The Jungle Book
เรื่องเล่าจากป่าพงไพร

จำได้ว่ารู้จัก เมาคลีลูกหมาป่า ครั้งแรกจากหนังสือเรียนวิชา ลูกเสือ ตอนประถม แต่ก็ไม่เคยหยิบมาอ่านจริงจังแม้กระทั่งเวอร์ชั่นการ์ตูนก็ยังไม่เคยดู นี่จึงเป็นความคุ้นเคยที่แท้จริงแล้วแทบจะไม่รู้จักเลยต่างหาก จนในที่สุดจึงได้มาดูเวอร์ชั่นคนแสดงในแบบฉบับดิสนีย์ปี 2016 ที่ทำได้น่าประทับใจเกินคาด

ถึงแม้จะเป็นหนังที่มีคุณลักษณะชัดเจนว่าเป็นหนังสำหรับทุกคนในครอบครัวและอาจจะเน้นไปที่เด็กก็ตาม แต่หนังก็ไม่จงใจใส่มุกตลกโปกฮาอย่างเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนหนังตลกแนวครอบครัวบางเรื่อง หรือไม่ก็บรรจงใส่มุกเสียดสีชวนขำลงไปในบางช่วงของหนัง จนเรารู้สึกได้เลยว่า นี่ไม่ใช่หนังที่จะทำให้ใครหลายคนตลกแน่ๆ หากแต่ว่ามีความจริงใจที่จะเล่าเรื่องอย่างตรงไปตรงมาและจริงจังกับเรื่องราวของหนังแม้ว่าสิ่งที่คนดูกำลังเห็นก็คือ หนังที่มีตัวละครเป็นสัตว์พูดได้ ผลลัพธ์ที่คนดูอย่างเราได้รับก็คือความรู้สึกร่วมไปกับตัวละครจนรู้สึกชวนติดตามตลอดทั้งเรื่อง

หลายคนชมเทคนิคงานภาพของหนังเรื่องนี้จนเราไม่แน่ใจว่า มันเนียนและสวยจนเราไม่รู้สึกเอะใจเองหรือว่าเรามองว่ามันกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วสำหรับเทคนิคพิเศษแบบนี้ในยุคปัจจุบัน แต่ถ้าถามว่างานโดยรวมดีหรือไม่ ตอบเลยว่า ดีเกินคาด

ตอนแรกคิดว่าจะไม่มีฉากตัวละครร้องเพลงแบบหนังการ์ตูนดิสนีย์แน่ๆเพราะนี่มันหนังคนแสดงนี่นา ไม่ใช่การ์ตูน แต่เดี๋ยวนะ เอาจริงดิ มีใส่เข้ามานิดนึงให้พอรู้สึกคึกคักกระชุ่มกระชวยเสียด้วย แล้วมันกลายเป็นว่าลงตัวพอดี ให้ความรู้สึกหนังเพลงนิดๆ การ์ตูนหน่อยๆ ไม่แปลกใจเลยที่หลายคนจะชอบหนังเรื่องนี้เพราะเราเองก็ชอบไปแล้วเช่นกัน

ขบเคี้ยวหนัง

#thejunglebook #เมาคลีลูกหมาป่า