจึ๊ บางทีเรียกแล้วคนเขาไม่หันมาฟังในทันที เรามียื่นเท้ากระทืบลงตรงหน้าเขาเลยค่ะ เซ็งตัวเองมากที่ทำแบบนั้นไปได้อย่างไร เป็นกับหลายราย และมักจะเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ แล้วก็เป็นผู้ใหญ่ที่เป็นมิตรด้วยค่ะ ไม่ได้เป็นศัตรู เขาก็สังเกตเห็นนะว่าเราไปกระทืบเท้าใส่เขา หรือเพราะลึก ๆ ในใจเรารู้สึกว่าข่มเขาได้ ไม่โดนเขาข่มคะ ลึก ๆ เรากำลังดูถูกเขาอยู่หรือเปล่า กับคนเป็นศัตรูเราค่อนข้างสำรวมกิริยา เก็บอาการได้ ดันไปแสดงออกกับมิตรแทน ความไม่อดทนรอคอย ส่งผลต่อความขี้เกียจด้วยใช่ไหมคะ ไม่สามารถเริ่ม หรือทนทำอะไรได้นาน ๆ บางอย่างขอแค่เริ่มก็จะสามารถทำต่อเนื่องได้อย่างไม่ยากเย็น แต่กว่าจะทำใจเริ่มต้นได้ก็นานมาก
เวลากลัวหรือประหม่าหรือโกรธ ก็จะตัวสั่นมาก มือสั่นมาก โดยเฉพาะมือซ้าย จะเก็บอาการอย่างไร อย่างน้อยก็ให้มันส่งผลต่อการแสดงออกทางกายน้อยลง
จะบำบัดอย่างไร ที่ไหนดี เสียค่าใช้จ่ายและเวลาสักเท่าไหร่คะ อายุก็มากแล้ว และมีความผิดปกติมากด้วย หรือควรหาทางบำบัดบางส่วน แล้วที่เหลือคือปลง แล้วมีส่วนไหนเกี่ยวกับกรรมพันธุ์ที่สืบทอดมา และอาจอุบัติขึ้นในรุ่นเราแล้วสืบทอดไปสู่ลูกหลานบ้างคะ ถ้าไม่นับวิธีคิดหรือบุคลิกภาพที่อาจถ่ายทอดไปสู่รุ่นลูกอยู่แล้ว
กระทู้หน้าอาจมีอีกนะคะ