แม้ว่าเทคโนโลยีจะก้าวไกลไปขนาดไหน การสื่อสารจะสะดวกสบายสักเพียงใด แต่หลายๆครั้ง วิธีการสื่อสารแบบเดิมๆ กลับทำให้รู้สึกดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ดังเช่นฉากพูดคุยผ่านจรวดกระดาษจาก มิติรักผ่านเลนส์ ตอน รุ้งสีเทา ใน Ep03 ที่ผ่านมานั่นเอง
นายเหนือนี่เสี่ยวไม่ใช่เล่นนะ ทั้งที่จริงเดินมาหากันก็ได้แท้ๆ... แต่ทำไมอ่านแล้วแอบเขิน
ประโยคนี้นอกจากจะสื่อว่าพอร์ช จริงจังกับความรักครั้งนี้แล้ว ยังบอกได้อีกว่า พอร์ชคิดว่า (และอยากให้) รักของพวกเค้า คือ รักแท้
ตอนส่งจรวดกันไปมานี่กลัวมันออกนอกทิศทางมาก >_<
นี่ล่ะนะที่คำพูดของคู่รักที่พัฒนามาจากความเป็นเพื่อน มันช่างตรงไปตรงมา และดิบเถื่อนดีแท้
จริงๆแล้วเหนือก็เป็นผู้ชายอ่อนโยนนะ... อิจฉาพอร์ชจริงๆเลย
รุ้งสีเทา กับ ฉากจรวดกระดาษในตำนานของ "เหนือพอร์ช"
แม้ว่าเทคโนโลยีจะก้าวไกลไปขนาดไหน การสื่อสารจะสะดวกสบายสักเพียงใด แต่หลายๆครั้ง วิธีการสื่อสารแบบเดิมๆ กลับทำให้รู้สึกดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ดังเช่นฉากพูดคุยผ่านจรวดกระดาษจาก มิติรักผ่านเลนส์ ตอน รุ้งสีเทา ใน Ep03 ที่ผ่านมานั่นเอง
นายเหนือนี่เสี่ยวไม่ใช่เล่นนะ ทั้งที่จริงเดินมาหากันก็ได้แท้ๆ... แต่ทำไมอ่านแล้วแอบเขิน
ประโยคนี้นอกจากจะสื่อว่าพอร์ช จริงจังกับความรักครั้งนี้แล้ว ยังบอกได้อีกว่า พอร์ชคิดว่า (และอยากให้) รักของพวกเค้า คือ รักแท้
ตอนส่งจรวดกันไปมานี่กลัวมันออกนอกทิศทางมาก >_<
นี่ล่ะนะที่คำพูดของคู่รักที่พัฒนามาจากความเป็นเพื่อน มันช่างตรงไปตรงมา และดิบเถื่อนดีแท้
จริงๆแล้วเหนือก็เป็นผู้ชายอ่อนโยนนะ... อิจฉาพอร์ชจริงๆเลย