ด้วยความที่พอร์ชคือคนที่ฝันเป็นลาง และด้วยความที่พอร์ชสร้างความไม่พอใจให้กับนายแซม ลูกชายรีสอร์ทข้างปางช้าง ทำให้คนดูอย่างเราๆเริ่มกลัวว่า หรือตอนจบจะเกิดการพลัดพราก เพราะพอร์ชถูกแซมฆ่าตาย โทษฐานไปขัดผลประโยชน์
แต่ถ้ามันกลับกันล่ะ?
อย่างที่ทุกคนเห็นแต่แรก ระหว่างการดำเนินเรื่องจะมีการนับเวลาที่พวกเค้ามีความทรงจำดีๆ ผ่านมุมมองของพอร์ช เพียงคนเดียว
และการบอกเล่าก็สื่ออกมาเหมือนกับเป็นการย้อนความ เหมือนเป็นการรำลึกถึง หรือเขียนบันทึกอะไรแบบนั้น
สิ่งที่ทำให้คิดเช่นนั้นคือฉากนี้ เวลาของพอร์ชที่ระบุระยะห่างเอาไว้ว่า ๒๐ เมตร... แต่ในฉาก ไม้บรรทัดในตำนาน พอร์ชเอ่ยถามเหนือว่าเรานอนห่างกันเท่าไหร่ แสดงว่า ณ ตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้นพอร์ชยังไม่รู้ ...แต่เพราะประโยคนั้นคือการที่พอร์ชมาบอกเล่า/เขียน ในภายหลัง จึงสามารถบอกระยะห่างได้ว่าคือ ๒๐ เมตร
และถ้าแซมจะมาฆ่าพอร์ชจริง คิดหรือว่า เหนือจะไม่สละชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องพอร์ช
และนั่นคือเหตุผลว่า ทำไมการบอกความรู้สึกต่างๆ จึงมาจากพอร์ชเท่านั้น เพราะเค้าคือคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่นั่นเอง ... กระทั่งประโยคเปิดซีรีส์เรื่องภาพถ่าย ก็ยังเป็นเสียงของพอร์ช
นี่ก็คืออีกทฤษฎีหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวของผม ในระหว่างที่รอบทสรุปของ รุ้งสีเทา ในวันเสาร์ที่จะถึงนี้... ก็หวังว่ามันจะไม่เป็นจริงนะครับ (ตอนท้ายเรื่อง อาจจะจบตรงที่พอร์ชเขียนบันทึกอยู่จริงๆ และมองภาพถ่ายอันมีความหมายลึกซึ้งสำหรับเค้า... แต่ในที่สุดเหนือก็เดินเข้ามากอดพอร์ชก็เป็นได้)
บางที คนที่จะจากไปอาจไม่ใช่พอร์ช แต่เป็น...เหนือ
แต่ถ้ามันกลับกันล่ะ?
อย่างที่ทุกคนเห็นแต่แรก ระหว่างการดำเนินเรื่องจะมีการนับเวลาที่พวกเค้ามีความทรงจำดีๆ ผ่านมุมมองของพอร์ช เพียงคนเดียว
และการบอกเล่าก็สื่ออกมาเหมือนกับเป็นการย้อนความ เหมือนเป็นการรำลึกถึง หรือเขียนบันทึกอะไรแบบนั้น
สิ่งที่ทำให้คิดเช่นนั้นคือฉากนี้ เวลาของพอร์ชที่ระบุระยะห่างเอาไว้ว่า ๒๐ เมตร... แต่ในฉาก ไม้บรรทัดในตำนาน พอร์ชเอ่ยถามเหนือว่าเรานอนห่างกันเท่าไหร่ แสดงว่า ณ ตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้นพอร์ชยังไม่รู้ ...แต่เพราะประโยคนั้นคือการที่พอร์ชมาบอกเล่า/เขียน ในภายหลัง จึงสามารถบอกระยะห่างได้ว่าคือ ๒๐ เมตร
และถ้าแซมจะมาฆ่าพอร์ชจริง คิดหรือว่า เหนือจะไม่สละชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องพอร์ช
และนั่นคือเหตุผลว่า ทำไมการบอกความรู้สึกต่างๆ จึงมาจากพอร์ชเท่านั้น เพราะเค้าคือคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่นั่นเอง ... กระทั่งประโยคเปิดซีรีส์เรื่องภาพถ่าย ก็ยังเป็นเสียงของพอร์ช
นี่ก็คืออีกทฤษฎีหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวของผม ในระหว่างที่รอบทสรุปของ รุ้งสีเทา ในวันเสาร์ที่จะถึงนี้... ก็หวังว่ามันจะไม่เป็นจริงนะครับ (ตอนท้ายเรื่อง อาจจะจบตรงที่พอร์ชเขียนบันทึกอยู่จริงๆ และมองภาพถ่ายอันมีความหมายลึกซึ้งสำหรับเค้า... แต่ในที่สุดเหนือก็เดินเข้ามากอดพอร์ชก็เป็นได้)