ในที่นี้ หมายถึงการทำงานจริงๆๆจังๆ เป็นการเป็นงาน ลงมือ ลงแรง ลงสมอง สร้าง ทำ อะไรขึ้นมา

ในปัจจุบันผมมีคนรุ้จักมากมาย ที่มีเงินอยุ่ได้โดยไม่ต้องทำงาน จะด้วยบ้านรวย หรือมีกิจการ ที่ไม่ต้องทำงาน นอนเฉย รอรับเงิน
เช่น เก็บค่าเช่าที่ ค่าเช่าบ้าน หรืออะไรก็ตาม จะเรียกว่า แพซซิฟอินคัม หรืออะไรก็ว่าไป ผมมองคนเหล่านี้ เออ รวยจริง สบายจริง ชีวิตดีจริง
สบาย ฉลาด ก็จริง ไม่เถียง
แต่ในใจลึกๆ ผมกัชื่นชมคนที่ลงมือทำงานจริงๆมากกว่า ผมมีคนรุ้จักบางคน วันๆไม่ทำอะไร เก็บค่าเช่าบ้าน ค่าเช่าที่จอดรถ ได้เงินวันละมากมาย
ไม่ต้องทำอะไรนั่งเฉยๆ ก็ได้เงิน เค้าบอกว่าเงินมาจากการลงทุนไปแล้ว บางคนก็มาจากเป็นที่พ่อแม่จัดใว้ให้
ผมมองคนเหล่านี้ว่า เค้าไม่เบื่อบ้างไง เ้คาไม่คิดว่า เออ ชีวิตคนเราน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ สร้างสรค์อะไรขึ้นมา ปลูกสร้าง ทำอะไรขึ้นมาเองหรือไง
แต่พอจะพูดอะไรแบบนี้ เค้าก้ ลงรูปว่าสิ้นปีไปเที่ยว ญี่ปปุ่น เกาหลี  บอกว่าได้เงินสบายๆไม่ต้องทำอะไร เค้าอก่านั่นหล่ะคืองาน งานของคนฉลาด

ผมเลยคิดว่า ผมหัวโบราณรึป่าว หรือ โง่ รึป่าว ที่เชื่อในการทำงานหนัก การฝึกฝน และทำสิ่งตรงหน้าให้ดีที่สุด ผมว่าการทำแบบเค้าว่ามันก็โอเคสำหรับพ่อแม่หรือคนที่อายุมากแล้ว แต่ในวัยคนแบบผม ยี่สิบต้นๆ ผมชื่อว่ามันเป็นเวลาที่เราควรเรียนรู้ หาประสบการณ เดินทาง[หมายถึงเดินทางของชีวิตนะ] แต่ก้ไมไ่ด้หมายว่าทู่ซี้ทำงานเป็นทาสเค้าจนไมไ้ดเติบโตนะ ผมเจอเพื่อนสมัยเรียน หลายคนบอกว่าไม่ทำงาน มีนั่นนี่อย่งาีท่ว่า หลายคนบอกว่าตอนนี้เปนวิศวกร เป็นหมอ เป็นครู เป็นพ่อค้า เป็นนักกกีฬา เป็นนักดนตรี ผมเรสเปกคนแบบนี้มากกว่านะ ผมว่าคุณค่าของคน มันอยู่ที่การทำงานและสิ่งีท่เราทำออกมา

แต่พอเห็นทุกคนชื่นชมคนที่ดูจะมีตัง ไปเที่ยวนั่นนี่ ซ์้อของแบรนเนม แล้วบ่นอิจฉากัน ผมก็ได้แต่เงียบ ทั้งๆที่ไม่เคยอยากได้แบบเค้าเลย
สมัยนี้ยังมีคนคิดแบบนี้อยู่มั้ย หรือทัศนคติของผมมันผิดกันแน่  งาน

ปล.ไม่นับคนที่ทำงานสั่งสมประสบการณ์จะก้าวไปอีกระดับนะครับ หมายถึงพวกเด็กๆที่อายุน้อยๆ แต่หาทางลัดกันอย่างเดียว