สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 14
โดเบอร์แมนในรูปตัวนี้เลยเนี่ย เรื่องรออำลาบอกล่าวก่อนไป
ตอนเค้าป่วยเป็นมะเร็ง เห็นแล้วก็ทรมานแทน ได้แต่บอกเค้าทุกวันว่าถ้าจะไปก็ไปนะพ่ออยู่ได้
พาไปหาหมอๆก็บอกให้ทำใจ รักษากันไปตามอาการ กลับมาอยู่บ้าน คนทั้งบ้านทั้งแม่ทั้งน้องไม่มีใครนอนห้องตัวเองเลย
ทุกคนย้ายมานอนรวมกันข้างล่างเฝ้าหมากันหมด ผลัดกันอยู่เฝ้า จนวันที่4 ผมออกไปทำงาน น้องชายโทรไปตามบอกให้มาดูหมาหน่อย อาการไม่ค่อยดี
ผมรีบขับรถกลับมา ใจก็ตุ้มๆต่อมๆ กลัวเค้าเป็นอะไรไป......พอกลับมาถึงบ้าน ไม่น่าเชื่อ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ แม่เดินมาหาแล้วบอก สงสัยเค้าจะรออยู่
พอผมเข้าไปดู ยังจำภาพนั้นได้ติดตา หมามองหน้าเรา เราก็มองหน้าหมา มันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ
ผมนั่งลงลูบหัวเค้า เค้าก็ถัดๆตัวเอาหัวมาหนุนบนตักแบบที่เคยทำเป็นประจำ.......แล้วก็หลับตา ซักพัก นิ่งไปเลย
ผมไม่เคยทำใจได้ พูดเรื่องนี้ทีไรจะร้องไห้ทุกที และตั้งแต่วันนั้นใจแข็งไม่เคยเลี้ยงหมามาเป็นสิบปี เพื่อนบอกจะหาพันธ์ดีเด่แค่ไหนมาให้ก็ไม่
กระดูกที่เก็บจากเผาส่วนนึงก็อยู่ที่บ้าน ของเล่นปลอกคออยู่ครบ ตั้งไว้เห็นๆกันในห้องทำงานใกล้ๆนี่แหละ จะออกจากบ้านก็ฝากบ้านกับเค้าไว้ตลอด
แต่บุญทำกรรมแต่ง จากใจแข็งๆ ไม่เอาอีกแล้วไม่เลี้ยงอีกแล้ว สุดท้ายก็มาอีกจนได้.....เฮ้ออ
ตลกเจ้าตัวนี้ เห็นของเล่นของเค้าบนชั้นร้องกรี๊ดๆอยากจะเล่น
พอเอาลงมาโยนให้เล่นวิ่งจู๊ดไปหลบใต้ตู้เลย สงสัยได้กลิ่นหมาใหญ่กลัวตัวสั่นงันงก
แกล้งหยิบปลอกคอพี่ใหญ่มาถือแค่นั้นเห่าลั่นบ้าน วิ่งวนๆไม่รู้จะไปซ่อนไหนดี กลัวหยิบลงมา
โดเบอร์แมนในรูปตัวนี้เลยเนี่ย เรื่องรออำลาบอกล่าวก่อนไป
ตอนเค้าป่วยเป็นมะเร็ง เห็นแล้วก็ทรมานแทน ได้แต่บอกเค้าทุกวันว่าถ้าจะไปก็ไปนะพ่ออยู่ได้
พาไปหาหมอๆก็บอกให้ทำใจ รักษากันไปตามอาการ กลับมาอยู่บ้าน คนทั้งบ้านทั้งแม่ทั้งน้องไม่มีใครนอนห้องตัวเองเลย
ทุกคนย้ายมานอนรวมกันข้างล่างเฝ้าหมากันหมด ผลัดกันอยู่เฝ้า จนวันที่4 ผมออกไปทำงาน น้องชายโทรไปตามบอกให้มาดูหมาหน่อย อาการไม่ค่อยดี
ผมรีบขับรถกลับมา ใจก็ตุ้มๆต่อมๆ กลัวเค้าเป็นอะไรไป......พอกลับมาถึงบ้าน ไม่น่าเชื่อ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ แม่เดินมาหาแล้วบอก สงสัยเค้าจะรออยู่
พอผมเข้าไปดู ยังจำภาพนั้นได้ติดตา หมามองหน้าเรา เราก็มองหน้าหมา มันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ
ผมนั่งลงลูบหัวเค้า เค้าก็ถัดๆตัวเอาหัวมาหนุนบนตักแบบที่เคยทำเป็นประจำ.......แล้วก็หลับตา ซักพัก นิ่งไปเลย
ผมไม่เคยทำใจได้ พูดเรื่องนี้ทีไรจะร้องไห้ทุกที และตั้งแต่วันนั้นใจแข็งไม่เคยเลี้ยงหมามาเป็นสิบปี เพื่อนบอกจะหาพันธ์ดีเด่แค่ไหนมาให้ก็ไม่
กระดูกที่เก็บจากเผาส่วนนึงก็อยู่ที่บ้าน ของเล่นปลอกคออยู่ครบ ตั้งไว้เห็นๆกันในห้องทำงานใกล้ๆนี่แหละ จะออกจากบ้านก็ฝากบ้านกับเค้าไว้ตลอด
แต่บุญทำกรรมแต่ง จากใจแข็งๆ ไม่เอาอีกแล้วไม่เลี้ยงอีกแล้ว สุดท้ายก็มาอีกจนได้.....เฮ้ออ
ตลกเจ้าตัวนี้ เห็นของเล่นของเค้าบนชั้นร้องกรี๊ดๆอยากจะเล่น
พอเอาลงมาโยนให้เล่นวิ่งจู๊ดไปหลบใต้ตู้เลย สงสัยได้กลิ่นหมาใหญ่กลัวตัวสั่นงันงก
แกล้งหยิบปลอกคอพี่ใหญ่มาถือแค่นั้นเห่าลั่นบ้าน วิ่งวนๆไม่รู้จะไปซ่อนไหนดี กลัวหยิบลงมา
สมาชิกหมายเลข 4998395 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5255774 ซึ้ง, Zleeplezz ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 4457765 ซึ้ง, Kaew MBL ซึ้ง, รักนะโซชิ ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1358654 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1279690 ซึ้ง, i am anight ซึ้ง, นักสร้างรอยยิ้ม ซึ้งรวมถึงอีก 66 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
รู้สึกยังไงถ้าหมามาบอกลาก่อนตาย ?
ประมาณสองอาทิตย์ก่อน รู้สึกว่าเค้าเริ่มมีอาการไม่สบาย ไอแค่กๆๆตลอดเวลา เลยพาไปหาหมอ หมอบอกว่าเป็นโรคหัวใจ
เพระาโรคหัวใจเป็นได้ในหมาพันธุ์พุดเดิ้ลเล็ก และจะรักษาไม่หายต้องประคับประคอง อาการเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมก็ซื้อทุกอย่างที่ดีๆ
ให้มันกิน อาหารเสริม น้ำมันปลา ป้อนยาทุกอย่าง จนอาการเริ่มดีขึ้นตามลำดับ เมื่อ อาทิตย์ที่ผ่านมาไปหาหมอ หมอบอกว่าให้หยุดยาอื่นๆ
ให้กินเฉพาะยาลดความดัน ผมรู้อยู่แล้วเหมือนมีลางสังหรณ์ว่าหมูหยองอาจจะอยู่ได้ไม่นาน สังหรณ์ใจมากๆ วันอาทตย์เรยใส่บาตร
แล้วก็กรวดน้ำ ตอนกรวดน้ำก็จับมือเค้าไปกรวดน้ำด้วย วันต่อมาอาการก็เริ่มแย่ลงๆ จนในที่สุดก่อนที่เค้าจะมาลาผม
ทุกวันจะให้เค้านอนข้างล่างชั้นหนึ่ง แต่ทั้งๆที่เค้ารู้ตัวว่าเค้าเหนื่อยง่าย หอบง่าย เค้าพยายามขึ้นมาชั้นสามที่เป็นห้องนอนผม มานอนหน้าห้อง
ผมเอ๊ะใจ เรยเปิดประตูมาทักทายหมูหยอง แล้วบอกว่าขอให้เจ้าแม่กวนอิม ของให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองนะ แล้วก็สวดบทเจ้าแม่กวนอิมให้เค้า
พอดีว่าตอนนั้นประมาณเกือบเที่ยงคืน เค้าอยากจะเข้ามานอนกับผม แต่ผมไม่ให้นอนเพราะว่าเค้ามีหมัด และเคยอ่านมาว่าหมาที่เป้นโรคหัวใจ
ไม่สามารถให้นอนห้องแอร์ได้จะทำให้อาการแย่ลง วันรุ่งขึ้น (วันนี้) ตื่นเช้ามาตอนเจ็ดโมงก็เห็นว่าเค้าตายแล้ว ตัวแข็ง ลิ้นห้อย สงสารมากๆ
ตาเค้ายังค้างอยู่ (ไม่รู้ว่าเวลาตาย สุนัขจะตาค้างป่าว) ก็พยายามปิดตาเค้าลง
มันเป็นช่วงเวลาที่ทำใจลำบากมากๆๆ สุนัขอุตส่าห์มาลาผมถึงบนห้อง แต่ผมก็ต้องยอมตัดใจไม่ให้เค้ามานอนข้างใน ผมคิดว่าผมทำดีที่สุดแล้ว เพราะถ้าผมเห็นเค้าตายในห้อง น่าจะสลดใจและเสียใจว่าอาการแย่ลงเพราะผมให้เค้าเข้ามานอน วันเดียวกันก็เอาเค้าไปเผาที่วัดคลองเตยใน จัดงานทุกอย่างให้เค้า เอาเสื้อที่เค้าใส่ประจำใส่ในโรง ก่อนบอกลาเค้า และเอากระดูกมาฝังที่บ้าน พร้อมกับเปิดทางให้เจ้าที่อนุญาตให้เค้าเข้ามาบ้านเรา จะได้เฝ้าบ้านเรา ถึงตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เรยครับ ช่างจากไปเร็วเหลือเกิน อาทิตย์ก่อนยังขับรถพาหมูหยองไปหาหมออยู่เรย หมอบอกอาการดีขี่นละนะ แต่ไม่คิดมาวันนี้จะเหลือแต่กระดูกไว้ดูต่างหน้า เค้าคงไปภพภูมิที่ดีละคับ
อยากรู้ว่าเพื่อนๆคนอื่นมีประสบการณ์บอกลาของสุนัขหรือป่าว หรือ เหตุการณ์เห็นว่าเค้ามาหาบ้างไหมครับ?