ผมโดนเพื่อนแกล้งตั้งแต่ป.1-ม.3 จนตอนนี้ย้ายรร.มาแล้ว ก็ยังเป็นปมฝังใจอยู่ วันนี้เข้าพันทิป หาคำว่าเพื่อนแกล้งเลยเจอว่ามีคนโดนแกล้งเหมือนผม เลยอยากมาคุยกันถึงเรื่องโดนแกล้งเหมือนกันบ้างครับ เผื่อจะให้คำปรึกษาหรือกำลังใจซึ่งกันและกันได้ครับ ผมเคยเรียนที่รร.ชายล้วนที่นึงครับ โดยตอนเด็กๆโดนแกล้ง กลับบ้านมาร้องไห้ทุกวันครับ เพื่อนสนิทก็ไม่มี จนป.5เคยคิดจะผูกคอตายในห้องนำ้รร.แต่ว่าผูกไม่สำเร็จ พอป.6ได้ย้ายห้อง ก็โดนเพื่อนแกล้งว่าเป็นตัวเชื้อโรค ใครแตะจะติดเชื้อ ม.1เคยมีเพื่อนขโมยกระเป๋าตังผมไป พอฟ้องฝ่ายปกครองเพื่อนก็มาด่าว่าผมhereเพราะทำเพื่อเสียประวัติ แล้วก็เลยโดนแกล้งมาเรื่อยๆ แกล้งขนาดชอบมีเพื่อนมาต่อยผมเล่นๆ(แต่ผมเจ็บจนบางทีห้อเลือดเลยครับ) พอผมฟ้องครู มันก็หยุดแกล้งแล้วสักพักก็มาแกล้งใหม่ แล้วเพื่อนๆก็ชอบล้อผมเสียๆหายๆ เช่นบอกแม่ผมเป็นผู้หญิงอย่างว่า จนตอนนี้ย้ายจากรร.ชายล้วน มาอยู่สาธิตครับ พอเวลาไปเดินห้างเจอมันก็ยังล้อผมอยู่เลยครับ เช่นบอกตัวไรเดินมาวะ หรือบอกว่าพ่อผมเป็นกัปปะ(ผีนำ้ญี่ปุ่น) มีครั้งนึงทนไม่ไหว บ่นลงเฟสว่าเกลียดรร.เก่า เพื่อนๆก็มารุมด่า หรือแม้แต่ผมบอกอยากเคลียร์ปัญหา ว่าแกล้งทำไม มันก็บอกเคลียร์ใช้แล้วผมร่วง(กวนประสาทอย่างไม่สำนึก) มีคนนึงบอกระวังตัวให้ดี แล้วก็นัดเจอตัวเพื่อชกด้วย จนตอนนี้ผมมีปมเรื่องโดนแกล้ง บางทีนึกแล้วก็ไปร้องไห้ทั้งวันเลยครับ ขนาดได้ย้ายรร.แล้วยังกล้วฝังใจเลยครับ บางทีไม่กล้าไปเดินสยาม เพราะกลัวเจอเพื่อนมาชกก็มีครับ แบบมีครั้งนึงเคยมาล้อหน้าพาราก้อนจนรีบกลับบ้านเลยครับ