ปล่อยความคิดให้ล่องลอยผ่านสายลม    สัมผัสไอดินกลิ่นฝนจากหน้าต่างรถไฟ
พบเจอเพื่อนร่วมเดินทางที่ไม่เคยรู้จัก      ก้าวข้ามความหวาดหวั่นในหัวใจ  เพื่อค้นหาตัวตน





            หลังจากที่เข้ามาอ่านกระทู้รีวิวในพันทิปอยู่หลายครั้ง ในที่สุดก็ได้เวลาเขียนของตัวเองบ้างแล้ว
ขอเล่าเรื่องในมุมมองของตัวเองแบบที่ที่เล่าให้เพื่อนคนหนึ่งฟัง  รูปภาพประกอบจากกล้องคอมแพคและมือถือ
ถ่ายจากหน้าต่างรถไฟบ้าง หน้าต่างรถเมล์บ้าง หรือท้ายรถสองแถวบ้าง  ตามแต่รูปแบบการเดินทางในแต่ละวัน
หรือในด้านการใช้คำบรรยาย ถ้าไม่ถูกใจใครก็ขออภัยมานะที่นี้ และพร้อมรับคำติชม เพื่อปรับปรุงแก้ไขครับ

ขอขอบคุณแรงบันดาลใจจาก [CR]สะพายเป้ นั่งรถไฟฟรี ลุยสังขละบุรี แบบชิกๆ คูลๆ   (http://ppantip.com/topic/31935354)
และ [CR]5January ; สะพายกล้องฟิล์ม เที่ยวสังขละบุรี-พม่า(แป๊ปเดียว)  (http://ppantip.com/topic/32266817)
ที่เป็นแนวทางให้เรากล้าเดินทางครั้งนี้ครับ

.
..
...

               10 กค. 14 เวลาประมาณ 7 โมงเช้า
    
     เราตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ว่าอยากไปเที่ยวไง  แต่ยังไม่รู้จะไปไหนดีและไปยังไง
จะพักที่ไหน (ที่จริงก็คุยกับเพื่อนตั้งแต่เมื่อคืนแหละแต่ยังไม่ตัดสินใจ)  
เดินวนในห้องนอน 1 รอบ  เอาวะไปตายเอาดาบหน้า
ตัดสินใจเก็บของใส่กระเป๋าอาบน้ำแต่งตัว  แล้วแบกเป้เดินออกจากบ้าน  
คำถามแรกคือถ้าไม่เอารถไปจะออกจากบ้านยังไง ?
ก็เดินมาเรื่อยซักพักเริ่มเหนื่อย  โบกมือเรียกวินไปส่งหน้าโลตัสบ่อวิน ชลบุรี  
อา....เสียไป 30 บาท   รอรถตู้ไปนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ออกตอน 10 โมง
หาข้าวเช้าหาน้ำกิน ที่ 7/11 ระหว่างรอรถแบบชิวๆ





      12.00
     มาถึงนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิแล้วไปไงต่อ ?  
ไกด์ไลน์บอกว่าให้ขึ้นสถานีรถไฟธนบุรี เหลียวซ้ายแลขวาไม่รู้จะถามใคร
เปิดกูเกิลแมพช่วยได้ เดินข้ามฝั่งไปหาถนนที่ใกล้ทางไปฝั่งบางกอกน้อยที่สุด
โบกมือเรียกแท๊กซี่
   เรา            : พี่ๆไปสถานีรถไฟธนบุรี  (ท่องมาเป๊ะ)
   พี่แท๊กซี่      : แถวโรงบาลสิริราชเหรอ
   เรา            : (คุ้นๆเหมือนเห็นในแผนที่) ใช่พี่ฝั่งบางกอกน้อยอ่ะ
                     เพื่อความชัวร์เปิดกูเกิลแมพอีกรอบ  ....ใช่แฮะ

โดนค่าแท๊กซี่ไป 93 บาท ถึงจุดหมายต่อไป บ่ายโมงโดยประมาณ



เดินเข้าไปซื้อตั๋วรถไฟไปลงสถานีน้ำตกกาญจนบุรี รอบบ่าย



ได้ตั๋วมาแล้ว ไม่เสียตังค์ด้วย น้ำตาจะไหล T_T

ระหว่างรอก็เดินถ่ายรูปชิวๆอีกเช่นเคย


ด้านขวามีตู้เอทีเอ็ม


ด้านซ้ายมีคนรอรถไฟบ้าง ยังไม่เยอะเท่าไหร


ส่วนโบกี้ผู้โดยสาร หัวยังไม่มาต่อ


เราเลือกนั่งตู้ที่ 3 ขึ้นมาก่อนยังโล่งๆอยู่


     ถึงเวลา 13.55 รถไปเริ่มเดินทาง เราก็เริ่มเก็บภาพข้างทางไปเรื่อยๆ
ซึ่งข้อดีอีกอย่างของรถไฟคือใกล้ชิดกับธรรมชาติมาก (หลังคาบ้านแทบชนกับตัวรถไฟ)






































สะพานข้ามแม่น้ำแคว \(^_^)/






























ทางรถไฟสายมรณะ สะพานไม้ในตำนาน








มุมมองจากท้ายขบวนรถไฟ






มืดแล้ว ยังไม่ถึงสถานีน้ำตกเลย



     ลงจากรถมาแบบมึนๆ ทุ่มครึ่ง

    มาถึงสถานีน้ำตกแล้ว ไงต่ออ่ะ ยังไม่มีที่พัก ?
ตัวเลือกที่ 1 นักท่องเที่ยวต่างชาติกำลังต่อรองกับแท็กซี่จะไปหาที่พัก น่าจะโดนหนัก ขอผ่าน
ตัวเลือกที่ 2 พนักงานรถไฟ ถีอกระเป๋าเดินเข้าที่พัก  คงไม่เหมาะ
ตัวเลือกสุดท้าย  น้องนักบอล 2 คน น่าจะพาออกจากมิติลี้ลับนี้ได้  ก็เดินตามออกมาพร้อมเปิด
กูเกิ้ลแมพเป็นตัวช่วย  พอเดินออกมาจากสถานีน้องนักบอลก็เดินเข้าบ้าน  อ้าว....ไปไงต่อดี

.
..
...

     เสิดหาคำว่าที่พักในกูเกิ้ลแมพครับ เอาที่ใกล้ที่สุดที่เท้าจะพาเราไปได้ ก็ได้เป้าหมาย
ไทรโยคน้อยโฮมสเตย์  เดินตามไปเรื่อยๆรู้ตัวอีกที  อ้าว...ถนนไม่มีไฟ  แล้วไหงแมพบอก
ว่าอยู่กลางป่า  เดินย้อนกลับมาถามลุงบ้านข้างๆได้ความว่า  ทางนี้ไปได้แต่อ้อมไกลมาก
ให้เดินอ้อมเข้าไปทางตลาดแล้วเลี้ยวขวาจะใกล้กว่า  เราก็ขอบคุณลุงแล้วเดินต่อไป
ทางนี้สว่างเดินได้เรื่อยๆ ประมาณ 15 นาทีก็เห็นป้าย "ไทรโยคน้อยโฮมสเตย์"
เข้าไปติดต่อขอเปิดห้องแบบถูกๆ มีพัดลม 300  ห้องแอร์ 400 สักพักอีกคนเดินมาบอก
แอร์ 400 เต็มแล้วครับ เหลือแบบ 500   สรุปได้ห้องพัดลมถูกดี แบกกระเป๋าเข้าห้อง
แล้วเดินออกมาหาข้าวกิน  แต่...ที่พักไม่มีข้าวขาย...ร้านหน้าปากซอยร้านก๋วยเตี๋ยวปิดแล้ว
เอิ่ม..มีมาม่าในตู้ขายของ  จัดไปมาม่า 1 กระปุก โค้ก 1 ขวด โดนไปอีก 50 บาท

     กลับเข้าห้องวางแผนเดินทางวันพรุ่งนี้ แวะเที่ยวน้ำตกไทรโยกก่อนไปสังขละตอนบ่ายๆ
ผ่านพ้นการเดินทาง 1 วัน ราตรีสวัสดิ์