ส่วนตัวเคยกินข้าวกล่องโฟมสีขาว ตามปกติก็ช่วงมีกิจกรรมระหว่างเรียน
แต่ตอนที่ได้รับคครั้งแรกรู้สึกว่าได้ทานข้าว "ฟรี" ก็เมื่อคร่าวลงไปช่วย ที่ tsunami ภาคใต้ ได้รับความอิ่มจากฝีมือคนครัวศาลเจ้าจุ้ยตุ้ย (ถ้าชื่อสะกดผิดขออภัย) ภูเก็ต
ช่วงนั้นเศร้าๆ ที่ชาวต่างชาติมาเสียชีวิตในไทยก็เลยคิดว่า เราเป็นเจ้าบ้านน่าจะทำอะไรบ้างอยู่กทม ก็ลงไปช่วยนิดหน่อย

เมื่อช่วงวันเด็กหลายปีก่อน มีคนใจบุญมาแจกอาหารงานวันเด็กแถวสวนสมเด็จย่า ก็ไปร่วมต่อแถวทานอาหารด้วยแถมเจอแซงคิวอีก

ล่าสุดเมื่อคืนประมาณ20.00-22.00น. วงเวียนประชาธิปไตยใกล้หน้าโชว์รูมเบนซ์
มีคนใจดีมาตั้งโต๊ะแจกอาหารกล่อง (เส้นหมี่ผัดใส่หมูสับอร่อยมาก,ข้าวราดผัดขิง, ผัดคะน้าหมูกรอบ(ห่อแยกไว้)+ข้าว) น่าจะหลายร้อยกล่อง
มีมาแจกอยู่2-3ราย รวมๆกันก็น่าจะเป็นพันกล่อง

ไม่แยกแยะว่าเป็นใครไหน แถมบอกให้ช่วยเอาไปแจกกันหน่อย
ผมแจก จนท.รถพยาบาล, คนกวาดขยะ, แม่ค้าขายของ ฯลฯ

แจกทุกคนที่กำลังหิวและต้องการข้าวกล่อง อิ่มกันทั่วหน้า

ผมไม่รู้หรอกว่าคนที่มาแจกข้าวกล่องคือใครมาจากไหน
แต่ในฐานะที่มีโอกาสได้ทานข้าวที่ได้รับจากมือที่พวกคุณมอบให้ด้วยรอยยิ้มไมตรี   .....

อยากบอกว่า  ขอบคุณมากครับ

และถ้าภายภาคหน้าร่ำรวยมีโอกาสมีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้ ผมสัญญาใจว่า จะทำแบบคุณ ที่มีโอกาสแจกทุกคนที่กำลังหิว และต้องการข้าวกล่อง

บ้านเมือง เศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม อาจจะบูดเบี้ยวไปบ้างตามกาลเวลาแต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยไม่ว่ายุคใดสมัยใด

ข้าวกล่องโฟมสีขาว จากความตั้งใจของผู้ให้ สู่มือผู้รับ...   นี่คือน้ำใจและเสน่ห์ของคนไทยที่ไม่สามารถประเมินค่าได้จนทั่วโลกต้องยอมรับ

ขอบคุณมาก และขอบคุณแทนทุกคนที่ได้รับข้าวกล่องจากมือพวกคุณ แต่ไม่มีโอกาสถ่ายทอดให้ได้รับรู้ ขอบคุณมากกกกครับ

พอมาถึงตอนนี้... ข้าวที่ได้รับและทานเข้าไป ไม่ฟรีเลย
มันแปรเปลี่ยนเป็นหนี้บุญคุณที่ตราตึงไว้ในใจที่ผมต้องหาโอกาสตอบแทนสังคมบ้างในทุกครั้งที่มีโอกาส

ขอบคุณเจ้าของข้าวกล่องทุกท่านอย่างสุดซึ้ง