จันทร์ยังเต็มดวง

ยามเดือนเพ็ญ  เห็นกระจ่าง สว่างใส
ลมไล่ไล้ ลู่เบน ไม้เอนไหว
เมื่อจันทร์ส่อง พิศก็ถ่อง ถึงทรวงใน
เมื่อไม้ไกว ใจก็เต้น เล่นตามลม

แต่นานเนิ่น เหินห่าง ทางขรุขระ
รอบปรุประ ระรอบ ไร้กรอบสม
ดำเนินคู่ อยู่วาง อย่างนิยม
เมื่อหวานขม ปนกัน มันชินชา

มิได้หวาน บานชื่น เหมือนตื่นเช้า
มิได้เคล้า คลออุ่น กรุ่นเกศา
มิได้ชิด ให้ชม สมอุรา
เมื่อใกล้ตา แต่ไกลกัน พลันโรยแรง

เมื่อจันทร์เสี้ยว เลี้ยวแบ่ง เป็นแหว่งเว้า
ไร้ลมเร้า เฝ้าแนบ ก็แอบแฝง
แสงจันทร์บาง พรางใจ ไม่แสดง
เคยเต้นแรง ลดแบ่งถอย พลอยลมเพ

ความทรงจำ..กับดวงดาว

ฑิฆัมพร ย้อนพราว วับวาวแสง
กระพริบแปร่ง แข่งขัน ประชันหมู่
เหมือนหยอกเฝ้า เร้าแนบ อิงแอบดู
พอเช้าตรู่ ครู่เพียง พลางลางเลือน

เมื่อแสงย้อน แยงดาว ที่พราวอยู่
เหมือนดาวรู้ ด้อยแรง มิแข่งเพื่อน
ให้ฟ้ากลบ ค่ำค่อยพบ สกาวเดือน
ยังมิเคลื่อน ยังคงอยู่ คู่นภา

ดาวขยิบ กระพริบตา ท่าจะเหมือน
ดั่งดาวเดือน  ดวงใน หทยา
ยังคงอยู่ แม้ไม่เห็น เช่นสองตา
ทุกเวลา แดดย้อนแรง กลบแสงดาว

ณ ห้วงรัก หทยา ยังระยิบ
บ้างกระพริบ เพรียกคู่ ดูแสงขาว
ณ ห้วงห่าง หทัยแพรก แทรกดวงราว
กับดวงดาว พราวฟ้าลาง กลางทิวา