ผมคิดถูกรึป่าวครับ ที่บอกเขาไปอย่างนั้น  เพราะว่าผมชอบเขา แต่ผมไม่แน่ใจว่า เขาจะชอบผมรึป่าว เขาเป็นผู้หญิงคนนึง ผมชอบรอยยิ้มเขามากเวลาเขายิ้มออกมามันทำให้ผมต้องยิ้มตามด้วย  เขาเคยบอกว่าเขาไม่ชอบผู้ชายขี้หึง ซึ่งนั่นแหละครับมันเลยทำให้ผมต้องยอมถอยออกมาเพราะผมรู้ตัวเองว่า ผมเป็นคนขี้หึงมาก ผมเลยเริ่มถอยออกจากเธอเรื่อยๆ จนเธอทักมาว่าทำใมหายไป ทำใมไม่คุยกันเหมือนเดิม ทั้งๆที่ในใจผมมีคำถามมากมายที่อยากจะถามเขา แต่ก็ต้องปล่อยให้เขาได้อยู่กับเพื่อน เพื่อที่จะทำให้เขาสบายใจ
ที่ผมทำแบบนี้เพราะผม ไม่อยากเสียเขาไป ไม่อยากทำให้เขาอึดอัด  คงได้แต่ยอมเจ็บคนเดียวครับ

แค่เห็นเขามีความสุข ผมก็มีความสุขแล้วครับ