เรื่องมีอยู่ว่าที่บริษัทมีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งคือไม่รู้เจ้าตัวเค้ามีปัญหาอะไรกับตัวเองรึสับสนกับชีวิตตัวเองอยู่รึป่าวคือเบื่อมากกกก.....พูดเลยกับการทำงานของนาง นี่ก็ทำงานมาเกือบจะครบปีแหละแต่ทำงานเหมือนเด็กบ่กพร่องทางสมองผิดได้ทุกวันผิดได้เกือบทุกงานที่ลงมือทำแล้วความซวยตกอยู่ที่เพื่อนร่วมงานต้องมาแก้ผิดบ่อยจนบางเรื่องไม่สมควรที่จะผิดคือรับเรื่อมาคือเรื่องง่ายๆยังผิด!! ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกันเคยพูดดีๆๆให้ก็แล้วใส่อารมณ์ให้ก็แล้วแต่พอคนอื่นพูดก็ทำหน้าตาสงสารช่วงแรกก็เห็นใจไอ่เราก็ไม่ได้นางมารขนาดนั้นแต่พออยู่ไปนานๆๆงานที่ตัวเองทำอยู่ก็ควรที่จะคล่องแล้วแต่นางไม่!!? พูดไปก็เปลืองน้ำลายพูดไปก็อารมณ์เสีย คือใจจริงอย่าบอกนางถ้างานที่ตัวเองทำอยู่แล้วผิดพลาดได้ทำวันขนาดนี้ควรที่จะมีสมองอันน้อยนิดไต่ตรองว่าตัวเองเหมาะกับงานที่ทำอยู่รึป่าว ทุกคนก็ออกมาทำงานหาเงินกันทั้งนั้นไม่ใช่ให้คนอื่นมาเกลียดขี้หน้าพูดด่าได้ทุกวัน ทุกวันนี้เบื่อหนักมากกับการทำงานของนาง มีวิธีไหนสามารถแก้ให้นางเหมือนคนปกติทั่วไปบ้างค่ะเนี่ย!!