ตามหัวข้อเลย เราคงอยู่กับความรู้สึกที่ดีในความฝันมากเกินไปจนลืมไปว่าความจริงเขาเดินห่างออกไปจากเราไกลแล้ว ยากเกินที่จะกลับมาเหมือนเดิมได้ แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่ยอมรับความจริงนะคะ เราแค่รู่สึกดีที่เวลาเราฝันถึงเขาแล้วเรามีความสุข........

เมื่อก่อนเราไม่เข้าใจหลอกกีบคำว่า"อยากฝันไม่ยอมตื่น" ทุกวันนี้มันเข้าใจหมดแล้วล้ะ บางครั้งความจริงก็บันทอนความรู้สึกจนเราเย็นชา แต่ยังไงมันก็ต้องเดินต่อไปถูกไหม แม้จะเดินคนล้ะทาง แต่มันก็ทำให้เรารู้ได้ว่า เราคงไม่เหมาะจะไปเดินร่วมทางกับใคร.........


#แค่ขอพื้นทีระบาย #เผื่ออาจจะมีใครเป็นแบบเรา #ขอบคุณค่ะ