ตอนเด็กเคยทำโจทย์คณิตศาสตร์กันใช่ไหมครับ
โจทย์บางข้อ จริงๆแล้ว ง๊าย ง่าย....แต่เราดันโดนหลอกให้ไปคิดให้มันยาก
คิดไปไกล...ทั้งทั้งที่จริงๆแล้ว ง่ายจิ๊ดเดียว
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
ผมก็มานั่งคิดไปตั้งนานเป็นปี
ว่า ประชาธิปไตยกินได้ มันมีดีอะไรหนอ มันถึงได้ "ฮิต" ซะขนาดนี้
คิดได้ดั่งนี้ครับ..
วันนึง ชายหนุ่ม ยืนอยู่ใต้ต้น กระบก (รู้จักกันไหมครับ...อร่อยนะ)
เดินหาลูกกระบกกิน ประทังความหิว
เดินหาไปก็เซ็งไป คิดเรื่องเพื่อนบ้าน ไอ้บ้านนู้นก็เพิ่งถอยรถปิ๊คอัพป้ายแดง ใส่ทองเส้นเบ้อเริ่ม ถือโนเกียรุ่นใหม่
ไอ้ลูกสาวบ้านนี้ได้ผัวฝรั่ง ทำบ้านซะเริ่ดเชียว กินอยู่ฟู่ฟ่า
บ้านเราไม่มีอย่างเขา มีรถเครื่องเก่าๆอยู่คัน ท้องก็หิว ผลิตผลทางการเกษตรไม่ได้ราคา
ไอ้เจ้าหนี้ ก็มาทวงแล้วทวงเล่า อีกไม่กี่เดือนต้องหาค่าเรียนลูก
หิว ไม่มีไรกิน มาเดินหาลูกกระบกกิน
ขณะที่กำลังเดินหาลูกกระบกอยู่นั้น
มีรถปิ๊คอัพมาข้าวข้าวกล่องราคาถูก อ้างว่าช่วยประชาชน
ข้าวกล่อง ตรามาร์คถือลูกท้อ กล่องละ 5 บาท วิ่งผ่านมา
5 บาทตรูก็ไม่มี..ว้า
รถวิ่งผ่านไป ฝุ่นตลบเชียว
แป๊ปนึงมีผ่านมาอีกคัน
เสียงดังมาแต่ไกล ประกาศว่า รักคนจน รัก เป็นพิเศษ
จึงนำข้าวกล่องมาแจก
มีคนยื่นข้าวกล่องออกมาจากหน้าต่างรถให้ 1 กล่อง อิชิตัน อีก 1 ขวด
ไอ้หนุ่มยกมือไหว้ 1 ที แล้วรับไว้
ก้มมองดูโลโก้...ตราแม้วถือลูกท้อ
ไอ้หนุ่มนั่นจะทำอะไรต่อไป
กินซิครับ พี่น้อง ปู้โธ่ หิวจะตายหอง จะรออะไรละ
ซัดซะเรียบวุธ อิชิตง อิชิตัน ไม่เหลือ
อิ่มไปมื้อนึง...
ไอ้หนุ่มนั่งพิงต้นกระบก เอามือลูบท้องเบาๆ โชคดีจริงหนอตรู อยู่ดีๆก็มีเทวดาเอาข้าว เอาน้ำมาให้กิน
พรุ่งนี้จะมาอีกมั๊ยหนอ ตรูจะมารอที่เดิม ทุกวันเลย
ไอ้หนุ่มไม่เคยนึกแม้แต่นิดเดียว ว่า ข้าวกระเพราไก่ที่มันเพิ่งซัดไปหมดกล่องน่ะ
ใครซักคนต้องปลูกข้าว กระเพรา พริก กระเทียม ...ใช้ต้นทุน ใช้เงิน
ใครซักคนต้องเลี้ยงไก่ ...ใช้ต้นทุน ใช้เงิน
ใครซักคนต้องเอาส่วนประกอบเหล่านี้มาผัดเป็นกระเพราไก่...ใช้ต้นทุน ใช้เงิน
มันจะคิดไหม ว่า ใครคนนั้นที่เอาข้าวกล่องนี้มาให้ เขาเอาเงินมาจากไหน
มันจะสงสัยไหม ว่า เงินที่ใช้ในการซือ้กระเพราไก้กล่องนั้น แท้จริงแล้วเป็นเงินของใคร
แล้วมันเคยสงสัยไหมว่า ทำไมอยู่ดีๆ ถึงมีคนมาจอดรถแจกข้าวกล่องให้มัน
ไม่ !
ไม่สงสัยอะไรทั้งนั้น รู้แต่ว่า ของฟรี ย่อมดีกว่าของไม่ฟรี (ฮา)
ก็จริงของมัน
มันมารอใต้ต้นจะบกทุกวัน
มีข้าวกล่องกินทุกวัน พร้อมอิชิตัน 1 ขวด
มันไม่เห็นหน้าคนที่เอามาแจกหรอก แต่มันก็ยกมือไหว้เขาทุกครั้ง
จบลงด้วย ความจงรักภักดี และเป็นหนี้บุญคุณ
เห็นไหมครับ
จะไปคิดให้มันยากทำไม
ประชาธิปไตยที่กินได้ มันย่อมดีกว่าประชาธิปไตยแบบธรรมดาแน่ๆ
มันดีกว่าตรงไหน
ก็ตรงที่ประชาธิปไตยกินได้น่ะ มัน "แก้หิว" นี่ไงครับ
อะไรที่มัน"กินได้"
มันย่อมดีกว่าอะไรที่ "กินไม่ได้" ใช่ไหมล่ะครับ
ไอ้ผมก็คิดไปไกล ถูกโจทย์หลอก ไปว่าเกี่ยวกับประชาธิปตง ประชาธิปไตย
จริงๆแล้วมันแทบจะไม่มีอะไรเกี่ยวกับประชาธิปไตยเลยแม้แต่น้อย
ก็ถูกโจทย์มันหลอกเอาไงครับ
หลงคิดหาคำตอบไปได้นานเป็นปีๆ !
จริงแล้ว สาระของมัน ก็แค่ "กินได้" กับ "กินไม่ได้"
และ "แก้หิว" กับ "ไม่แก้หิว" แค่นั้นเองจริงๆ
ไม่ต้องบอกก็รู้กันแล้วใช่ไหมครับ
ว่าจะเลือกข้าวกล่อง ตรา ไหน
ผมเลือก ตราแม้วถือลูกท้อไปคนนึงก่อนเลยละคร้าบ...ผมหิว
(ฮา)
ประชาธิปไตยกินได้ มันดีกว่า ประชาธิปไตยแบบธรรมดาตรงไหน
โจทย์บางข้อ จริงๆแล้ว ง๊าย ง่าย....แต่เราดันโดนหลอกให้ไปคิดให้มันยาก
คิดไปไกล...ทั้งทั้งที่จริงๆแล้ว ง่ายจิ๊ดเดียว
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
ผมก็มานั่งคิดไปตั้งนานเป็นปี
ว่า ประชาธิปไตยกินได้ มันมีดีอะไรหนอ มันถึงได้ "ฮิต" ซะขนาดนี้
คิดได้ดั่งนี้ครับ..
วันนึง ชายหนุ่ม ยืนอยู่ใต้ต้น กระบก (รู้จักกันไหมครับ...อร่อยนะ)
เดินหาลูกกระบกกิน ประทังความหิว
เดินหาไปก็เซ็งไป คิดเรื่องเพื่อนบ้าน ไอ้บ้านนู้นก็เพิ่งถอยรถปิ๊คอัพป้ายแดง ใส่ทองเส้นเบ้อเริ่ม ถือโนเกียรุ่นใหม่
ไอ้ลูกสาวบ้านนี้ได้ผัวฝรั่ง ทำบ้านซะเริ่ดเชียว กินอยู่ฟู่ฟ่า
บ้านเราไม่มีอย่างเขา มีรถเครื่องเก่าๆอยู่คัน ท้องก็หิว ผลิตผลทางการเกษตรไม่ได้ราคา
ไอ้เจ้าหนี้ ก็มาทวงแล้วทวงเล่า อีกไม่กี่เดือนต้องหาค่าเรียนลูก
หิว ไม่มีไรกิน มาเดินหาลูกกระบกกิน
ขณะที่กำลังเดินหาลูกกระบกอยู่นั้น
มีรถปิ๊คอัพมาข้าวข้าวกล่องราคาถูก อ้างว่าช่วยประชาชน
ข้าวกล่อง ตรามาร์คถือลูกท้อ กล่องละ 5 บาท วิ่งผ่านมา
5 บาทตรูก็ไม่มี..ว้า
รถวิ่งผ่านไป ฝุ่นตลบเชียว
แป๊ปนึงมีผ่านมาอีกคัน
เสียงดังมาแต่ไกล ประกาศว่า รักคนจน รัก เป็นพิเศษ
จึงนำข้าวกล่องมาแจก
มีคนยื่นข้าวกล่องออกมาจากหน้าต่างรถให้ 1 กล่อง อิชิตัน อีก 1 ขวด
ไอ้หนุ่มยกมือไหว้ 1 ที แล้วรับไว้
ก้มมองดูโลโก้...ตราแม้วถือลูกท้อ
ไอ้หนุ่มนั่นจะทำอะไรต่อไป
กินซิครับ พี่น้อง ปู้โธ่ หิวจะตายหอง จะรออะไรละ
ซัดซะเรียบวุธ อิชิตง อิชิตัน ไม่เหลือ
อิ่มไปมื้อนึง...
ไอ้หนุ่มนั่งพิงต้นกระบก เอามือลูบท้องเบาๆ โชคดีจริงหนอตรู อยู่ดีๆก็มีเทวดาเอาข้าว เอาน้ำมาให้กิน
พรุ่งนี้จะมาอีกมั๊ยหนอ ตรูจะมารอที่เดิม ทุกวันเลย
ไอ้หนุ่มไม่เคยนึกแม้แต่นิดเดียว ว่า ข้าวกระเพราไก่ที่มันเพิ่งซัดไปหมดกล่องน่ะ
ใครซักคนต้องปลูกข้าว กระเพรา พริก กระเทียม ...ใช้ต้นทุน ใช้เงิน
ใครซักคนต้องเลี้ยงไก่ ...ใช้ต้นทุน ใช้เงิน
ใครซักคนต้องเอาส่วนประกอบเหล่านี้มาผัดเป็นกระเพราไก่...ใช้ต้นทุน ใช้เงิน
มันจะคิดไหม ว่า ใครคนนั้นที่เอาข้าวกล่องนี้มาให้ เขาเอาเงินมาจากไหน
มันจะสงสัยไหม ว่า เงินที่ใช้ในการซือ้กระเพราไก้กล่องนั้น แท้จริงแล้วเป็นเงินของใคร
แล้วมันเคยสงสัยไหมว่า ทำไมอยู่ดีๆ ถึงมีคนมาจอดรถแจกข้าวกล่องให้มัน
ไม่ !
ไม่สงสัยอะไรทั้งนั้น รู้แต่ว่า ของฟรี ย่อมดีกว่าของไม่ฟรี (ฮา)
ก็จริงของมัน
มันมารอใต้ต้นจะบกทุกวัน
มีข้าวกล่องกินทุกวัน พร้อมอิชิตัน 1 ขวด
มันไม่เห็นหน้าคนที่เอามาแจกหรอก แต่มันก็ยกมือไหว้เขาทุกครั้ง
จบลงด้วย ความจงรักภักดี และเป็นหนี้บุญคุณ
เห็นไหมครับ
จะไปคิดให้มันยากทำไม
ประชาธิปไตยที่กินได้ มันย่อมดีกว่าประชาธิปไตยแบบธรรมดาแน่ๆ
มันดีกว่าตรงไหน
ก็ตรงที่ประชาธิปไตยกินได้น่ะ มัน "แก้หิว" นี่ไงครับ
อะไรที่มัน"กินได้"
มันย่อมดีกว่าอะไรที่ "กินไม่ได้" ใช่ไหมล่ะครับ
ไอ้ผมก็คิดไปไกล ถูกโจทย์หลอก ไปว่าเกี่ยวกับประชาธิปตง ประชาธิปไตย
จริงๆแล้วมันแทบจะไม่มีอะไรเกี่ยวกับประชาธิปไตยเลยแม้แต่น้อย
ก็ถูกโจทย์มันหลอกเอาไงครับ
หลงคิดหาคำตอบไปได้นานเป็นปีๆ !
จริงแล้ว สาระของมัน ก็แค่ "กินได้" กับ "กินไม่ได้"
และ "แก้หิว" กับ "ไม่แก้หิว" แค่นั้นเองจริงๆ
ไม่ต้องบอกก็รู้กันแล้วใช่ไหมครับ
ว่าจะเลือกข้าวกล่อง ตรา ไหน
ผมเลือก ตราแม้วถือลูกท้อไปคนนึงก่อนเลยละคร้าบ...ผมหิว
(ฮา)