ฉันได้แต่ถามตัวเองว่า ความรัก คือ อะไร
ในวันที่ฉันได้สูญเสียคนที่ฉันรักมากที่สุดไปคนหนึ่ง
ฉันได้เรียนรู้ว่า รัก คือ ความเจ็บปวด
เจ็บปวดที่ต้องเห็นคนที่เรารัก.. รักคนอื่นอย่างหมดหัวใจ

ความรักทำให้ฉันกลายเป็นเหมือนคนบ้า
ความรักทำให้ฉันร้องไห้ทุกครั้งที่อยู่คนเดียว
ความรักทำให้ฉันฝืนยิ้มทั้งที่ข้างในช่างเจ็ปปวดเหลือเกิน

แต่ใครจะมีใครเข้าใจความรู้สึกของคนบ้าคนนี้
ภายนอกที่ทำเหมือนเข้มแข็ง แต่จะมีใครเข้าใจว่าข้างในนั้นอ่อนแอแค่ไหน

ฉันได้แต่ปลอบใจตัวเอง ว่า ชีวิตคือการเรียนรู้
เรียนรู้ที่จะรักตัวเองในวันที่ทุกข์ เรียนรู้ที่จะแบ่งปันความสุขในวันที่ฉันสุข
เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตก้าวเดินต่อไป

เพราะชีวิตเราเกิดมาคนเดียว และวันนึงก็จะต้องจากไปคนเดียว
ผู้คนที่เดินเข้ามา ผ่านมาและผ่านไป
ไม่มีใครจะอยู่กับเราได้ตลอดไป...

ไม่มี...

ไม่มีเลย