>> ตอนที่ 1 - เฮเทอร์ (1/2) http://ppantip.com/topic/35130752 , (2/2) http://ppantip.com/topic/35135027
>> ตอนที่ 2 - เต็มใจ (1/2) http://ppantip.com/topic/35143236 , (2/2) http://ppantip.com/topic/35151778
>> ตอนที่ 3 - ลับตา (1/2) http://ppantip.com/topic/35158889 , (2/2) http://ppantip.com/topic/35162836



วังของฟาโรห์เมรเรนฮอร์ซีซิสตั้งอยู่ในจุดที่ใกล้แม่น้ำที่สุดเท่าที่น้ำจะท่วมไม่ถึงในฤดูน้ำหลาก พระราชวังแห่งนี้สร้างมาอย่างยาวนาน ทว่าต้องถึงกาลเปลี่ยนแปลงเมื่อราวห้าปีมานี้เอง ด้วยเหตุกบฏครั้งใหญ่ที่นำโดยเชื้อพระวงศ์หลายพระองค์ตั้งทัพขึ้นต่อต้านฟาโรห์ กระทั่งฟาโรห์ทรงปราบกบฏลงได้ราบคาบ ตำหนักหลายหลังที่เคยเป็นของเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงจึงถูกรื้อถอนออกไป และสร้างเป็นสวนร่มรื่นขึ้นมาแทนที่

            ปัจจุบันวังแห่งนี้ จึงดูราวกับเป็นสวนขนาดยักษ์ที่มีตำหนักและอาคารเพียงไม่กี่หลังที่องค์ฟาโรห์ทรงเลือกให้เหลือไว้เท่าที่ ‘จำเป็น’ เท่านั้น

            เฮอร์-อูเบน ถอดผ้าคลุมหน้าออกและควบม้าเข้าไปจากประตูด้านข้างของวัง แม้มิใช่ประตูหลัก แต่เมื่อเข้าสู่เขตวังแล้วความยิ่งใหญ่ภายในอันมีถนนลาดด้วยหินขัดมันสีน้ำตาลอ่อน ขนาบด้วยสวนที่ปลูกไม้ใหญ่ไว้เรียงตามรายทาง และเสาหินขนาดใหญ่ตั้งเรียงยาวไปตลอดจนถึงตำหนักก็ทำให้ดูราวกับหลุดเข้าไปในอีกโลกหนึ่ง และตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง

            เมื่อควบม้ามาถึงหน้าพระตำหนักอันเป็นที่พำนักขององค์ฟาโรห์ ข้าหลวงก็เข้ามารับม้าไว้และแจ้งให้ทราบว่าฟาโรห์ทรงประทับรออยู่ที่ตำหนักทรงงาน ชายหนุ่มจึงรีบเดินไปยังที่ประทับ

องครักษ์หนุ่มใช้ผ้าที่เคยโพกศีรษะเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าเบาๆ รู้ตัวดีว่ารูปลักษณ์ของตนเองที่แตกต่างจากชาวอียิปต์ทั่วไปอยู่บ้างอย่างผิวสีอ่อนและดวงตาสีอำพัน กับจมูกเป็นสันโด่งสูงซึ่งเคยทำให้เขาดูแตกต่างกระทั่งเป็นปมด้อยวัยเด็ก กลับกลายมาเป็นปมเด่นเมื่อเติบโตขึ้นจนเรียกสายตาชื่นชมจากข้าหลวงสาวๆที่เดินสวนไปมาได้ตลอดทาง บ้างมองแล้วรีบหลบตา บ้างยิ้มแล้วหันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนข้างๆ มีบ้างที่กล้าส่งยิ้มให้เขา แต่น้อยกว่าน้อยที่เขาจะยิ้มให้หรือมองตอบ ดวงตาของชายหนุ่มราวกับจะไม่เหลือบแลสิ่งใดนอกจากจุดหมายที่จะไป คือเข้าเฝ้าองค์ฟาโรห์

            พระตำหนักทรงงานตั้งอยู่ด้านข้างพระตำหนักที่ประทับ ด้านหน้าขุดเป็นสระใหญ่ที่ส่งไอเย็นพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ที่ปลูกไว้ตลอดวัน ฝาผนังสีขาวถูกวาดแต่งเป็นรูปต้นกกและชีวิตริมแม่น้ำด้วยสีสันสดใส สุดทางเดินนั้นคือห้องทรงงาน ซึ่ง คาเกมฮูติ ข้าหลวงอาวุโส ต้นห้องคนสำคัญอีกคนหนึ่งขององค์ฟาโรห์ยืนเฝ้าอยู่

            คาเกมฮูติ หนุ่มใหญ่ร่างสูงท้วมวัยเกินเลขสาม ผู้นิยมความสมบูรณ์แบบจนเหมาะเหลือเกินกับการมาดูแลสารพัดสิ่งในพระตำหนักและกิจวัตรต่างๆซึ่งเต็มไปด้วยรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ขององค์ฟาโรห์ คาเกมฮูติยังไม่มีภรรยา ทว่าที่ผ่านมานอกจากจะไม่เคยสนใจในสตรีคนใดแล้วเขาก็ไม่เคยสนใจบุรุษใดเช่นกัน และข้าหลวงใหญ่ผู้นี้เอง ที่มักจะส่งสายตาตำหนิข้าหลวงสาวๆที่คอยส่งยิ้มกระซี้กระซิกยามเขาเดินผ่าน

            เฮอร์-อูเบน เคยนึกสงสัย เหตุใดคาเกมฮูติจึงต้องไม่พอใจสายตาของข้าหลวงพวกนั้น มากกว่าตัวเขาซึ่งเป็นคนถูกมองเสียอีก

            “ท่านเฮอร์-อูเบน”

            คาเกมฮูติค้อมศีรษะให้เขาเล็กน้อยเมื่อเดินเข้าใกล้ แต่เฮอร์-อูเบน รู้ดี คาเกมฮูติทำไปเพราะ ‘มารยาท’ ที่พึงกระทำ มากกว่าจะเป็นเพราะรู้สึกนอบน้อมจริงๆ สำหรับคาเกมฮูติ เขาและจาฮาลซึ่งเป็นองครักษ์คนสนิท มีศักดิ์เท่ากับตัวเองซึ่งเป็นข้าหลวงต้นห้อง

            “องค์ฟาโรห์ทรงท่านคอยอยู่”

            จบประโยค คาเกมฮูติก็พยักหน้าให้นายทวารเปิดประตูให้ในทันที เฮอร์-อูเบน พยักหน้ารับเรียบๆ ก่อนเดินเข้าไปในห้องทรงงาน

            ถึงคาเกมฮูติไม่แจ้ง เขาก็รู้อยู่แล้วว่าพระองค์ต้องคอยอยู่แน่นอน

            จะไม่คอยได้อย่างไร ในเมื่อภาระกิจที่เขาเพิ่งไปกระทำมานั้น ‘สำคัญยิ่ง’ สำหรับพระองค์