แผนการเที่ยวของเราคือ ใช้เงินแค่500  ไป2วัน1คืน โดยวันที่สองเราจะกลับเที่ยง ไม่เที่ยวต่อค่ะ

EP.1 สายแล้ว

เช้าวันถัดมาเรานัดกันว่าจะนั่งรถเมล์เที่ยวตี5ค่ะ
แต่พอเอาเข้าจริง ตื่นก็ปาไปเกือบ6โมงแล้ว ต้องรีบสิคะรออะไร (วางแพลนจะแต่งหน้าสวยๆไปเที่ยว คือล่มสนิทค่ะ แค่เขียนคิ้วทันนี่ก็เริ่ดแล้ว)
ซึ่งเรามาถึงป้ายรถเมล์6.30น. ถนนโล่งมาก รถไม่มีเลย รวมถึงรถเมล์ที่เราจะนั่งไปกันด้วย #น้ำตาจะไหลขอทิชชู่แปป



และแล้วเราก็ได้หันไปเห็นรถคันนี้...
.
.

ไปค่ะพี่สุชาติ! ไปกาญจนบุรีกัน! #ไม่ใช่ละ

และแล้วรถเมล์ราชบุรี-กาญจนบุรีก็มาถึงในเวลาเกือบ7โมงค่ะ รถมาไวไปไวมาก รีบวิ่งขึ้นแทบไม่ทัน #รถเมล์ไทยไม่แพ้ชาติใดในโลกจริงๆ
รถเที่ยวนี้เหมือนเป็นเที่ยวที่สองเลยไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ค่ะ บวกกับอากาศตอนเช้าไม่ค่อยร้อนมากด้วย เลยพอนั่งได้ชิวๆ



นี่คือเพื่อนตลอดการเดินทาง2ชม.ครึ่ง เพื่อช่วยให้ลืมความเมื่อตูด



และแล้วเราก็เดินทางมาถึงบขส.กาญจนบุรีแล้วค่ะ เย้ๆ



ที่พักที่เราเลือกพักกันคือ คะนาอัน เกสเฮาส์ โดยเราจองจากแอพบุ๊คกิ้งค่ะ เกสเฮาส์นี้จะอยู่ข้างหลังบขส.พอดี ให้มองหาศาลพระภูมิสีขาวใหญ่ๆ และเดินเข้าซอยมาเลย จะมีป้ายบอก เราเลือกห้องแอร์เตียงใหญ่ไป แต่พอไปถึงดันได้ห้องแอร์เตียงเดี่ยวสองเตียงแทน ซึ่งเราก็ไม่ได้อะไร เพราะราคาห้องเท่ากันคือ380 พอเปิดห้องเข้าไปแล้วตกใจ คือมันดีมากกกกก มีห้องน้ำในตัวด้วย (ตอนแรกอ่านรีวิวเค้าว่าห้องน้ำรวม) ห้องสะอาด แอร์เย็น เป็นส่วนตัว เจ้าของก็น่ารักมากด้วยค่ะ


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

EP.2 เพื่อนด่างด้าว และรถเมล์เหาะโตเกียวดิสนี่แลนด์

หลังจากปลาบปลื้มกับที่พักแล้ว เราก็เริ่มออกเดินทางค่ะ โดยเราได้รับคำแนะนำจากเจ้าของเกสเฮาท์ว่าถ้าจะไปช่องเขาขาด ให้ไปรถเมล์สาย8203 ก็ออกเดินหา ซึ่งพอเจอคือรถกำลังจะออกพอดี  เอ๋วิ่งสิเอ๋วิ่ง!!


รถเมล์คันนี้ใช้เวลาประมาณเกือบ2ชม.ถึงช่องเขาขาด บอกเลยว่าขอบพระคุณแม่มากๆที่ยัดยาดมใส่กระเป๋ามา
เพราะรถคันนี้แอร์ร้อนมากกก ขับก็ช้าสุดไรสุด กว่าจะขึ้นเขาลงเนิน เลี้ยวโค้ง ทำเอาเราจะอ้วกอยู่หลายรอบ
พอขับไปได้ซักพักจะเจอจุดที่มีทหารหรือตำรวจนี่แหละค่ะ ขึ้นมาตรวจบัตรปชช.


เราก็ควักออกมาเตรียมรอตรวจ แต่เพื่อนเรานั่งนิ่ง เลยหันไปถาม
“บัตรอ่ะ?”
“กูไม่ได้เอามา..”
“คุณเพื่อนคะ......”
แล้วคนตรวจบัตรก็เริ่มเดินตรวจ แล้วพอมาถึงเราเขาก็ดูบัตรเราแล้วเดินผ่านไปอย่างเดียว ไม่ได้ขอดูบัตรเพื่อนเรา สงสัยคงรู้ว่ามาด้วยกัน #ขอบคุณสวรรค์ T^T ถ้าเกิดจนท.เขาไม่ปล่อยผ่านขึ้นมา แล้วคิดว่าเพื่อนเราเป็นต่างด้าว คงต้องแยกกับมันตรงนั้น ทิ้งมันไว้กลางทางนั่นแหละ #สม #คนไทยอะไรไม่พกบัตรปชช

EP.3 ชองเขาขาด

หลังจากผจญภัยกับรถเมล์เหาะโตเกียวดิสนี่แลนด์มา2ชม. ก็มาถึงช่องเขาขาดค่ะ ก่อนลงเราก็ถามพี่กระเป๋ารถเมล์ว่าจะมีรถขากลับผ่านมาอีกกี่โมง พี่เค้าบอกว่ามีมาอีก3โมงเย็น ซึ่งตอนนั้นเราไปถึง11โมง
ลงจากรถมาก็ขอดึงสติเก็บยาดมกันแปปนึง มองไปรอบๆก็เจอแต่ถนนและภูเขา แอบงงเบาๆว่าเรามาลงถูกมั้ย เห็นตรงใกล้ๆมีเหมือนค่ายทหารเลยเดินเข้าไปถามตรงป้อม จนท.ที่ป้อมก็บอกว่าต้องเดินเข้าไปในค่ายอีก300ม.
ระหว่างทางเดินก็สวยแล้วค่ะ เป็นต้นไม้ล้อมรอบทางเดิน  บรรยากาศดีมากๆ แดดไม่แรงเท่าไหร่




พอไปถึงพิพิธภัณฑ์ก็จะเจอโบกี้รถไปเก่าๆค่ะ แล้วก็จะเจอลานจอดรถ ที่เต็มไปด้วยรถทัวร์



พิพิธภัณฑ์ช่องเขาขาดนี้ไม่เสียค่าเข้านะคะ เดินเข้าไปได้เลยค่า แอร์เย็นมาก =..= #ประทับใจสุด
ภายในพิพิธภัณฑ์ก็จะจัดแสดงประวัติความเป็นมาของที่นี่ แล้วก็ของใช้โบราณ รูปภาพต่างๆ มีห้องฉายวิดิโอให้ดูด้วยค่ะ








พอเยี่ยมชมภายในเสร็จ ก็จะมีระเบียงยื่นออกไปให้ออกถ่ายรูปได้ เรียกว่าเป็นมุมมหาชนเลยก็ว่าได้


ด้านล่างสามารถเดินลงไปชมได้นะคะ แต่เราเดินเข้าไปไม่ถึงที่เป็นช่องเขาขาดค่ะ เพราะไกล กลัวเข้าไปแล้วออกมาไม่ทัน อีกอย่างวันที่ไปเที่ยวเราดันมีปจด.มาซะด้วย เลยปวดท้องหน่วงๆไม่ค่อยอยากเดินไกล T_T #ซวยไปอีก




เดินกันเกือบชม. เราก็ลองเปิดดูว่ารถไฟสายมรณะมีเที่ยวกี่โมงบ้าง ซึ่งก็เจอว่ามีบ่ายครึ่ง กับสามโมงครึ่ง ซึ่งตอนนั้นไม่น่าทันรอบบ่ายครึ่งเท่าไหร่ เลยเผื่อใจไว้รอบบ่ายสามครึ่ง แต่เราก็ดันมานึกได้ว่ารถเมล์บอกว่าจะมาบ่ายสาม ... ทำไงดี
เราคนไทยซะอย่าง มีรอยยิ้มและความนอบน้อมเป็นอาวุธ
เล็งเป้าหมายที่ลานจอดรถค่ะ.. โดยพบคุณลุงหน้าตาใจดีท่านหนึ่งตรงตามเป้า เราเลยสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปหาลุงพร้อมกับ ..
ยกมือไหว้ตามแบบฉบับหญิงไทย และยิ้มกว้างๆ พร้อมพูดว่า “สวัสดีค่ะคุณลุง ^_^ ไม่ทราบว่าคุณลุงจะผ่านสถานีรถไฟไหมคะ พวกหนูจะขอติดรถไปลงหน่อยค่ะ” สรุปคุณลงผ่านค่า แต่คุณลุงบอกว่าอาจจะส่งได้แค่ใกล้ๆเพราะเข้าไปสถานีรถไฟไม่เป็น  โดยรถของคุณลุงเป็นแท็กซี่ที่พาครอบครัวชาวอินเดียมาเที่ยวค่ะ ครอบครัวนี้น่ารักใจดีมาก มีลูกสาวกับลูกชายน่าจะ5-6ขวบ แล้วก็พ่อกับแม่ที่กำลังท้องอ่อนๆ
สุดท้ายคือคุณลุงมาส่งพวกเราที่น้ำตกไทรโยคน้อยค่ะ ก่อนลงเราก็ขอบคุณครอบครัวอินเดียวพร้อมกับอวยพรให้เขาenjoy your tripและมีความสุขมากๆ

EP.4 ซวยจุ๊บจิ๊บ ซวยจุ๊บกินจิ๊บกินจุ๊บจิ๊บ ตือดึงตือดึงดึ๋งง!
ลงรถมาเสร็จเราเหลือบไปเห็นมีรถไปเทียบท่าอยู่ขบวนนึง ..ถูกค่ะ!  วิ่งสิคะ วิ่งกันไป4คูณ100เหรีญทองโอลิมปิค พร้อมกับเหรียญเงินปีนบันได หลังจากขึ้นไปก็พบว่า
รถไฟขบวนนี้เป็นรถไฟที่จะผ่านกทม.ค่าตั๋วจึงจะแพงคือ120 #โอ้โหแฟนตาซี ซึ่งถ้าจะไปรถไฟฟรีต้องนั่งรถสองแถวไปลงสถานีรถไฟน้ำตก ซึ่งจะมีอีกทีคือเที่ยว3โมงครึ่ง
ระหว่างรอเราก็ถือว่าในความโชคร้ายยังมีความโชคดี เพราะไหนๆก็เหลือเวลาอีกตั้ง2ชม.กว่า จะได้ไปเที่ยวน้ำตกไทรน้อยด้วยเลย ระหว่างเดินขึ้นไปนี่ก็เตรียมกล้องพร้อมมาก โดยก่อนจะถึงน้ำตกก็พบกับคนมากมายที่ส่วนใหญ่จะมาเป็นครอบครัว มานั่งปูเสื่อทานอาหารกัน

คุณลุงคนนี้สีไวโอลินเพราะมากเลยค่ะ แถมใจดีมาก ให้พวกเราแอ็คท่ากับไวโอลินของแกถ่ายรูปด้วย
พอคุยกับลุงแกเสร็จก็เดินไปน้ำตกกันค่ะ ระหว่างเดินนี่ก็คิดไว้ในหัวว่าจะปรับกล้องยังไงให้ถ่ายรูปน้ำตกออกมาเป็นแบบนี้

แต่พอไปถึงของจริงคือออออออออ
.
.

#ควักยาดมมาดมอีกรอบ ;___;
แล้วภาพที่เราเห็นคนเยอะแยะที่มาเป็นครอบครัว คือเขามาเที่ยวอะไรกัน =[]= รถทัวร์เต็มที่จอดคืออะไร #คุณหลอกดาววว
เรากับเพื่อนมองหน้ากันแล้วก็ได้แต่หัวเราะ แบบหัวเราะอ่ะค่ะ คือเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เข้าใจกันด้วยการหัวเราะเท่านั้น 55555555 (เชื่อว่าทุกคนต้องมีโมเม้นต์นี้)  เราแอบได้ยินนักท่องเที่ยวกลุ่มนึงพูดกับเพื่อนว่า
“เป็นบุญนะเนี่ยที่ได้มาเที่ยวช่วงนี้”
“ทำไมว่ะ”
“ทุกทีมาเที่ยวเจอน้ำตกไหลลงมา ก็ได้แต่สงสัยว่าข้างในน้ำตกมีอะไร ตอนนี้กูรู้แล้วล่ะว่ามีอะไร”
.... ก็จริงของเขา
ภาพตัดกลับมาที่ชะนีสองตัวกำลังพลัดกันสูดยาดม อมยาหม่อง(?) อยู่ที่ศาลาริมทาง รอรถสองแถวพาไปสถานีรถไฟน้ำตก  ในศาลาก็มีคุณยายแก่ๆกำลังขายล็อตตารี่กับมะม่วงอยู่ บทสนทนาขงเรากับเพื่อนก็เริ่มขึ้นเมื่อจ้องไปที่ยาย
“ๆ กูช่วยยายซื้อมะม่วงดีป่ะว่ะ เห็นยายแกตะโกนขายมานานแล้วอ่ะ”
“ไม่ดี =_=” เราตอบทันทีเลย
“ทำไมอ่ะ ไม่สงสารยายแกหรอ”
“ตอนนี้กูสงสารตัวเองมากกว่า คือจะต้องแบกทั้งกระเป๋าที่ข้างในมีของไม่พอ แล้วยังต้องมาแบกมะม่วงอีกอะนะ โนวค่ะโนว”
“เดี๋ยวมะม่วงกูถือเองก็ได้”
“ถือของของที่อยู่ในกระเป๋ากูดีกว่าม่ะ”
“..”
จบบทสนทนาธรรม ได้แต่ภาวะให้ยายแกขายมะม่วงให้ออกต่อไป (สุดท้ายก็ขายหมดเกลี้ยงนะคะ)
พอถึงบ่าย3โมงรถสองแถวก็พาเราไปส่งที่สถานีรถไฟน้ำตกค่ะ

ป.ล. เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพเพิ่มนะคะ คืนนี้ขอไปนอนก่อน เพลียมาก พึ่งถึงบ้านเมื่อบ่ายนี้เอง